Crimson Falls. In eerste instantie zou die naam al een belletje moeten doen rinkelen. De band deed namelijk in zijn beginjaren zowat elke zaal geweld aan. Van het kleinste gehucht tot een concertzaal, je vond Crimson Falls altijd wel ergens in België. Misschien is dit wel de reden dat ze uitgegroeid zijn tot één van de bekendere bands van onze Belgische bodem.
Snoozecontrol mag 2 albums bespreken van deze band, namelijk The True Face of Human Nature en Fragments Of Awareness. Laten we beginnen bij hun eerste full-lenght album “The True Face of Human Nature” dewelke ze in 2006 uitbrachten. Dit is de opvolger hun allereerste debuut mcd “Ruins 2K5'”.
De muziekgroep brengt een combinatie tussen deathcore en metalcore al beschrijven ze hun genre liever als ‘modern & hard-hitting deathmetalcore’. En wat betreft het woord ‘hard’ hebben ze het volledig bij het rechte eind. Als we track 1 “Abort Every Weakness” opleggen wordt de luisteraar verzwolgen in een rustige instrumentale begeleiding. Niets doet vermoeden dat dit album ook maar iets van metal zou weg hebben tot de muziekspeler plots overschakelt naar track 2 “Erase All Fear”. Alsof er een geest zegt van “now it’s enough, let’s go fucking deathcore”.
In de tweede track wordt de stilte doorbroken en ontdekken we de combinatie tussen death- en metalcore waar we het eerder over hadden. Het lied wordt als het ware ondersteund door hydraulische pompen gekoppeld aan gitaren en een drumstel die er elke seconde voor moet zorgen dat er stevig geluid uitkomt. Naast het zware gitaargeweld mogen we de stem van hun zanger, Wim Jacobs, niet vergeten. Van een deathmetalcore verwacht ik eigenlijk niets meer dan wat scream en grund maar Jacobs geeft er toch een volledige andere touch aan. Doorgaans het volledige album doorbreekt hij constant de rode draad en brengt hun genre in een andere dimensie.
Je kan zijn stem het best vergelijken met die van een iemand die plotseling in een afgesloten isoleercel terecht komt. Eerst start het vrij zacht en sereen en later gaat het over in de zware brullende stem gecombineerd met aders die uit het gezicht komen. Een fantastisch pareltje, of laten we beter zeggen: een streling voor het oor.
Zoals eerder gezegd weten we nu al dat alle tracks op het album zullen steunen op 2 belangrijke pijlers. Enerzijds het interessante instrumentale werk en anderzijds de stem. Doorgaans het album worden deze samenspelen goed naar voren gebracht en zorgen ze ervoor dat elk lied zijn eigen persoonlijke feeling krijgt. Om het album compleet te maken nodigde Crimson Falls ook nog Svencho (Aborted) uit om samen met Wim een duet aan te gaan tijdens track 4 “Controle Alt Delete”. Tijdens dit duet, of eerder muzikaal duel verwachtte ik eigenlijk geen probleem. Beide zangers zijn rotsen in hun vak en weten waar het om draait. Het is dus een plezante extra touch die de band gaf aan hun album.
Ook XCaroX (No Recess) werd uitgenodigd tijdens de opnames en mocht zijn ding komen doen tijdens het lied “Martyr Vs. Terrorist”. XCaroX geeft er zelf ook een zware lap op en zorgt ervoor dat de boxen van mijn radio toch even gaan trillen. Tijdens dit lied is er minder sprake van het “gebrul” maar komt de scream wel duidelijk naar voren.
De conclusie voor dit album kan dan ook snel getrokken worden. Na 45 minuten van Belgische deatmetalcore gehoord te hebben weet ik dat dit genre nog niet uitgestorven is. Crimson Falls kan gezien worden als een band die op beide benen staat en die bewijst dat metalcore en hardcore in combinatie goed samenhoort. De band heeft heel wat tegenslagen gekend maar met dit album tonen ze aan dat ze er nog steeds staan. Ook al dateert het uit 2006, ik ben er rotsvast van overtuigd dat hun recentere album uit 2009 niet zal moeten onderdoen.
