Dead High Wire is een rock formatie afkomstig uit het Antwerpse. Ze brengen indierock gecombineerd met wat garagerock, new wave en postpunk. Een resem aan genres, m.a.w. Onmogelijk in een hokje te plaatsen de muziek van deze sympathieke heren. In 2012 brachten ze hun allereerste EP uit. Wij bespraken deze een jaar later, in 2013. De conclusie van onze recensie schrijver was toen eensgezind: ik kan elke track beschrijven want telkens zijn ze anders opgebouwd met een eigen unieke inhoud. Maar dat is natuurlijk aan jullie, de luisteraars, om te ontdekken. Op muzikaal vlak zit alles zeker goed. De gitaren kunnen hen gading vinden met de drums en met het vocale gedeelte. Ook omgekeerd en vice versa. Een uitdagende postpunk/indierock/new wave band afkomstig uit België.Pas heel recent brachten Dead HighWire één nieuwe EP op de markt, onder het label Oddie Records. Met de veelzeggende titel: Endless Discussions Bore Me to Death. Wij legden ons oor weer eens te luisteren, en kwamen tot deze conclusie:
Wat we vooral leuk vonden aan de eerste EP was de experimentele kant van de zaak. Aan die manier van werken is wezenlijk niets veranderen, meteen een eerste pluspunt.
The Cabin laat al een tipje van de sluier zien. De meeslepende song sluimert langzaam, maar ook niet te tergend traag, binnen. Een zekere toegankelijkheid is ook merkbaar, je zou haast zeggen hoog meezing gehalte. Black Widow laat een haast dreigende ondertoon zien en horen. Als een galopperend paard , waarvan de ruiter geen al de goede bedoelingen met je blijkt te hebben. Deze song laat dan ook een, hoe zullen we het uitdrukken, iets meer donkere kant zien van Dead High Wire. Diezelfde dreiging blijft wat aangehouden bij Dark passenger waar de vocalen heel sterk naar boven komen. Het zorgt ervoor dat de rillingen over je rug nog intenser worden. Metropolitan sluit de EP af zoals het was begonnen en zet de experimentele kant van band en plaat nog wat meer in de verf.
Maar ondanks deze, zoals we aangaven, dreigende ondertoon is het niet zo dat Endless Discussions Bore Me To Death een depressieve of duistere EP is geworden. Het blijft schipperen tussen die gulden middenweg van pijn en vreugde. Daarmee zijn we aan het meest positieve gekomen van dit schijfje. Het zit heel vernuftig in elkaar. Je voelt een warme gloed vanbinnen, maar ook iets angstig. Vele emoties worden dus aangesproken. Net zoals bij deze eerste EP zitten er ook voldoende variaties en tempowisselingen merkbaar. Bovendien vloeien vocalen en instrumenten wederom haast perfect in elkaar.
Kortom: Voeg die eerste en tweede EP samen en je krijgt een full album om van te smullen. Vooral in het alternatieve postpunk tot indie gebeuren zien we een mooie toekomst weggelegd voor Dead High Wire. Hoewel we het gevoel krijgen dat bij Endless Discussions Bore Me to Death iets meer de postpunk kaart wordt getrokken, laten deze heren zich toch weer niet in een hokje plaatsen. Met dank aan de experimentele uitspattingen binnen elk van de songs. Het siert hen. Hoog tijd dus om uit die cocon te treden, nieuwe wegen in te slaan en eindelijk werk te maken van dat eerste full album zouden we zeggen. Met die twee EP's onder de arm hebben deze Dead High Wire alvast een visitekaartje afgeleverd waarmee ze in de toekomst zeker hoge ogen zullen gooien, en veel botanique en AB's platspelen.
De EP is ook verkrijgbaar via deze link: http://deadhighwire.bandcamp.com/
Tracklist:
1. The cabin 04:32
2. Black Widow 02:40
3. Dark Passenger 03:58
4. Metropolitan 04:46
