Daar waar de meeste festivals kiezen voor verjonging van het aanbod, zijn er nog evenementen waar ook de iets oudere muziekliefhebbers aan hun trekken komen. In het oogpunt van 'nostalgie' gaat op 18, 19 en 20 augustus het festival W-Festival door op Airport Amougies te Mont-de-L'Enclus. Drie dagen kunnen liefhebbers van donkere elektronische muziek, EBM, New Wave en aanverwante zich uitleven met grote namen binnen dat genre zoals Neon Electronics, Honeymoon Cowboys, The Kids, Blancmange, Human League, China Crisis, Red Zebra, Fisher Z en ander veel moois. Ondanks het feit dat het festival pas vrijdag echt van start gaat komen de kampeerders reeds donderdag aan hun trekken met Zwitserse Electropop formatie Fiji (22:00 - 22:45) DJ Zebedeus (22:45 - 23:15) en Implant, het project rond LEN LEMEIRE en JAN D’HOOGHE (23:15 - 00:15). De eerste editie ging door in Wortegem-Petegem. Nu verhuis het festival dus naar het vliegveld van Amougies, aan de andere kant van de Kluisberg. We geven een overzicht van het aanbod, met enkele tips. En achtergrond informatie over het festival zelf.
Onze eerste tip is La Lune Noire. Een Nederlandse New Wave/Synthpop band die hun invloeden halen bij wave bands uit de jaren '80. In 2009 brachten ze een eerste gesmaakt album op de markt : Nitrogen. In 2011 kwam het tweede album Exster uit. Deze plaat kon op heel goede recensies rekenen. La Lune Noire bracht februari 2014, een derde album op de markt: Echoland. De band bestaat uit vrienden die al ruim 29 jaar samen spelen, eerst in andere bands en sinds 2009 dus als La Lune Noire. Op hun website staat het volgende te lezen : Inspired by the likes of Gary Numan, Front 242, Killing Joke, Depeche Mode and early Simple Minds, La Lune Noire reminds you to the new wave era, but have created an authentic and modern sound of their own. Dit omschrijft inderdaad waar La Lune Noire voor staat. New Wave in een nieuw en modern kleedje gestoken.
De naam Honeymoon Cowboys doet niet direct een belletje rinkelen? Honeymoon Cowboys bestaat uit drie leden van de legendarische Genkse cultband Siglo XX: gitarist Antonio Palermo, drummer Klaas Hoogerwaard en bassist Dirk Chauvaux, de laatste weliswaar op los-vaste basis. Verder doet Kris Dries, broer van Siglo XX-zanger Erik Dries, mee op bas, Thomas Francois op toetsen en neemt Tom Van Troyen de zang voor zijn rekening. In 2016 bracht de band nog een gloednieuwe plaat op de markt Still!. Waarover onze recensent schreef: Je hoort dat hier een echte vriendenclub aan het werk is, allen professionele muzikanten die niet liever doen dan de duisternis opwekken en je mee te trekken in hun verdoemde wereld! Dit is gewoonweg meesterlijk! Ook op o.a. Genk On stage wist de band ondertussen ook live iedereen te overtuigen. Op een festival als W-festival past Honeymoon Cowboys dan ook perfect in het plaatje. Niet te missen dus!
Ons landje is al sinds de jaren '80 de bakermat wat EBM en donkere Electro betreft. Bands en artiesten als Front242, The Neon Judgement of A Split-Second zijn bekend over de gehele wereld. Star Industry kan je hier ook aan toevoegen. Opgericht in 1996 brachten ze ondertussen meerdere studioalbums, een live album en een EP uit. Waaronder: Iron Dust Crush (1997), New Millenium (EP) (2000), Velvet (2001), met o.a. een cover van Roxettes hit The Look. Dat lijkt bitter weinig, gezien hun lange staat van dienst. Maar Star Industry heeft ondertussen vooral een sterke live reputatie opgebouwd, mede door het vele optreden. Dat live spelen resulteerde dan weer in een live album Black angel - White dEVIL (2008), opgenomen in de La Sala club in Madrid op 15 april 2007. Hun meest bekende nummer is Nineties, dat zelfs een eerste plaats kreeg in de Israëlische alternatieve hitparade medio 1998. Star Industry is dus een band met niet alleen een heel sterke live reputatie, maar ook een grotere naam op deze affiche van W-festival. Die je gewoon niet mag missen!
