De allereerste post die wij hebben geplaatst op Snoozecontrol ging over het artwork dat gereleased werd van Witchery. Deze Zweedse thrashmetalband werd gevormd in 1997 en releasede voor dit album alreeds 4 succesvolle full-length studio albums en een EP. Hun vijfde album, dewelke ik vandaag review, wordt op 21 juni 2010 verkocht.
Witchery - Witchkrieg
Het is niet de eerste maal dat ik met volle teugen geniet van een muziekgroep als Witchery. Het is telkens een verassing als ik hun album opleg omdat ik weet dat de band er tijd en moeite insteek nieuwe creaties op te nemen. Doordat de band telkenmale nieuwe zaken probeert te verwerken betekent dit ook dat ze vaak afwijken van hun genre. Daarom zou ik Witchery eerder gaan bestempelen als een black/thrashmetalband met rock invloeden Desalniettemin bewaren ze het eenvoudige om tot übergroup benoemd te worden.
Over hun stijl: de band bewaart een simpele stijl waardoor we hun liederen vaak op een positieve manier kunnen herkennen. Ze behouden de stijl die ze bij de vorige 4 albums ook hanteerden. Krachtdadig, non-passief, intercultureel en ritmisch.
Omdat de band bestaat uit members die ook nog bij andere bands spelen (Arch Enemy, Haunted, Opeth, …) is het niet altijd gemakkelijk een album binnen de deadline te vervolledigen. Maar net door het feit dat ze bij die bands betrokken zijn zorgt dit ervoor dat Witchery een muziekgroep is geworden die invloeden van overal kan halen. Dit is duidelijk merkbaar binnen het volledig album:
Muzikaal gezien:Witchery brengt het robuuste leven van de metalbands naar boven. We kunnen het vergelijken met de stoomlocomotieven van vroeger. De mannen met vervuilde gezichten en het harde labeur om te kolen op tijd in de verbrandingsoven te krijgen geven weer hoe zwaar ze het hebben. Als we luisteren naar de muziek van Witchery is dit ook zo. De groep brengt ritmische riff’s die origineel zijn maar tegelijk ook catchy. Voor wie optimaal wil gaan genieten van het thrashgenre binnen dit album luistert best naar “The God Who Fell From Earth. Enkel en alleen in dit lied vind ik de echte thrashmetal terug. Het melodieuze vind je terug in “From Dead to Worse”. In dit lied herkennen we duidelijk de invloeden van Arch Enemy. Wie de perfecte combinatie van black en thrashmetal wil ontdekken legt best even het lied “Devil Rides Out”op.
Algemeen bekeken is dit album één van de betere die de band ooit heeft uitgebracht. Ze hebben eindelijk een zanger gevonden die de diverse genres correct met elkaar weet te combineren en die overgangen kan maken tussen stemwisselingen. Deze muzikale mannen hebben een plaats gekregen binnen mijn huidige top 10 van nieuwe albums op de markt. Om deze review af te sluiten, het zit hem in de kleine dingen des levens en enkel wanneer je daarop let besef je: dit album is goed!
