Interview: Guido Belcanto " Je hebt voelsprieten nodig om goed te kunnen observeren Het is niet iets wat je leert op school." - 12/09/2017

Interviews:Nederlands
  Erik Vandamme    20 september 2017

Op 30 september komt een gloednieuwe plaat van Guido Belcanto op de markt. Onder de titel 'Liefde en Devotie'. Dit via Starman Records. Het is wederom een heel avontuurlijke parel geworden, waarin Belcanto zich naar goede gewoonte profileert als klasse verteller en Vlaamse Troubadour. We hadden bij hem thuis een heel gezellige babbel over die nieuwe plaat. Het heden, de toekomst en hoe hij staat tegenover de muziek nu en vroeger.


Guido, mooie omgeving hier. Bezorgt deze bijzondere omgeving u ook inspiratie voor je songs?

Inspiratie bezorgen niet direct. Mijn songs gaan over mensen, en gebeurtenissen om me heen. Uiteraard hier kom ik wel tot volstrekte rust. De natuur op zich is dus vooral een bron om, laat het me zo stellen, de batterijen terug op te laden. Een inspiratie vind ik ergens eerder buiten, tussen de mensen.

Doorheen de jaren heb ik u leren kennen als een klasse verteller, steeds weer over eenvoudige dingen in het leven die toch altijd die snaar raken. Waar blijf je die inspiratie toch halen?

Ik haal die inspiratie uit de eenvoudige dingen in het leven. Bovendien, mede door mijn beroemdheid, kom ik enorm veel vrouw tegen in mijn leven. Wat me inspiratie geeft over de liefde. Vooral is het een soort gave die je moet hebben als artiest. Je hebt voelsprieten nodig om goed te kunnen observeren, en dat in jou op te nemen. Het is niet iets wat je leert op school. Het is iets waarmee je geboren wordt. Een talent als het ware, een gave zoals je wilt. Zoals een schilder prachtige kunstwerken maakt, of een schrijver boeken schrijft. Zo schrijf ik liedjes door die gave om te observeren, en door mensen heen te zien. De mensen rondom mij boeien me dan ook.

Ook op je nieuwste plaat 'Liefde en Devotie' hoor ik veel persoonlijke verhalen terug. Is 'Johnny vergeet me niet' zo een persoonlijk verhaal over iemand die je verloren bent?

Dat liedje 'Johnny Vergeet me niet' is een cover. Het gaat niet per se over mij. Echter, iedereen heeft in zijn of haar leven wel iemand verloren. Ook ik heb in mijn leven af te rekenen gehad met verliezen. Vrienden kwijt geraakt en zo. Ergens gaat het dus ergens over iedereen. Maar dat liedjes dus niet direct.

Er was ook een samenwerking met enkele zangeressen op deze schijf, een meerwaarde binnen het geheel moet ik zeggen. Hoe is die samenwerking tot stand gekomen?

Laat het me zo stellen, ik werk nooit specifiek toe naar een plaat. Ik schrijf gewoon songs. Het is een soort puzzel. Ik kies daar songs uit, zoals puzzelstukken. Tot ze één mooi geheel vormen. Zo heb ik een selectie gemaakt van circa twintig songs. Bij die twintig songs zat er o.a. een cover tussen van Bob Dylan heb ik vertaald als Laarzen van Spaans leder. Dit is een zeer oude song van Bob Dylan, dat hij alleen heeft gebracht. Ik vond dat het beter zou klinken met een tweede stem. Kimberly haar stem paste daar gewoon perfect bij. Ook Henry Lee, een duet van Nick Cave en PJ Harvey, heb ik vertaald in het Nederlands en daar de perfecte stem bij gezocht.

Om eerlijk te zijn, u lijkt een beetje op Nick Cave - dat is een compliment hoor.

(Lacht) Ik zal eens iets vertellen. Circa twintig jaar geleden of zo trad Nick cave op in De Singel. Niet met band, maar solo. Ik was uitgenodigd om daarbij aanwezig te zijn. Ik kwam de Singel binnen gestapt. En direct kwam de organisator naar mij en sprak me aan met ''Good evening Mr Cave''. Ik zag er toen wel zo uit (toont jongere foto van zichzelf)

Vorig jaar zag ik je optreden op Dranouter. Ik was vooral onder de indruk van je grote talent als verteller. Die verhalen gaan altijd over dingen die je zelf hebt meegemaakt? Zoals 'de vrouw van de bakker' gaat dat over de vrouw van de bakker?

Het gaat inderdaad toch telkens over mensen die ik ontmoet, situaties die ik meemaak. Die me inspireren om daar een liedje over te schrijven. Neem nu die song, de vrouw van de Bakker. Ik woonde toen nog in Antwerpen, en die vrouw heeft me inderdaad geïnspireerd. Het was dan ook een tot de verbeelding sprekende verschijning.