Experimentele muziek op een new wave festival? Daarvoor moet je bij The Arch zijn. Deze band ontstond in 1986. Ze experimenteren met samples, synthesizer en gitaar. Hun muziek kun je nog het best omschrijven als een kruising tussen gitaarrock en EBM. The Arch bestaat ondertussen al meer dan 20 jaar en ze kenden, zoals vele acts in hun genre, meer succes in het buitenland dan in thuisland België. Daardoor konden ze aantreden in steden als Amsterdam, Berlijn, Hamburg, Zagreb, Belgrado, Boedapest. The Arch is zonder meer één van de beste bewaarde geheimen binnen het muziekwereldje in ons land. Net door hun status van onontgonnen parel binnen de EBM en gitaarrock scene, zijn ze een niet te missen act op W-festival. Ga deze levende legendes dus zeker zien op vrijdagavond.
Ook de afsluiter op deze eerste festivaldag is zonder meer een legendarisch band. Neon Electronics is een samenwerking tussen Glenn Keteleer, één techno producer die ondertussen naam en faam gemaakt heeft in dat wereldje, met Dirk Da Davo. Lid van het al even legendarische The Neon Judgement. Om maar te zeggen dit duo behoort tot de crème de la crème wat het EBM, Elektronische muziek en New Wave gebeuren betreft. Neon Electronics zijn dus zonder meer pioniers binnen de donkere kant van die elektronische muziek, en om die reden de terechte afsluiter van deze eerste festivaldag. Mis dit dynamische tot legendarische duo dus niet, als ze de boel plat spelen op W-festival.
Openingsact op zaterdag 19 augustus is componist, songwriter en Producer Xarah Dion. De muziek van deze artieste kunnen we nog het best omschrijven als 'minimal Wave' In 2014 bracht Xarah Dion een eerste album op de markt. Le Mal Nécessaires. Dat op heel wat goede recensies kon rekenen. Op haar nieuwste werk FUGITIVE (2016) blijft Xarah Dion begane wegen verder verkennen. Deze dame durft ook experimenteren met geluiden. Zonder meer is dit een artieste die grenzen verlegd binnen het Minimal Wave gebeuren. Daarom een niet te missen act op W-Festival.
Hoeven wij The Kids nog voor te stellen? Deze legendarische punkband stond mede aan de wieg van het punk gebeuren in ons land. Opgericht in 1976 bracht de band twee platen uit die kunnen gezien worden als ware punk klassiekers. The Kids en Naughty Boys bezorgde hen zelfs een cultstatus in het buitenland. Maar ook in ons land hebben ze de deuren geopend voor de punkbeweging, die vanuit Engeland is overgewaaid naar onze contreien. Living in the 20th century (1979) werd een meer 'rock' dan 'punk' gerichte plaat. Om een ruimer publiek aan te spreken. Hun grootste hit scoorde The Kids met There will be no next time. Uit het album Black Out. In 1985 hield The Kids ermee op, om in 1996 een reünie tour te doen rond hun twee punkplaten van weleer. Met succes. Want ondanks hun succes met eerder vernoemde song, is The Kids toch nog steeds die pure punk band die in de periode 1976 - 1978 ons land op zijn grondvesten deed daveren.
Toen we de heren zagen aantreden ter gelegenheid van hun 40 jarig bestaan in Ancienne Belgique , 6 februari 2016, schreven we daarover: We kunnen dan ook stellen, dat The Kids na al die jaren nog steeds een punk houding uitstralen, waarbij ze de oneerlijke praktijken in onze maatschappij stevig aanklagen. Maar vooral bewijzen The Kids dat door het aanbieden van een eenvoudige, punk gerichte show je na 40 jaar nog steeds dat publiek uit je hand kan doen eten. De invloeden die ze hebben gehad, en nog steeds blijken te hebben , op bands tegenwoordig? We hebben het zelf onlangs gemerkt. En begrijpen meer dan ooit waarom. De heren boden ons vooral een wervelende show aan, misschien iets minder bewegelijk dan toen, maar nog steeds met die ingesteldheid waardoor ondertekende prompt als een losgeslagen punker wild om zich heen begon te slaan. Om maar te zeggen anno 2017 is The Kids nog steeds even relevant als in 1977. Punk is not dead! bands als The Kids bewijzen het. Ook op W-festival.
