Het dient gezegd te worden, het was over de koppen lopen op de Lokerse Feesten. Op deze zonnige zaterdag - 1 augustus- was dit ook niet echt verwonderlijk. Niet alleen op de Kaai, maar ook in de omringende straten. Er heerste wel een heel gemoedelijke drukte, zo eentje waar iedereen gewoon kwam voor de ambiance en de unieke sfeer die de Lokerse Feesten toch blijven uitademen. Deze tweede festivaldag was bovendien volledig uitverkocht, niet verwonderlijk als je artiesten als Clouseau en Marco Borsato op de affiche hebt staan. Artiesten trouwens, die sportpaleizen meerdere keren kunnen doen uitverkopen. Wij stelden ons echter op voorhand te vraag: wat maakt hen zo uniek dat deze artiesten daar telkens opnieuw weten in te slagen? Het antwoord op die vraag lezen jullie hieronder.
Yevgueni zagen we enkele maanden geleden aan het werk in Concertzaal De casino in Sint-Niklaas. Ze brengen een set die teruggrijpt naar de kleinkunst van vroeger, in een nieuw en fris kleedje gestoken. Toen al waren we onder de indruk van de pakkende teksten, waarbij je een traantje wegpinkte. Of een kippenvelmoment beleefde. Openingsact zijn voor een publiek dat voornamelijk komt voor de twee headliners, het is geen gemakkelijke opgave. Maar het dient gezegd, Yevgueni deed het binnenssijpelende publiek van begin tot einde uit hun hand eten. Want daar lag het merkelijke verschil met dat voornoemde concert. Toen vonden we alles wat traag op gang komen, deze keer was dit niet het geval. Yevgueni weten met hun muziek je hart te raken en je ziel te doen bloeden, en liggen daardoor wat in verlengde van wat nog moest komen.
Ook al diende zanger Klaas Delrue, die zich ontpopte tot een klasse entertainer, soms eens het publiek aan te manen mee te klappen. Yevgueni hadden schijnbaar weinig moeite om alle aanwezigen tot ver voorbij de PA-toren tot meedeinen aan te zetten. Dit is op zich een sterke prestatie. Want velen stonden nog aan te schuiven om binnen te geraken, of voor de aankoop van drankbonnen. Yevgueni timmeren al sinds medio 2001 aan de weg en brachten tot op heden al heel sterke platen uit. Maar de grote doorbraak is er alsnog nog niet volledig gekomen. Hoog tijd dat ook het grote publiek deze klasse band begint te omarmen. Op de Lokerse Feesten maakten ze alvast een heel goede indruk, meer nog het was een langgerekt en indrukwekkend kippenvelmoment om deze avond mee te starten.
Wat Clouseau zo uniek maakt binnen de Vlaamse muziekwereld? Als groep hebben zij ook altijd die gevoelige snaar weten te raken. Vooral bij de voornamelijk vrouwelijke fanbase, die hier volop aanwezig bleek te zijn. Koen Wouters weet bovendien perfect hoe hij een publiek moet inpakken. Al vrij snel had hij dan ook door dat de fans op de Lokerse Feesten waren gekomen met één doel: een feestje bouwen! Daarom werden ook de meer 'dansbare' songs naar voor gebracht. Of toch diegene die je van begin tot einde stond mee te brullen. Ook kippenvelmomenten waren er genoeg, met bijvoorbeeld Nobelprijs. Maar Clouseau wilde de aanwezigen vooral doen Dansen. Kleppers werden voldoende boven gehaald. Anne , Van Binnen, Daar Gaat Ze. Het zijn allemaal songs die uitgegroeid zijn tot Vlaamse klassiekers. Het publiek ging gewillig mee in deze wervelwind van hits. Mee dansen, de teksten brullen van begin tot einde. Het was er allemaal bij. Maar het voornaamste, je zag van begin tot helemaal achteraan iedereen enthousiast mee doen. Een hoogtepunt komt er zelfs vrij vroeg, wanneer een kind op het podium