Mag ik u vergelijken met artiesten als Willem Vermanderen? Of toch de iets jongere versie? Beschouw dit gerust als een compliment van mijn kant. Vermanderen heeft me samen met Boudewijn de groot naar kleinkunst doen luisteren.

Dat is zeker een goede vergelijking. Willem Vermanderen is een verteller van de generatie voor mij. Ik ondervind wel dat wat de huidige generatie ik precies nog maar de enige ben die daadwerkelijk een verhaal verteld. Dat mis ik nu wel een beetje bij nieuwere groepen. Een song moet iets vertellen, ik vind dat heel belangrijk. Een CD is dan ook een verhaal dat je van begin tot einde moet lezen, een soort puzzel. Die autobiografische kunstenaars, je vindt ze helaas nog zelden. Dat vertellen van een verhaal, het is precies wat uit de mode geraakt. En dat vindt ik bijzonder spijtig.

De Nederlandstalige muziek boomt weer dankzij o.a. Bazart, Het zesde metaal, en dergelijke meer. Pluk ook jij daar de vruchten van? Wat is uw mening eigenlijk over die nieuwe lichting Nederlandstalige muziek?

We gaan er eigenlijk wat op achteruit. Ok, sommige songs klikken wel mooi. Maar globaal bekeken, is het allemaal nogal vrij oppervlakkig. Ik mis het avontuur, het iets vertellen. Het is allemaal zo plastisch geworden. Een single in elkaar botsen, naar een ruim publiek toe. Maar daar verder niets mee doen. Ik mis vooral de ziel in veel songs. Bij vele van die bands.. Ik mis bijvoorbeeld die 'vibes' die je wel nog terugvind in de Franse Chansons, binnen die Vlaamse chansons. Die zijn precies met uitsterven bedreigd. Tragiek, Tederheid die je wel nog terugvindt in Franse Chansons, en bij mij ook. Dat mis ik dus wat bij die nieuwe lichting Nederlandstalige bands van tegenwoordig.

Als ik dan een tip mag geven. Buurman - die trouwens ook een nieuwe plaat uit heeft -lijkt me wel die meer 'avontuurlijke richting uit te gaan.Wat zijn tekstueel bekeken uw grote invloeden? Op de nieuwste plaat staan er ook een cover van Nick Cave en Bob Dylan?

Puur tekstueel bekeken, de franse Zanger Renaud - mijn favoriete singer-songwriter en Loudon Wainwright III . Deze laatste heb ik gezien op een festival. Ik was een jaar of 18. Hij trad op voor een tent van 10000 mensen, die al half dronken waren ondertussen. En hij kreeg die, met toch een intieme set, compleet stil. Dat heeft op mij een enorme indruk gemaakt, dat die man dat zomaar kon. Hij bracht 'happy songs' en 'sad songs' waarbij je meegetrokken werd in zijn wereld. Een buitengewoon indrukwekkende ervaring, die me nog steeds is bij gebleven. Met Renaud voel ik me dan weer verbonden, ik houd echt van hem. Ik heb hem circa tien jaar geleden zien optreden. Vorig jaar kwam hij terug naar Belgie, ik was enorm blij daarmee. Het was alsof je een oude vriend terug zag. Wat me verwonderde, in Vorst Nationaal was dat toch een heel bijzonder publiek. Niet een doorsnee publiek. En dan zie je bonken van kerels met tranen in de ogen staan luisteren en kijken. En moet je toch vaststellen wat een bijzondere man die Renaud toch is dat hij dit gewoon kan. Mensen het gevoel geven dat ze één zijn met elkaar en met de optredende artiest. Dat wil ik ook bereiken.

Dat gevoel had ik ook toen ik je zag aantreden op Dranouter, dat je één was met iedereen in die tent. Indrukwekkend. Het is ook een bijzonder festival.

Dranouter is inderdaad 'kleinschalig'. Daar keer ik toch het liefst naartoe.

Laten we even naar de toekomst kijken. Ga je met de nieuwe plaat op tournee? Waar kunnen we u bewonderen?

Ja, er zijn een hele reeks concerten gepland. Vooral in het voorjaar van 2018. Ik weet het allemaal niet vanbuiten. Maar op 29 september sta ik in Roma. De rest vindt u allemaal op de website: http://www.guidobelcanto.be/optredens/

Je hebt ondertussen al wat meegemaakt. Als je naar de muziek kijkt vroeger en nu, wat is de grootste verandering?