Blancmange werd reeds in 1979 opgericht, en werden begin jaren '80 vaak in één adem genoemd met Depeche Mode. Aan wie ze verwant zijn. In 1982 scoorde Blancmange een hit met Feel Me. In de synthpop middens groeide Blancmange uit tot een begrip. Vooral in het clubcircuit in de vroege jaren '80 scoorde de band enkele hits met "Don't Tell Me", "Game above my head" en "Blind vision". Een doorbraak naar een heel ruim publiek is er eigenlijk nooit echt gekomen. Maar binnen het alternatieve muziekwereldje zijn ze steeds stevig overeind gebleven. Toen de synthpop wat uit de mode leek te geraken, was het ook met Blancmange 'over and out'. Echter in 2006 kwam de band weer samen, wat medio 2011 resulteerde in een gloednieuwe plaat Blanc Burn. De band profiteerde van de redelijke heropleving van het Synthpop gebeuren, en lijkt nu hun tweede adem te hebben terug gevonden. Om maar te zeggen, deze band was ooit een synthpop grootheid, en blijkt na al die jaren nog steeds synthpop pareltjes naar voor te kunnen brengen, die aan de ribben blijven kleven. Niet te missen dus op W-festival.
Als bassist van Joy Division en New Order heeft Peter Hook, door de jaren heen ,naam en faam gemaakt. Echter de laatste jaren is Peter Hook met zijn band, aan een minstens even indrukwekkend parcours bezig. Zo zag onze reporter/fotograaf Peter Hook & The Light aantreden in Depot te Leuven en schreef daarover: Hits No Love Lost, Warsaw, Transmission, She’s Lost Control, Digital, Atmosphere en natuurlijk Love will Tear Us Apart. passeren de revue De sfeer in de zaal veranderde plots, er werd gedanst, meegezongen. Er ontstond zelfs en pogo pit. Kortom, de zaal werd prompt een pak energieker. Er waren bovendien ook een paar heel bijzondere momenten.Zo werd het nummer Digital opgedragen aan Annik Honoré, een Belgische vriendin van Ian Curtis. Voor wie op zoek is naar het verhaal hierachter , raden de film Control aan, van Anton Corbijn . Nog zo een mooi moment in de set. De song Atmosphere werd opgedragen aan de onlangs overleden medewerker van het Depot, Fred. Kortom Peter Hook steekt die songs van New Order en Joy Division in een nieuw en eigenzinnig kleedje. Voor fans van deze beide bands een 'must seen artist' , net doordat hij grenzen verlegt binnen het aanbod van voornoemde bands. Mis hem dus niet op W-festival.
'Sleeper in Metropolis' en 'Our Darkness. Het zijn maar twee new wave klassiekers die iedereen, die is opgegroeid in de jaren '80 gewoon uit het hoofd kan meezingen. Anne Clark is dan ook niet zomaar een zangers, ze is een ware poëet, die met hare teksten, uitstraling en warme stem menig harten heeft doen smelten in die jaren '80. In de jaren '90 begon Anne Clark akoestische muziek te maken. Doorheen de jaren bleef haar ster fonkelen boven het muzieklandschap, de schare fans groeiden niet alleen. Het wederzijds respect is steeds overeind gebleven. Doorheen de jaren is ze blijven evolueren en zichzelf heruitvinden. Deze bijzondere artieste is dan ook uitgegroeid tot een icoon binnen niet enkel New Wave. Ook heeft ze de basis gelegd voor vele vrouwelijke singer-songwriters en Poëten, die in haar voetsporen zijn getreden. Mis deze buitengewone artieste binnen de scene dus zeker en vast niet op W-Festival.
