Interview: De tattoo van Intergalactic Lovers

Interviews:Nederlands
 Dirk Geuns    6 november 2018

We spreken af in het Minnewaterpark, een romantische locatie voor een date. Helaas is het druk in de backstage van het Cactusfestival. Ik hoopte op een tête-à-tête met Lara Chedraoui, naast zangeres bij Intergalactic Lovers ook presentatrice bij Studio Brussel. Pech, de gitarist Maarten Huygens schuift mee aan tafel. Na talrijke optredens en het veelvuldig toeren, zien zij er bijzonder fris uit.


Ik heb mijn huiswerk gemaakt. Zo ben ik te weten gekomen dat Lara een hekel heeft aan mensen die niet in de ogen kijken wanneer je zit te praten. En aan gierige mensen die nooit terug trakteren. Haar hoogste lichamelijke genot is een knuffel. Ze is heel fysiek ingesteld en heeft het nodig om mensen vast te pakken. Dat belooft.

Maarten geeft me een stevige handdruk en, hé hé, Lara pakt me vast en geeft me een zoen. Daarna vraagt ze wat ik drink. Ze trakteert inderdaad. Zij ziet de immense blauwe plek op mijn bovenarm en blijkt oprecht geïnteresseerd. “Wat is dat, jongen? Dit lijkt me geen geboortevlek. Eén of andere beet? Een zuigplek?” Er is geen ontkomen aan haar nieuwsgierige blik. “Een tattoo,” lieg ik. Ze schatert. “Neen, ik ben vorige week over een flightcase gedonderd. Koud water en Flamigel hebben amper gewerkt.” Lara kijkt bezorgd. “Niettemin, het staat je.”
Ik kijk haar in de ogen en vuur mijn eerste vraag af.

Foto: Jens Mollenvanger

Foto: Jens Mollenvanger

We moeten met iets van wal steken. Hoe zou jij jezelf voorstellen?
Maarten: Zij is de beminnelijke lelijke aap (gelach). Ik bedoel het goed. Trouwens, altijd. Dat is de totem die ze kreeg bij de scouts, de naam van een dier dat dezelfde eigenschappen heeft als de drager van deze totem.

Lara, wil je wat meer vertellen over je Libanese roots?
Lara: Mijn vader is Libanees en mijn moeder een Belgische wereldreiziger. Ze hebben elkaar ontmoet in Afrika op een ambassadefeestje. Tot mijn achtste heb ik in Nigeria gewoond. Daarna verhuisden we naar Aalst. Cultuurshock: geen palmbomen noch nonnen in kleurrijke kleding. Alle meisjes heetten Sofie, waren blond en leken op elkaar. België was raar. Mijn vader kon niet aarden in Vlaanderen en is vertrokken. Het Belgische deel van mijn bloed is nog altijd minder goed ontwikkeld. In koude winters kan ik echt neerslachtig worden.

Hoe verzeilt een half Belgisch half Libanees meisje in een popgroep?
Lara: Maarten was mijn scoutsleider. Hij heeft me ongeveer 10 jaar geleden gevraagd of ik in zijn bandje wilde zingen en gitaar spelen. Bij de eerste repetitie dacht ik: “Nee, ik wil naar huis!” Maar hij bleef geduld met mij hebben.

Vanwaar komt de naam Intergalactic Lovers?
Maarten: Dat heeft te maken met een verkleedfeestje. Ik was verkleed als marginaal van de toekomst, met veel plastic en aluminiumfolie. In die hoedanigheid verspreidde ik de boodschap van de liefde (hilariteit).

Hoe omschrijf je zelf jullie muziek?
Maarten: Ik omschrijf het als de soundtrack voor een film of serie die nog niet gemaakt is. Heel visueel, met verschillende passages, vanuit diverse landen, zowel vrolijk als droevig. Steengoede muziek, vanzelfsprekend.
Het gaat erom samen iets te maken, interactie tussen mensen, toevoegen en schrappen… Je kunt het vergelijken met een flipperbal die van links naar rechts gekatapulteerd wordt. De muziekbladen ressorteren ons bij indierock. Dat doet me altijd denken aan langharige Afghaanse windhonden. Zo’n etiket is me te eng.

Wat heb je voorgehad met je hand?
Lara: Ik heb tien jaar in cafés gewerkt. Op een avond wou ik twee bierglazen uit elkaar halen. Ik had niet gezien dat ze aan de achterkant stuk waren. Een seconde later hing mijn duim er nog maar half aan. Sindsdien kan ik geen gitaar meer spelen. Niet getreurd, nu haal ik danspasjes boven op het podium. Ik kan me niet langer wegsteken achter mijn gitaar. Tijdens die eerste optredens stond ik aan mijn statief gekluisterd. Toen dacht ik dat het niet boeiend kon zijn voor het publiek om te kijken naar een zangeres die haar microfoonstandaard op 30 verschillende manieren vasthoudt. Sindsdien laat ik me meer gaan.
Goed nieuws: ik probeer piano te leren.

