Silverstein is geen nieuwe naam in de scene, wat wel mag blijken uit de twee jubilea die deze vrijdag gevierd worden in de Melkweg te Amsterdam: niet alleen hun 15-jarig bestaan als band, maar ook het 10e jubileum van album Discovering the Waterfront zijn hier aan de orde.
Voor deze tour zijn twee uiteenlopende voorprogramma’s gekozen: de pop-punkers van As It Is en het melodische Lonely the Brave. De jonge Britten van As It Is hebben hun eigen fanschare naar de Melkweg weten te lokken, die vanaf moment één fanatiek meezingt. Hoewel hun debuutalbum ‘Never Happy, Ever After’ pas enkele dagen gestreamd kan worden zijn ook deze nummers al bekend bij dit publiek. De jongens zijn enthousiast en dit spreekt uit alles, zeker het gespring van frontman Patty Walters. Maar hoewel dit enthousiasme aandoenlijk is en het duidelijk is dat er potentie aanwezig is, is dit optreden het toch net niet. Het ontbreekt het vijftal aan kracht en de vocalen zijn niet altijd zuiver. De set zakt bovendien regelmatig in door het vele gepraat tussendoor.
Hierna is het de beurt aan de vijf mannen van Lonely the Brave om hun meeslepende rocknummers ten gehore te brengen. Het is een aparte groep om te zien vanwege hun gebrek aan stage presence, om van publieksinteractie maar niet te spreken. De zanger verdwijnt in een hoekje van het podium en laat de anderen het woord doen. Entertainment is duidelijk niet waar de kracht van Lonely the Brave ligt; zij putten uit hun perfect neergezette muziek, die meeslepend werkt en allerminst saai is. Waar bij As It Is de voetjes van de vloer kwamen, staat de bij Lonely the Brave de inmiddels prima volgelopen Melkweg tevreden met de hoofden te knikken. Muzikaal gezien een indrukwekkend optreden, wat enkel te snel afgelopen is.
Het is duidelijk dat de hoofdact is waarvoor men deze avond naar Amsterdam afgereisd is. Silverstein geeft een zeer afwisselende set weg, die strak is opgedeeld: eerst wordt een mengeling van oud en nieuw werk gespeeld, waarna de band afgaat alvorens Discovering the Waterfront in zijn volledigheid te spelen. Vanaf moment één is er een klik met de zaal en zit de sfeer er goed in. Hoe vaak zie je nu groepen die continu contact maken met hun publiek, en zowel druiven als high fives uitdelen? Er wordt zelfs de tijd uitgetrokken voor het huwelijksaanzoek van een fan. Maar waar het hier echt om gaat, zijn natuurlijk de muzikale kwaliteiten. En die zijn uitmuntend. Strakke drums, lekker gitaarspel en zowel de screams als zuivere vocalen van vocalist Shane Told zijn on point.
Nieuwe single ‘Milestone’ gaat er lekker in, net als oudere publieksfavorieten ‘My Heroine’ en ‘Already Dead’. Hoogtepunt is toch zeker de grootse sing-along bij ‘Smile In Your Sleep’, waar geen aanmoediging of überhaupt muzikale begeleiding nodig is om het complete refrein gescandeerd te krijgen. Aan het einde van de avond verlaten zowel publiek als band met een glimlach de zaal. 15 years and counting, en met nieuw album I Am Alive in Everything I Touch kunnen we nog veel moois van deze groep verwachten. En ja, ze zullen in 2015 nogmaals Nederland en België aandoen, wist zanger Shane Told ons alvast te verklappen.. (lees wat hij ons verder vertelde in ons interview, binnenkort op de site!).
