Café Elpee, de plaats waar underground Metal kansen krijgt. De plaats waar een metalhead pure sang zich thuis voelt. In het hartje van Deinze - nabij het station - is het fijn vertoeven. Iedereen is er welkom, dat voelden we op deze druiligere zaterdag ook. Ter gelegenheid van dit mini-festival, 4 Jaar Elpee, was er een tent opgetrokken naast het café. De aftrap werd op vrijdag 27 maart al gegeven met o.a. Your Highness, King Hiss en Powerstroke. Helaas konden we daar door omstandigheden niet bij zijn. De tweede dag ( zaterdag 28 maart) stond eerder in het teken van Death Metal/Grindcore tot Hardcore. Op een bepaald moment stond de tent dan ook overvol, de sfeer echter bleef van begin tot einde gemoedelijk. Uiteraard vloeide het bier met liters, en ging het dak er geregeld af bij de vele moshpits. Opvallende kanttekening. De fotografen ter plaatse wezen me erop dat het opviel dat elke band deze dag zijn eigen materiaal gebruikte, doorgaans is het volgens deze bronnen vaak te gewoonte dat de hoofdact zijn materiaal laat gebruiken door iedere band die deze dag aantreed. Daardoor ontstaan foto's waarop het drumstel staat afgebeeld van de headliner, terwijl het de eerste band is die aan het spelen is. Dit terzijde, ons verslag van dag 2:
Openingsact zijn op een festival is altijd een beetje een ondankbare taak. Het weinige volk dat binnen spijbelt is op zoek naar de toog, om al de eerste dorstige te laven. Dat was nu ook niet anders. Toch lieten de heren van E.B.D.B dit niet aan hun hart komen. Als hongerige wolven gooiden ze zich op hun prooi, klaar om de eerste gegadigden te verscheuren. Zo zien we het graag. Vuurwerk zit er zeker in hun muziek en de manier waarop ze het brengen. Bovendien beschikken ze over een zanger, die met zijn diepe grunts de haren op je armen doen rechtstaan. Zonder meer de perfecte opwarmer voor deze stevige dag en avond deze E.B.D.B. In elk geval zagen we een veelbelovende groep aan het werk, die de aandacht verdient van iedere liefhebber van het Grindcore tot Death Metal gebeuren.
Klaiton moest helaas verstek laten. Hun vervanger Corpse Mutilation is een Belgische Death Metal band. Ze ontstonden in 2009 en brachten in 2014 hun eerste plaat uit: Retaliation of the Suppressed. Een eerste luisterbeurt van deze plaat gaf alvast een heel goede indruk, niet alleen door de technische hoogstaande manier waarop deze jonge band staat te spelen, vooral de energie en uitstraling doet ons versteld staan. In een later artikel zullen we hieraan meer aandacht besteden. Het optreden zelf was er in elk geval eentje om in te kaderen. Ook al stond het publiek wat naar achter, buiten de twee gasten vooraan die overgingen tot een mini-moshpit. Corpse Mutilation stond te spelen alsof ze bezig waren voor een weide van 60.000 man. Ook live deed die energieke aanpak ons versteld staan. Niet alleen waren er de door merg en been gaande gitaar riffs tot alles verpulverende drum partijen, de griezelige grunts dreven je als luisteraar tot waanzin. Waarom het publiek er wat apathisch stond op te kijken, is me een waar raadsel. Nog aan het wakker worden misschien? Wij zagen met E.B.D.B en Corpse Mutilation in elk geval twee Death Metal/Grindcore bands die een meer dan veelbelovende indruk nalieten. De perfecte opwarmer van wat nog moet komen, en twee bands om in het oog te houden.