Over pioniers gesproken. The Human League waren in de jaren '80 samen met Depeche Mode en Duran Duran zo een beetje het gezicht van de Synthpop beweging. De band werd opgericht in 1977. In de jaren tachtig behaalde Human League het grootste succes met singles als Don't You Want Me, Human en Mirror Man. De grote doorbraak volgde echter met het album Dare! Het bevat onder andere de hits The sound of the crowd, Love Action en Open Your Heart. Tevens bevat dit album de bands grootste hit, Don't You Wan't Me. The Human League is zijn stempel blijven drukken op dat decennia de 80s. Tot op heden zijn ze nog steeds enorm populair. Van de originele bezetting schiet enkel nog Philip Oakey over. Dit houdt The Human League niet tegen om te blijven groeien en zichzelf heruitvinden. Op hun laatste wapenfeit Credo (2011) bewees de band nog steeds te staan als een huis. Maar ook op menig festival bleek hun live reputatie eveneens nog stevig overeind te staan. Ook al blijft Human League op veilig spelen als ze op een podium staan. Deze band brengt hun typische jaren '80 synthpop nog steeds met het spelplezier van jonge wolven die nog alles moeten bewijzen. Net dit zorgt ervoor dat een aantreden van The Human League een bijzondere belevenis is , dat je in ieder geval zal bijblijven.
Met een gedeelde voorliefde voor Stevie Wonder, Steely Dan, David Bowie en Brian Eno speelden Daly en Lundon samen met verschillende Knowsley post-punkbands. In 1979 besloot het duo een eigen project op te richten China Crisis. In 1982 brachten ze hun debuutsingle "African and White". Dit was meteen een schot in de roos. Doorheen de jaren heeft de band, met vallen en opstaan, zowel live als op plaat een ijzersterke reputatie weten op te bouwen. China Crisis blijft tot op heden nog steeds een gevestigde waarde binnen de new wave/post punk beweging. Sinds de late jaren 90 concentreert China Crisis zich op live optredens waarbij alleen de originele oprichters, Eddie Lundon en Gary Daly aanwezig zijn, gerugsteund door klasse muzikanten uit de scene. Ook hun laatste wapenfeit Autumn in the neighbourhood (2015) kreeg opvallend goede recensies. Kortom, deze gerespecteerde band staat anno 2017 nog steeds als een huis, en is om die reden een aanrader van formaat op de laatste festivaldag van W-Festival.
De Britse Popgroep T'Pau zal voor eeuwig verbonden zijn aan die ene klassieker China in Your hand. Echter bracht de band medio 1987 de ene na de andere wereldhit uit. Waardoor ze hun stempel wisten te drukken op die jaren '80. De oorspronkelijke bezetting (1987 tot 1991) bestond eveneens uit Ron Rogers. De groep ging in 1991 echter uit elkaar. Medio 1997 blies Carol Decker T'Pau nieuw leven in, als solo project. De 'hitmachine van toen' treed op zondag 20 augustus aan op W-Festival. Houdt alvast jullie hart vast, vooraleer Carol ze breekt met haar wonderbaarlijke stem en uitstraling.
De schotse band Big Country drukten hun stempel op de jaren '80. Het meest opvallende was het zogenaamde twee-gitarengeluid van Stuart Adamson en Bruce Watson. Hun debuut The Crossing’, uitgebracht in 1983, werd een wervelend succes. De band bleef de successen trouwens opstapelen. East Of Eden, ‘Just a Shadow’ en ‘Where The Rose Is Sown zijn maar een paar hits die de band op de kaart van de jaren '80 muziekwereld wist te zetten. Na het overlijden van Stuart Anderson in 2001, concentreerden de bandleden zich op andere projecten. Echter, sinds 2007 is Big Country weer actief. In 2010 vervoegt Mike Peters (The Alarm) en Jamie Watson (zoon van Bruce Watson) de band. In 2011 komt er, voor het eerste sinds 1999, gloednieuw werk uit van de band. In 2016 gaat Big Country op tournee op het 30jarig bestaan te vieren van hun succesvolle plaat The Seer. Wat het zal worden op W-festival? Check dat vooral zelf uit op zondag 20 augustus.