Ik speelde in het begin bij verschillende bandjes. Toen wij begonnen, was dat niet met de bedoeling beroemd te worden. Daar dachten wij gewoon niet aan. Wij speelden gewoon graag muziek, en dat was het een beetje. Het kwam niet in ons op dat we daarmee onze boterham zouden verdienen. Tegenwoordig zijn veel bands bezig met 'de look'. Kapsel, kledij en direct hoge toppen scheren. Hitparades en dergelijke. Ze groeien niet meer, en willen direct groot zijn. Opvallen is belangrijker geworden dan vroeger. Ze doen er bovendien alles aan om zo radiovriendelijk mogelijk te zijn. Ze passen zich aan , aan de media. Buiten de lijntjes kleuren is er nog zelden bij. Dat heb ik nooit gedaan.

Die bands als Bazart staan wel direct in grote zalen, zou dat iets voor u zijn?

Wat voor mij belangrijker is, is iets tijdloos maken. Om terug te komen op Willem Vermanderen. Zijn muziek zal binnen 50 jaar nog steeds gezongen en gepeeld worden. Dat wil ik vooral bereiken. Tijdloze songs maken, die generaties overschrijden.

Hoe zie jij je eigen toekomst eigenlijk? Want op je lauweren rusten zit er nog niet in denk ik zo.

Ik kijk nooit verder dan het heden. Ik heb geleerd te leven op 'het moment van vandaag' Ik ben daar gelukkig mee. Ik laat me omringen door mensen zoals mijn label en mijn manager die plannen voor mij. Ik hoef daar niet over na te denken, en hoef enkel mijn liedjes te schrijven. Nee, ik kijk niet naar de toekomst om het verleden. Ik leef in het nu.

Ben je blij met wat je hebt bereikt? Zou je bepaalde dingen anders aanpakken moest je kunnen terugkeren in de tijd?

Nee, toch niet. Elke periode die ik heb meegemaakt was op één of andere manier even waardevol. Ik heb in een depressie gezeten, heel diep zelfs. Ik heb daar uit geleerd. Ik ben uit een diep dal gekropen, en voelde uiteindelijk aan dat ik het nog steeds kon. Mijn verleden heeft me gemaakt, tot de mens die ik nu ben.

Het is een vrij avontuurlijke plaat. En hij straalt ook rust uit.

Zo had ik het nog niet bekeken, maar inderdaad is mijn plaat een avontuur. Het is ook door de dingen die ik het verleden heb meegemaakt, dat ik dat avontuur kan maken. En dat was ergens mijn bedoeling met deze nieuwe plaat.

Ik had nog een persoonlijke vraag over je haar. Ik had vroeger mooie krullen, die zijn zoals je ziet allemaal weg. Hoe doe je dat toch, die weelderige haardos blijven bewaren?

Er is geen geheim eigenlijk. Het zit gewoon in de goede genen. Mijn vader was 93 en had tot op het einde nog weelderig haardos. Het zit dus ergens in de genen denk ik. Goede genen, niets meer of minder.

Guido, ik zit door mijn vragen heen. zijn er nog mededelingen die je zou willen doen aan onze lezers?

Om nog eens terug te komen op Willem Vermanderen als voorbeeld. Ik ben wat meer rock'n'roll - verwantschap met Arno bijvoorbeeld zit er ook in - en ook kleinkunst, zoals Willem Vermanderen, en folk vind je allemaal terug in mijn muziek. Willem Vermanderen is trouwens een troubadour. Dat ben ik ook. Al leunt het bij mij toch meer aan bij Franse Chanson. Mijn songs worden trouwens zelden gedraaid op de radio, net omdat ik niet binnen de lijntjes kleur. Maar ook, ze kunnen mijn muziek niet in een hokje duwen. Pas op , ik klaag niet. Maar dat valt me toch op. Het feit dat ik muziek breng die je niet in een vakje kunt steken, werkt dus wel een beetje in mijn nadeel op dat vlak. Maar ik zou het niet anders aanpakken.

Kun je feitelijk leven van uw muziek?

Ik klaag niet, ik kom niets tekort. De laatste tien jaar stel ik vast dat ik toch vrij goed kan leven van mijn muziek. Zonder overdreven luxe, maar dat hoeft ook allemaal niet voor mij. Ik houd het liever eenvoudig. Het is wel zo moest ik bijvoorbeeld in Frankrijk als zanger spelen en hetzelfde doen wat ik hier nu doe. Zou ik daar in Frankrijk misschien rijker mee worden. Of topvoetballer is ook een optie.

Zou je dan eerder in het Frans zingen? Aangezien er meer verwantschap is met Franse Chanson?

Nee, toch niet Nederlands is een mooie en heel sterke taal. Ik wil absoluut in mijn moedertaal zingen. Onze taal, je kunt er iets mee doen. We mogen terecht vier zijn op onze Vlaamse taal eigenlijk.

Bedankt Guido voor dit fijne gesprek, we hopen u binnenkort live aan het werk te zien. Veel succes met de nieuwe plaat.