We eindigen met een feestje! Op regulaire festivals is dit doorgaans door middel van een DJ- of Dance-act. Op zich hebben we daar niet echt een probleem mee. Maar in Café Elpee sluiten ze het feest voor 4 Jaar Elpee af met een waar rock-'n-roll feest. Zoals het vroeger op alle festivals het geval was. Whiskeydick deed het dak er volledig af gaan, nog één keer. Maar daarover verder in dit artikel meer. De avond begon pas om 16u. Met de bedoeling, uitbollen na twee zware dagen en nachten ter gelegenheid van 4 jaar Elpee. Dat 'uitbollen' was er naderhand eigenlijk niet bij. Integendeel. Ons verslag van dag 3.
Tim (ex-drummer van Shell Shock), de vorige uitbater van Café Elpee, mocht op dit feestje ook niet ontbreken. Hij speelt tegenwoordig bij een nieuwe band Wix. De heren brachten een set vol pure onversneden rock. Zonder daar meer of minder aan toe te voegen. Uiteraard werd er, wat gitaar partijen betreft, regelmatig gegrepen naar het verleden. Subtiel verpakt binnen de sublieme solo's, viel het ons vaak op dat we direct dachten aan gekende riffs. Daar is op zich niets mis mee. Wat echter vooral opviel was de ervaring die elk van de artiesten tentoon spreiden. De jamsessie was er in elk geval eentje om de vingertoppen bij af te likken. Wie houdt van snedige gitaren, lekker loos gaande drums en die pure rock zonder meer, zal in Wix zeker zijn gading vinden. Bovendien straalden elk van de heren een danig spelplezier uit, dat ook het publiek tot bewegen aanzette. Ook al stonden de meeste aanhoorders wat naar achter.
Kortom: Wix bracht ons een set boordevol onversneden rock-'n-roll vanuit het hart. Zonder al teveel uitspattingen of show verkopen, wisten ze ook ons te bekoren en overtuigen van hun kunnen. Naast de instrumentale huzarenstukjes, beschikt de zanger bovendien over een geweldig sterke stem. Die veel toonhoogtes aankunnen. Wat ons betreft, een meer dan gesmaakte start van deze avond, dus.
Scott & Alien zijn, zoals uit het interview met Kat blijkt, gekende gezichten in Deinze/Café Elpee. Het viel dan ook op dat er plots heel wat meer volk in de tent stond. Ook moeders met kinderen, vaak van de respectievelijke bandleden, mochten mee genieten. Scott & Alien brachten een gezapige set, die voortborduurde op de rock van hun voorgangers. Ook hier viel weer op hoeveel ervaring deze artiesten hebben, en dat ze bovendien veel plezier beleven in hun spel. Puur technisch gesproken werden dan ook gitaar en drum gensters geslagen. Wat de zangpartijen betreft, kunnen we stellen dat die perfect leek passen in het totaalplaatje. Scott & Alien was vooral een welgekomen verademing binnen al die harde tot snoeiharde bands die we de vorige dagen voorgeschoteld kregen. Op hun eenvoudige manier van, rock met een streepje blues combineren, konden ze uiteindelijk de aanhoorders in de tent over de streep trekken. Wij waren echter iets minder onder de indruk. Het 'Woow' effect ontbrak ons een beetje, vaak steeg het niet boven de middelmaat uit wat we te horen kregen. Maar het publiek heeft altijd het laatste woord, en kon zich in dit gezapig concert eigenlijk wel vinden. Zoals we aangaven, een rustpunt binnen al dat geweld van de vorige dagen deze Scott & Alien.
Twee bonkige kerels met forse baarden namen plots plaats op hun stoel. Met een semi-akoestische gitaar in aanslag, en vooral een dosis energie en humor, wisten deze Texaanse cowboys het dak er geheel te laten afgaan. Whiskeydick bedankte uitvoerig Kat van Café Elpee voor de uitnodiging, en verraste ons met een vuurkrachtige set. Van begin tot einde werd de lat heel hoog gelegd, hierop stil staan was dan ook onmogelijk. Hoe meer de set vorderde, hoe gekker de twee werden. Dit had ook zijn uitwerking op het publiek, die prompt ging mee dansen. Eensgezind, zoals het hoort, stonden zware rockers en stamgasten arm in arm met elkaar te springen en te dansen. Tot het zweet ons uit barste. Jong en oud genoten met volle teugen. Maar ook Whiskeydick hadden duidelijk heel veel plezier in zoveel feedback. De heren uit Texas staken bovendien niet onder stoelen of banken dat ze het Belgische en Europese publiek een warm hart toedragen. De combinatie van hillbilly, country en rock werkte enorm aanstekelijk. Bovendien een dikke pluim op de heren hun hoed, dat ze dit kunnen verwezenlijken zonder de steun van een band achter hen. Whiskeydick hadden geen enkel probleem om de toch wel vrij hoge verwachtingen in te lossen. Nog één keer ging de tent volledig uit de bol, iets meer dan een uur lang. Deze stomende set van Whiskeydick zal in elk geval nog lang blijven nagalmen, en staat in ons geheugen gegrift. Hun belofte om terug te komen, daar houden we hen trouwens aan.
4 jaar Elpee verliep in een gemoedelijke sfeer, zowel de toeschouwers als de muzikanten lieten zich van hun beste kant zien. Er werd gelachen, gedanst, gemosht en gezongen gedurende drie avonden. Bovendien blijken de organisatie, mensen aan de tapkraan en alle andere medewerkers mensen te zijn met het hart op de goede plaats. Met een stralende glimlach legden ze de aanwezigen in de watten. Jong, oud, klein of groot. Iedereen werd op dezelfde manier omarmd en behandeld. Dit warmhartig evenement moet een vijfde editie krijgen. Het overgaan van de café naar een gezellig tentje naast die café was trouwens een heel goed idee.
Café Elpee organiseert door het jaar heen bovendien voldoende andere evenementen, die we eveneens kunnen aanraden. Bekijk gerust eens de website, we zijn er zeker van dat iedere metalhead, rocker en globale muziekfan die 'luistert met zijn of haar hart' hun gading zullen vinden: http://muziekcafeelpee.be/activiteiten
