Toen we Thisquietarmy live aan het werk zagen, op Dunk!festival in het bos, was dat een emotionele trip die we niet vlug zullen vergeten. Uiteraard zat de sfeer goed, de muziek tussen de bomen zorgde voor een onvergetelijke totaalbelevenis.
We schreven destijds het volgende:
Op zijn eentje slaagde thisquietarmy erin de wetten van de natuur te overtreden. Elk blaadje aan de bomen trilde van genot bij deze wonderbaarlijke klanken. Ik zag een meisje in volledige trance staan dansen, alsof Quach alleen voor haar stond te spelen. Een andere aanhoorder stond in tranen mee te genieten. Kortom, deze soundscapes raken je, tot het diepste van je ziel. Ze drijven je echter niet tot waanzin, maar brengen ons wel tot een absolute gemoedsrust waardoor de wereld rondom even veraf lijkt te zijn. Kortom, één ding is zeker, dit was zo een moment waarop ons hart even ophield te slaan, waarop we zelfs ophielden te ademen. En het ritme van de drones klanken, tot gitaar geluiden ons lichaam binnen traden. Alle bewegingen overnamen. Om het bos te verlaten, met een gevoel van opperst welbehagen.
Om maar te zeggen, een onvergetelijk moment dus. We vroegen ons echter af of Thisquietarmy diezelfde atmosfeer zou kunnen verwezenlijken op plaat. Of we ook, zittende achter ons bureau, datzelfde overweldigend gevoel van welbehagen konden beleven? Daarom gaven we Anthems for Catharsis enkele luisterbeurten.
Vanaf de start met Ruminations, waar een hemelse percussie je kippenvel bezorgt, ligt de lat heel hoog. De dreigende ondertoon lijkt zelfs wat de rode draad doorheen het geheel. Snoeiharde drones die je niet alleen bedwelmen maar ook een zekere angst aanjagen, we komen het voortdurend tegen op Anthems for Catharsis Neem nu het circa zeven minuten durende From Darkness Redux , dat vaak zalvend je hart verwarmt. Maar ook de hersenpan lijkt te willen inslaan. deze song voelde in dat bos op Dunk!festival al heel intensief aan. Nu, op plaat worden diezelfde gensters in onze ziel geslagen.
Accommodator is een ander mooi voorbeeld van deze aanpak. De drones doorboren je hart, en snijden heel diep doorheen onze ziel. Nog zo een voorbeeld is het integrerende mooie Masquerade. De snoeiharde drones doorklieven je hersens, doen de ziel bloeden en laten ons uiteindelijk verweesd achter. Donkere wolken pakken zich samen, elk moment lijkt er een onweer te zullen uitbarsten na heldere hemel. Ja, zo hebben we het graag!
Afsluiter Closure lijkt een deugddoend rustpunt, maar toch weer met die lichtjes dreigende ondertoon. Echter worden hier geen geluidsmuren afgebroken, nog trommelvliezen aangevallen. Eerder lijkt deze song gemoedsrust te brengen binnen de chaos in ons hoofd en hart. Daarmee zijn we dan aan het volgende pluspunt gekomen aan Anthems for Catharsis. Er zit zoveel variatie en tempowisselingen binnen het geheel, dat je als luisteraar aandachtig blijft luisteren.
Kortom: Thisquietarmy slaagt er metAnthems for Catharsis ook op plaat in datzelfde bedwelmende en overweldigende gevoel weer te brengen, als op dunk!festival in het bos. Dit lijkt ons een heel sterk staaltje. Maar Thisquietarmy lijkt geen probleem te hebben met grenzen verleggen en de luisteraar mee te voeren op een vrij duistere trip, met dreigende tot hartverwarmende ondertonen. Waarbij verschillende emoties worden aangesproken. Van vertoeven in een tranendal, tot diepe gevoelens van gemoedsrust en hoop. Het zit allemaal verweven binnen deze plaat. Zonder meer worden verschillende aspecten van drones, noise rock tot Ambient verweven tot een magisch geheel. Missie met verve geslaagd!
Tracklist:
1. Ruminations 04:03
2. Purgation / Purification 09:44
3. From Darkness Redux 06:58
4. Accommodator 05:35
5. Masquerade 06:51
6. Closure 08:14
