Om eerlijk te zijn had ik nog nooit eerder van deze groep gehoord. Na enig opzoekwerk kwam ik te weten dat Fen is ontstaan in het jaar 2006 en afkomstig is uit het Verenigd Koninkrijk. De naam van de groep is afkomstig naar de locatie waar de leden zijn opgegroeid "The Fens". Volgens omstanders zou hun leefgebied tevens een inspiratiebron zijn voor hun teksten.
Fen heeft alreeds 2 EP’s en een full lenght debuut album (2009) op hun palmares staan wat mij doet concluderen dat dit album niet al te veel fouten meer zou mogen bevatten. In februari van dit jaar releaset de groep hun 2de album “Epoch”.
Fen brengt blackmetal in combinatie met postrock. Een niet alledaagse combinatie maar door deze 2 componenten samen te brengen ontstaan er rustige akoestische passages doorgaans het album. Dit is één van de kwaliteiten die dit album te bieden heeft aan zijn luisteraars. Maar hoe brengt men daar een gepaste zang op aan? Dat is een taak voor de zanger van de band.
Wanneer ik de opener beluister en mijn aandacht focus op de zang dan ontdekt ik dat hij ervoor gezorgd heeft dat zijn black metal geschreeuw niet de bovenhand neemt maar goed aansluit op de af en toe kalmere momenten in het album.
Doch is dit niet zo bij alle nummers. Lied nummer 2 zorgt ervoor dat we de black metal echt gewaar worden en geeft ons amper te tijd om te bekoelen. De kalme passage vervaagt dan ook in zijn subtiliteit.
Als ik een conclusie mag trekken over het album dan vindt ik dat de groep een geslaagde combinatie teweegbrengt tussen enerzijds de black metal en anderzijds de post rock. De groep heeft gezorgd om een sfeer te creëren tussen bepaalde elementen. Doch is het uitluisteren van het volledige album op die manier een hele opgave voor de niet doorwinterde fans van Fen.
