Eths wou ik wel eens van dichtbij zien, met de nadruk op “zien”. De zangeres van deze Franse band verwierf naambekendheid door mee te doen aan France Got Talent. Daar zag de jury een poppemieke opdraven in een mooi kleedje, maar schrok zich een hoedje toen Rachel stevig begon te grunten. Dat grunten beheerst ze goed, maar er is nog veel werk aan de winkel om aan het niveau van bv. Arch Enemy te komen. 

 

The Haunted en Red Fang mochten hun ding doen voor het de beurt was aan Dark Tranquility. Deze Zweedse band uit Gothenburg gaat al een hele tijd mee, en levert steengoede melodieuze Death Metal. De moshpits bleven dan ook niet lang uit.

 

Hollywood Undead was een verrassing. Ze brengen een mix van diverse genres. Je hoort er Metal, maar evengoed hip-hop als punk. Na hun set zag je op veel gezichten een brede glimlach. 

 

Exodus staan gebrandmerkt als dé architecten van de Trash Metal. Hun muziek stond als voorbeeld voor vele andere jonge bands, waaronder Pantera en Lamb Of God.  

 

A Day To Remember (Metalcore),  Nuclear Assault en Cavalera Conspiracy  stonden als volgende klaar op de hoofdpodia. Hun sets ergens van onder de bomen gevolgd. Decreet 2 bands liet ik links liggen om wat te genieten van de meer dan uitgebreide keuze aan eten. Bij de laatset band gaf ik de voorkeur aan Alestorm.  Deze band moest eigenlijk op één van de hoofdpodia hebben gestaan, want de tent was vele keren te klein voor de heren uit Schotland. Meer zelfs, de mensen stonden ver uit de tent om toch maar een glimp op te vangen van dit optreden. van de eerste noten tot de laatste klanken ging iedereen, maar dan ook iedereen voor de bijl voor deze opzwepende muziek van de Highlanders. Tijdens “Shipwrecked” en vooral “Keelhauled” overstemde het publiek de band moeiteloos. Dat verdient een ferm glas “Rum” :-)

 

Na de passage van diverse Trash en andere Metalcore bands, zag je opeens een andere publiek aan de frontstage verschijnen. Het optreden van Epica en later op de avond Nightwish zat daar voor veel tussen. “Originem” schalmde uit de luidsprekers, de bandleden kwamen één voor één op het podium, de zon scheen volop, de sfeer ging met rasse schreden omhoog bij het Gothic publiek. De opener “The Second Stone” werd door onze strot geduwd, en dat smaakte naar meer. “The Essence Of Silence” was het 3de nummer uit het laatste album van de Nederlandse band. Bij “The Obsessive Devotion” kon ik me eens lekker laten gaan, en headbangen à volonté. Heerlijk … Na “Sensorium” kwam de volgende meezinger “Unchain Utopia”. Ook “Victims Of Contigency” is een pareltje die live schitterend klinkt. Ook hier mag Mark weer lekker tekeer gaan. 

 

 

Fred Durst en de zijnen toonde zich gretig en gingen er direct hard in. Diezelfde Fred is net als Mike Patton van FNM opvallend in het wit gekleed.  Met “Full Nelson” ging de kop eraf … De Ministry cover bracht een golf van moshende Metalheads op gang. De security had meer dan zijn handen vol. Opvallend feit, de hoeveelheid flarden van Metallica die we te horen kregen. Ook Limp Bizkit krijgt een stroompanne te verwerken. En zonder “Rollin’ “ en “My Generation” kan Limp Bizkit nooit ofte nimmer van het podium gaan. Toen ze “Killing In The Name” van Rage Against The Machine te berde brachten, verander de weide in een klonende massa. Tot ver achteraan stond iedereen te dansen en te zingen. Afsluiten deden ze ook met The Bee Gees “Stayin Alive”. Het blijft raar om, te zien dat al die Rockers dat nummer staan me te kwelen :D  

 

 

 

Nog een band uit het Zweedse Gothenburg. Deze heren brengen songs waar melodie en harmonie hoog in het vaandel worden gedragen. De vette riffs, de geselende solo’s en  de wisselende zang van Anders Fridén staan garant voor uitmuntende kwaliteit. De groep haalt zijn inspiratie bij bands als Iron Maiden en … Zweedse volksmuziek. Als zanger Fridén aan het publiek vraag of er op Hellfest restricties zijn op crowdsurfen, hoort hij een luide “Noooon”. Waarop de man zegt, What are you waiting for??? En dan breekt de hel los.

 

Na het einde van In Flames als een gek doorgegaan naar The Temple om er nog een half uurtje mee te pikken van Tryptikon. Ik ben eigenlijk niet zo goed op de hoogte van hun muziek. Maar wat ik zag en hoorde noopt me om dat toch eens te doen.

 

Er is geen adempauze voorzien na de set van In Flames. Het is doorgaan tot het bittere eind. Korn had beloofd om hun langspeler “Korn” naar aanleiding van de 20ste verjaardag van dit album integraal live te spelen. En zo geschiedde. En dat mag je dan ook letterlijk nemen, van het eerste tot het laatste nummer is dezelfde volgorde. Wel problemen met het geluid, wat ervoor zorgt dat het concert even wordt stilgelegd. De bisnummers “Falling Away From Me” en Freak On A Leash” zijn de enige nummers die afkomstig zijn van andere CD’s. Net zoals bij Limp Bizkit en In Flames was het publiek door het dolle heen. Moshpits, Circle Pits, brullen … alles werd uit de kast gehaald.

 

De Finse band met  de Nederlandse Floor Jansen kreeg de eer om Hellfest 2015 op de MainStage in stijl af te sluiten. Het is niet gemakkelijk om een bepaalde stijl op Nightwish te plakken. Ze creëerden eerder een eigen sound, wat hen een grote schare trouwe fans opleverde. Al zijn er ettelijke discussies bij diezelfde fans over welke zangeres nu eigenlijk de beste was voor de groep uit het  hoge noorden. De opener van hun set, “Shudder Before The Beautiful” is tevens het eerste nummer van hun schijf uit 2015. “Yours Is An Empty Home” mag de set vervolgen. “Amaranth” brengt ons terug naar de Taria periode. Pas bij “Storytime” krijgen we een lied uit de tijd dat Anette Olzon de vocalen voor haar rekening nam. Bij “I Want My Tears Back” dooft mijn kaars stilletjes uit. 3 dagen Hellfest wegen zwaar door. aangezien Nightwish later dit jaar op het Kortrijkse Alcatraz festival prijkt, kies ik eieren voor mijn geld en ga naar mijn slaaplaats.. Morgen wacht een lange terugreis naar het koude België. Opnieuw wacht een korte nachtrust.

 

Hellfest, tot volgend jaar!