Steve Harley & Cockney Rebel - CC Gistel - 18/04/2015

Review:Concerten
 Chris Vanderghinste    25 april 2015

Tussen 31 augustus 1973, uitgave datum van de hit Sebastian, en 18 april 2015 liggen bijna 42 jaar en zolang heb ik een concert van Steve Harley & Cockney Rebel uitgesteld. Shame over me..

Dank zij de concertorganisator van het CC Zomerloos Gistel Dirk Ghys mag ik sedert verleden week andermaal een prachtig concert op mijn palmares schrijven. Het was overigens even schrikken toen ik het publiek zag toestromen op die mooie lenteavond in april te Gistel. Wow, wat waren we met zijn allen ouder geworden (maar gelukkig met zijn allen). Niettegenstaande stond er ook jong grut in de uitverkochte zaal.


Volgens het voorprogramma, bestaande uit een enthousiaste organisator, bleek dit het enige concert van Steve te zijn wat België betrof. Er waren volgens de mededeling ook een 20tal Nederlanders, enkele Duitsers, 2 Fransen en 2 Britten aanwezig. Had ik natuurlijk het genoegen om net achter de leukste Nederlander te staan die het nodig bleek te vinden om tijdens de 1ste helft van de show te pas en te onpas “Owie” te roepen. Bleek dit eventjes voor meeval bij het publiek te tekenen, na 6 nummers had ook Steve er duidelijk genoeg van en toen de “leuke” Nederlander ook nog “Steve, you are my hero” riep waarop Steve gevat antwoordde: “If I’m your hero, I don’t know what kind of life you expect” had de kerel het eindelijk door en zweeg hij voor de rest van de avond. Nederlanders toch.

Enfin, bovenstaande alleen maar om het eigenwijze van de oude wijze zanger aan te halen. Steve Harley is een ‘eenvoudige’ popzanger waarvan gezegd wordt dat hij weinig vrienden in de muziekwereld heeft. Hij maakt er tijdens zijn losse bindteksten ook geen geheim over. Tussendoor doet hij het verhaal van zijn verblijf van 1 nacht in een Brugs hotel waar de wel erg jonge staf en vooral de kerel aan de receptie hem plotseling Steve noemt en aanhaalt hem te kennen van de wereldsong “Sebastian”. Als Steve repliceert dat hij eigenlijk een erg doordeweeks gezicht heeft en zonder te herkennen door toeristisch Brugge kan lopen zonder herkend te worden en vraagt hoe de jonge receptionist hem blijkt te kennen krijgt hij als antwoord: “mijn vader kan niet zwijgen over Sebastian”.. Dit klopt ook wel. Iedereen in de zaal komt voor Sebastian en enkele andere grote hits van de band. Maar… Steve heeft veel meer in zijn mars.

Het wordt een prachtig concert te Zomerloos. Bij momenten is de uitverkochte zaal stil. STIL. Steve brengt ballads op een virtuoze wijze. Steve weet dat hij een beetje een buitenstaander is. Het deert hem niet. Hij blijkt nog altijd aan het oefenen te zijn. Steekt dit ook niet onder stoelen of banken. Tijdens de eerste songs maakt hij zich wat kwaad. Technisch loopt niet alles naar behoren, Een roadie doet even later niet wat Steve wil, tijdens het 2de deel wordt hem een verkeerde mondharmonica aangereikt, weer boosheid. Steve wil het duidelijk goed doen. Dat siert hem. En de muzikanten.

De lichten doen hem zweten, een spot wijkt niet van zijn gezicht en hij wordt het beu. Doet zijn jasje uit en maakt de opmerking dat het een very expensive jasje is. Net zoals zijn zoon waarna een verhaal volgt over een zoon die wel héél erg lang gestudeerd heeft vooraleer zijn diploma te halen. Steve weet wel waarom hij dit verhaal verteld. Veel toeschouwers zitten ook in dezelfde situatie en als hij zijn volgende song opbouwt rond “de mystery man die hij als vader wil zijn door niet in de spotlight te staan maar er op de achtergrond is indien nodig” raakt het veel mensen. Een erg mooie song.

Grote en beroemde hits van Steve Harley zijn 'Here Comes The Sun' en 'Make Me Smile (Come Up And See Me)', allen van halverwege de jaren zeventig. Het publiek krijgt dan ook wat het wil. Steve brengt ze met plezier omdat hij weet wat hij wil brengen. Hij verhaalt ook over zijn band met België. Een altijd goede dankbare band tussen Steve en het publiek.

Plezant is dit wel. Als je op 3 rijen van een grote rockmuzikant mag staan en een enig en uniek concert meemaken is dit genieten! Velen denken ondertussen aan de charismatische 22 jarige Brit die op erg jonge leeftijd een wereldhit schrijft behorende tot ons aller muziekerfgoed. Hij stelt er zich ook nog altijd vragen over. Is nog steeds verwonderd. Vandaag staat echter een 60’ger op het podium. Kostuum, bril en gitaar. Groots wat de man doet. Eenvoudige maar grootse ballads ook.

Ook Judy Teen en Mr. Soft worden bovengehaald. De man is een charismatische frontzanger en wat hij brengt is geen opgewarmde kost. Het is een beleving. Steve is een podiumpersoonlijkheid waar je naar opkijkt. Je snapt niet zo goed waarom maar je hebt respect voor de kerel. Soms laat hij de band minutenlang in de steek en doet hij een verhaal waar een ganse zaal naar luistert met ingehouden adem. Hij hapert bij momenten maar hij doet zijn verhaal en je weet dat hij dit mag en kan. Steve mag dan de underdog zijn in vele ogen maar dat deert hem niet. Hij heeft al meer dan 40 jaar een publiek en dat telt voor een muzikant. De groep trekt nog altijd volle zalen en de optredens getuigen van klasse en energie.

Ook te Gistel: een full band optreden voor een full house uitverkochte zaal. En als pluimpje voor de organisatie: een betaalbare pint in een glas. Lang geleden.

Thx Steve! En thx Dirk!