Naar welke muzikanten kijk je op?
Maarten: Ik bewonder David Gilmour van Pink Floyd, een van de beste gitaristen ter wereld. De manier waarop hij een Fender Stratocaster en een lapsteelgitaar bespeelt, grenst aan het onwaarschijnlijke. Zijn eerder trage manier van soleren, maakt hem uniek.
De Franse gitarist Gabriel Yacoub behoort tot de top. Net als Lara heeft hij een Libanese vader. Hij brengt folk- en rootsmuziek en experimenteert met zowel middeleeuwse, traditionele als moderne folk geluiden.
Rodrigo y Gabriela, een Mexicaans gitaarduo, spelen akoestisch eigen nummers. Ze wagen zich ook aan covers van Led Zeppelin en Metallica.
Eigenlijk is Westerse muziek saai. Als ik iets nieuws en boeiend hoor, schrijf ik het op. Ik onthoud ook de talrijke tips.

Welke zangeressen bewonder je?
Lara: PJ Harvey, vooral met haar geel kleedje. Florence + The Machine. Jazz-zangeres Melanie De Basio, eigenlijk de Belgische Billie Holiday. Bovendien kijk ik uit naar Charlotte Gainsbourg hier op het festival. De productie van haar album 5:55 door het Franse duo Air boeit me. Ik ben benieuwd naar haar show. Zeg, en Nina Simone, vooral als ze Jacques Brel zingt. We kunnen niet om Brel heen. Wat een teksten! Wat een présence! Als je zijn songs op YouTube bekijkt, dan merk je de echtheid, de passie, de originaliteit… Hij behoort tot de groten der aarde.

Jullie hebben al uitgebreid getoerd, zelfs in het buitenland. Welk van jullie concerten blijft je het meest bij?
Lara: De eerste maal dat we op Dour speelden en de eerste keer dat we de A.B. uitverkochten in datzelfde jaar. Voorheen modderden we wat aan in jeugdhuizen.

Vertrouw ons enkele anekdotes toe.
Maarten: In het Rivierenhof, Antwerpen, ben ik eens mijn versterker vergeten op de parking. Het zweet brak me uit. Gelukkig stond die er nog.
Lara: Blijft me levendig bij, het moment dat we op Cactus een compliment kregen van Greg Dulli, frontman bij de Amerikaanse band Afghan Wigs.
Voor een tournee had ik op straat een koffer gevonden die ik dicht had geworpen. Er zat een cijferslot op waarvan ik de code natuurlijk niet wist. Toen zijn de jongens de kroeg ingegaan en heb ik tot een stuk in de nacht alle codes geprobeerd. Uiteindelijk moesten we hem opensnijden (lacht). Helaas word ik nooit minder chaotisch. Op de koop toe denk ik niet na voor ik iets doe.

Is het moeilijk toeren met mannen?
Lara: Dat valt best mee. Ik ben geen meisje meisje en zij zijn geen typische jongens. Je moet wel een beetje rekening houden met de ego’s.
Maarten: We zijn geen echte macho’s, behalve Lara dan (gelach).

Op welk eigen nummer ben je het meest content?
Maarten: Op ‘For the young ones’ uit ons laatste album ‘Exhale’. Morgen kan dat gerust iets anders zijn.
Wat betreft onze eerste cd ‘Greetings & salutations’, daar ben ik ook heel tevreden over. Het is logisch dat we veel bijleerden met ons debuut. Thomas Hahn producete. Hij leerde me dat je bijvoorbeeld je versterker kan platleggen om een ander geluid te krijgen. Steve Rooke masterde de cd in de Abbey Road studio’s in Londen. Hij zat in het verleden achter de knoppen bij Wilco en Franz Ferdinand. Bovendien kreeg de man een Grammy voor het opfrissen van het volledige oeuvre van The Beatles.

Lara: Sorry maat, we moeten ons klaarmaken voor het concert. Graag tot een volgende maal.

Ik moet toegeven dat het de eerste maal is dat ik iemand een volledig gesprek in de ogen gekeken heb. Ik krijg nog een zoen. Eigenlijk had ik graag een drankje terug getrakteerd. Ik blijf verweesd achter en kijk naar de immense bloeduitstorting op mijn arm die indruk gemaakt heeft. Precies een landkaart. Ik neem me voor er een tattoo van te laten maken als aandenken. Hoewel ik de meeste afschuwelijk vind – zeker die bumpers boven de kont – wordt deze origineel. Naast dit aandenken en interview laten Intergalactic Lovers vooral een muzikale tattoo achter.

Intergalactic Lovers
support: Mooneye
zaterdag 24 november 2018, 20 uur
cc Zomerloos Gistel, cultuur@gistel.be, 059 27 98 71
toegang € 25 vvk / € 30 add