Plots stond de tent heel goed gevuld voor Family of Dog. Uiteraard zijn deze heren een begrip in ons land, ze ontstonden in 1993 en bouwden doorheen de jaren een ijzersterke reputatie op. Hun Punk met Black Metal invloeden, liet niemand onberoerd. In 1997 hielden ze er vroegtijdig mee op. Maar medio 2014 besloten ze het opnieuw te proberen. De heren lieten ook weten dat er, na circa 18 jaar, een nieuwe plaat op de markt zou komen. Iets om naar uit te kijken. Ook op het podium bewees Family of Dog nog niets van hun oude vuurkracht verloren te zijn. Ze speelden dan ook met het enthousiasme van jonge wolven, en de ervaring van oude rotten in het vak. Meteen zorgde het voor een eerste voorzichtige aanzet tot een iets grotere moshpit. In elk geval schoot het publiek plots wel wakker. Uiteraard weten de heren perfect hoe ze de fans moeten bespelen. Dit energieke optreden van Family of Dog bewijst dat deze band terug is , van nooit weg te zijn geweest. Bovendien klonken de nieuwe nummers even stevig en gepolijst als de oude kleppers, wat ons het beste doet vermoeden voor het nieuw uit te komen werk. Dit is een comeback om in te kleden, missie geslaagd. Het publiek genoot met volle teugen!
Metalcore/hardcore band Lenght of Time was van plan het feest pas echt te laten uitbarsten. De ene moshpit tot zelfs crowdsurfer kregen we over ons heen. De pits werden groter, zonder grimmig te worden. Lenght of Time lieten het dak er geheel afgaan. Zonder meer bewezen ze niet alleen op plaat, maar ook live nog niets van hun energieke aanpak te hebben ingeboet. Integendeel. Deze Belgische band, die ontstonden in 1997, lieten alle aanwezigen versteld staan. Ze waren zonder meer de perfecte opwarmer voor de drie headliners van deze dag. Bovendien zit er binnen hun muziek ook een duister, black metal, kantje. Daardoor voel je ook een zeker duister gevoel over je heen komen. Dat is uiteraard mooi meegenomen. Het zorgt wederom voor een heerlijke sfeer die ons metalhart sneller doet slaan. Daarmee was de aanzet gegeven voor een spetterende finale.
"The more brutal version of Cannibal Corpse". Zo werd Serial Butcher ooit omschreven. Deze legendarische death metal/grindcore band ontstond medio 1995. Doorheen de jaren bouwden ze een heel sterke live reputatie uit. Ook op 4 jaar Elpee bewezen ze nog maar eens dat dit verre van gelogen is. Ook de stelling 'brutal version of Cannibal Corpse' blijkt wel degelijk te kloppen. De brutale aanpak, met vlijmscherpe gitaren en bulderende vocalen, zorgen inderdaad dat je gewoon wordt meegezogen in hun muziek. Stilstaan is onmogelijk. Was de moshpit en sfeer al uitmuntend bij Lenght of Time. Dan deden Serial Butcher daar gewoon een schepje bovenop. Vanaf de eerste noten tot de laatste noten werden gensters geslagen. Daaruit blijkt bovendien nog maar eens dat deze heren, net als hun voorgangers, in niets moeten onderdoen voor grotere acts in het extreme Metal gebeuren.
De Nederlandse death/grindcore act Inhume doen het niet met één maar twee zangers. Ook zij zorgden voor een ijzersterke, alles om zich heen slaande set. Nog maar eens het dak er af laten gaan? Dat deed Inhume zonder enige moeite. Eén van de aanhoorders, die stevig stond mee te moshen was de zanger van Serial Butcher. Net als hem genoten zowel de aanwezigen, als de band zelf op het podium, met volle teugen. Bovendien blijken beide zangers klasse entertainers te zijn, die verdomd goed weten hoe ze hun publiek kunnen bekoren. Uiteraard slepen Inhume circa 20 jaar ervaring met zich mee. Maar net als de andere bands op deze affiche stonden zij ook te spelen als jonge wolven die nog alles moesten bewijzen, het siert hen. Vanaf de eerste tot de laatste noot was het genieten geblazen. Dit zijn zo van die concerten waarop een mens naar buiten gaat met kapotte knieën, een bezeerde rug, en misschien een bloedneus van in de moshpit. Maar ook met een stralende glimlach. Want dit was weer eens puur genieten.
En dan moest de headliner Sinister nog komen. Deze laatste hebben we echter ook aan ons moeten laten voorbij gaan. Uit enkele gesprekken achteraf echter, bleek Sinister de perfecte kers op de taart te zijn geweest, om deze stevige tweede festivaldag met brio af te sluiten.
