Paaspop, traditiegetrouw de opener van het festivalseizoen in de Benelux, staat garant voor 3 dagen vol entertainment met voor ieder wat wils. Met ruim 61.000 bezoekers en meer dan 175 bands was ook deze editie een groot succes, ondanks dat ze gekenmerkt werd door de vele lagen modder. Je kon er met geen mogelijkheid omheen, niet met de auto en niet te voet; kaplaarzen waren zeker een vereiste dit Paasweekend. Het weer mag dan op geen enkele manier mee hebben gezeten, de organisatie heeft zich niet laten kennen en op het terrein zelf was er weinig last meer te ondervinden van de barre weersomstandigheden. in de tenten is het feest
Zoals altijd was er naast een uitgebreid muzikaal programma ook genoeg ander vermaak te beleven op Paaspop: van neuzen tussen vers vinyl tot dansen in een heuse ballenbak, hier was alles mogelijk en niets te gek. Enige nadeel: er is simpelweg teveel te doen! Keuzes werden gemaakt en knopen doorgehakt, met het volgende sfeerverslag als resultaat.
Goede Vrijdag op Paaspop dient voornamelijk als opwarmertje voor het echte werk, en wordt gekenmerkt door Hollandse Glorie. Zo beginnen de Nederlandse mannen van Sunday Sun de avond lekker luchtig met hun vrolijke tunes in de kleinere Phoenix-tent. Met één hit op hun naam, ‘I Call You Honey’, was het een gewaagde zet deze al vroeg in hun set te spelen. Maar het pakt uit in hun voordeel, met een ontspannen en enthousiast publiek dat vrolijk meedanst op de liedjes die volgen.
In de Restolounge mag Katastroof aantreden. Deze Antwerpse heren verdiepen zich in het dialect en halen dan ook hun beste en mooiste accenten naar boven. Met een vervormd Belgisch volkslied openen ze hun stevig om vervoglens de meest flagrante lyrics naar boven te toveren. Een enorm gewaagde en geslaagde keuze van de organisatie. Op het hoofdpodium, de Apollo, volgt Di-Rect hen direct op met een optreden zoals we van deze rockers gewend zijn: ontzettend strak en vol publieksinteractie van zanger Marcel Veenendaal.
San Cisco haalt met hun Australische vibe de zomer naar de modderige tent. Menig tienerhartje wordt opgehaald aan de zeker niet onaantrekkelijke zanger met zijn dromerige blik, maar het belangrijkste: ze spelen stuk voor stuk heerlijk dansbare indie-tracks. In The Desperados Warehouse zijn intussen feestjes van een ander soort gaande: The Partysquad zetten deze tent flink op z’n kop met hun catchy Nederlandstalige hiphop. Vanaf de tweede verdieping van het Warehouse kun je je ogen uitkijken naar een uitbundig dansende menigte en de prachtige visuals op schermen achter het duo. Gegeten moet er natuurlijk ook worden op ieder festival, maar op Paaspop doet men ook dat op muzikale wijze; waar beter dan in een tent waar nummers van Johnny Cash & June Carter nieuw leven in wordt geblazen? Def Americans zorgt hiervoor, met succes, en dat al vijf jaar lang op dezelfde plek.
De Belgische Selah Sue zingt prettige liedjes met invloeden van reggae, soul en jazz met haar diepe, soulvolle sound. Het valt in de smaak bij de aanwezige luisteraars in de enorme Apollo. Deze tent wordt op deze vrijdag afgesloten door niemand minder dan Kensington, de Utrechtse band die eerder dit jaar al tweemaal de Ziggo Dome (capaciteit: 17.000) uitverkocht. Zelfs deze grootste tent is eigenlijk te klein voor deze groep. Van begin tot eind vliegen de hits je om de oren, en vanaf moment één worden deze luidkeels meegezongen. Wilde je deze dag echter feestelijk afsluiten, was je om deze tijd waarschijnlijk in de Jack Daniels te vinden. Hier speelde Fiddler’s Green, wiens folk-punk ontzettend opzwepend werkt, resulterend in een springend en meeklappend publiek.