“Word salad” (1979), “Going deaf for a living” (1980) en “Red skies over paradise” (1981) klassiekers, die iedere muziekliefhebber in zijn platenkast zou moeten hebben staan. Fischer Z drukten door middel van deze drie kleppers hun stempel op het gehele muziekgebeuren in die jaren '80. De band ontstond in 1978, en kende vele personeelswissels. Eigenlijk zou je kunnen stellen dat Fischer Z gewoon het solo project is van John Watts. Deze charismatische frontman bleek een alles overheersende gedrag te etaleren, waardoor menig bandlid vroegtijdig de band verliet. Ook al bracht John Watts ondertussen enkele solo platen uit. Vanaf 2013 werd gewoon weer opgetreden onder die naam Fischer-Z, met name in Duitsland, België en Nederland. In 2016 werd het album This Is My Universe uitgebracht, gevolgd door Building Bridges in 2017. Naast gloednieuwe songs blijft Fischer Z nog steeds kleppers van formaat spelen, waardoor de band zo groot is geworden. Ook op W-festival, uiteraard. Laat u meevoeren over de 'Red skies over Paradise' op deze zondagavond. Is ons advies
De formatie Thompson Twins zag medio 1977 het levenslicht. De originele bezetting bestond uit Tom Bailey, Alannah Curie en Joe Leeway. Doorheen de jaren scoorde de band enorm veel hits als Lies, Hold Me now, In the name of Love. De band hield op te bestaan medio 1993. Bailey concentreerde zich op allerlei muziek projecten. Zijn all female band bestaat vandaag uit Charlotte Raven, Amanda Kramer en Paulina Szczepaniak. Onder de naam Thompson Twins' Tom Bailey houdt hij de muziek van deze legendarische band levendige, gerugsteund door al even gedreven muzikanten die de klappen van de zweep onder de knie hebben. Zonder meer een levende legende op het podium van W-festival dus. Niet te missen.
.
EBM Pioniers, die na al die jaren nog steeds hun stempel weten te drukken op het genre. Dat zijn Front242 zeker en vast. Meer nog. In hun meest actieve periode (tot de albums 06:21:03:11 UP EVIL en 05:22:09:12 OFF uit 1993) waren ze niet alleen toonaangevend voor andere industriële en elektronische artiesten, waarbij ze het genre Electronic Body Music (EBM) lanceerden. Ze worden ook beschouwd als de voorlopers van techno en New Beat. Front242 genoten daarbij in eerste instantie meer succes in het buitenland, dan in eigen land. Elk van de bandleden houden zich naast Front242 ook bezig met andere projecten. En zijn binnen het EBM en aanverwante wereldje graag geziene gasten. In hun voetsporen zijn ondertussen honderden bands, en meer, opgestaan. Maar Front242 blijft vooralsnog de teugels stevig in handen te houden, wathun meesterschap binnen het EBM genre betreft, en blijft naast nieuwe klasse albums uitbrengen nog steeds optredens geven waardoor geluidsmuren worden afgebroken. Laat deze levende legendes, die ook anno 2017 nog steeds staan als een huis, daarom niet aan u voorbij gaan.
EX-RZ wordt op W-Festival vervangen door... Red Zebra kregen we te lezen op de website van W-fesitval. Inderdaad oorspronkelijk was het de bedoeling dat EX-RZ rond zanger Peter Slabbynck zou aantreden. Hij zou ook Red Zebra songs naar voor brengen. De 4 andere leden, waaronder gitarist en mede-oprichter Geert Maertens, groepeerden zich onder de naam Elements. Elk van de bandleden lijken elkaar nu terug te hebben gevonden, en zo werd Red Zebra terug vanonder het stof gehaald. Het zag er echter nog even gevaarlijk uit, want net voor hun eigenlijke reünieconcert verlieten Geert Maertens en Johan Isselée plots weer de band. Gelukkig bleven de overige leden samen werken, en mogen de bandnaam verder worden gebruikt. Geert en Johan worden vervangen door Frits Standaert, de gitarist met wie Peter nog met EX-RZ en New Dark Age - de hommagegroep voor The Sound en wijlen hun voorman Adrian Borland - opgetreden heeft, en drummer Kurt Dewaele, ook al een oudgediende van New Dark Age. Onder het moto ''Red Zebra is terug!!!'' mogen de fans van deze Belgische supergroep zich dus opmaken voor een wervelend einde van het festival. Zonder meer zijn Red Zebra een legendarische act, die meer dan hun stempel hebben gedrukt op de New Wave en aanverwante 'movements' in ons land. Laat dit unieke en exclusieve concert zeker en vast niet aan u voorbij gaan, het loont de moeite.
Dagticket zondag: 45 euro
Combi dagticket & parking 50 euro
Weekendticket Zaterdag en Zondag: 78 euro
Combi weekendticket & parking 83 euro
Voor alle verdere informatie over de aankoop van tickets verwijzen we jullie graag door naar de volgende link Alle algemene informatie over W-festival vinden jullie via de website