gehesen wordt, met een cadeau voor Koen in zijn hand. Waarop hij prompt een knuffel van Koen Wauters krijgt. Het bewijst nog maar eens wat voor een klasse entertainer Koen wel is, en hoe hij ook emotioneel zijn publiek bespeelt. Koen Wouters trok dan wel de meeste aandacht naar zich toe, toch willen we een lans breken voor de muzikale omlijsting. Persoonlijk heb ik altijd de inbreng van broer Kris en de andere gitaristen tot drums een meerwaarde gevonden aan Clouseau. Ook op de Lokerse Feesten bleek weer eens de technisch hoogstaande manier waarop de muzikanten stonden te spelen. Vooral bij sommige solo's viel dat enorm op. Het mag dan wel zijn dat Koen de lakens naar zich toe trekt, zonder die knappe instrumentale omlijsting krijgen voornoemde songs niet de impact die ze nu hebben. We kregen op de Lokerse Feesten een Clouseau te zien en horen die bewezen dat ze nog steeds op een heel grote hoogte staan binnen het muziekgebeuren in Vlaanderen. De jaren hebben nog steeds geen vat op deze heren, zo blijkt.
Ook Marco Borsato profileert zich als een klasse entertainer. De heel bewegelijk Marco ging gewoon op dezelfde leest verder als zijn voorganger. De charismatische Nederlander is natuurlijk al lang gewoon van voor een groot publiek te spelen. Door de jarenlange ervaring had ook hij weinig moeite om iedere aanwezige in te pakken. Al leek zijn impact minder sterk dan Clouseau. Vooral bij de iets rustigere nummers leek enkel een deel van het publiek echt mee te willen. Achteraan was het meer keuvelen tussen pot en pint. Ook al zagen we jong en iets oudere koppeltjes zich bewegen tot een slow, en elkaar met verliefde ogen aankijken. Tot bij de bekende hits als dromen zijn bedrog , tot ver achteraan mee te zingen en te dansen. Het was dan ook vooral bij die bekende nummers dat Marco Borsato de aanwezigen echt kon bekoren. Maar na een wat trage start, het publiek was blijkbaar nog murw geslagen door het vorige concert, leek Marco uiteindelijk er toch in te slagen iedereen voor zich te winnen. Uiteraard kan de man ook beroepen op kanjers van klassiekers. Je hoeft niet naar huis vannacht - Droom, durf doe en deel - dat luidkeels door iedereen werd meegezongen en Afscheid nemen bestaat niet, dat vrij vroeg in de set zat. Het zijn één voor één Nederlandstalige kleppers die zowat iedereen uit zijn hoofd bleek te kennen. Marco Borsato weet binnen zijn set ook wat theatrale show te brengen. Zo stond hij luchtgitaar te spelen met een handdoek. Marco beschikt, zoals we reeds aangaven, over een charisma dat eender welke criticaster uiteindelijk toch over de streep moet trekken. Daardoor slaagt hij er uiteindelijk ook in de aanwezigen op Lokerse Feesten uiteindelijk ook uit zijn hand te laten eten.
Als antwoord op de vraag ''waarom spelen deze artiesten sportpaleizen plat?'' kunnen wij het volgende geven. Ze brengen songs die je raken, of je dat wil of niet. Songs die je meezingt of brult, ook al is het jouw muziekstijl niet. Bovendien zijn zowel Koen Wouters als Marco Borsato klasse entertainers die elk publiek zonder morren naar hun hand kunnen zetten, daarvoor moet je al heel sterk in de schoenen staan. Dit was een avond die wellicht velen niet vlug zullen vergeten.
DJ Dirk Stoops mocht deze avond volledig afsluiten. Hij is een, om het zo uit te drukken, 'oude rot' in het vak, die door zijn jarenlange staat van dienst perfect weet hoe een publiek te bespelen en toch nog aan het dansen te zetten. De aanwezigen gingen nog één keer stevig uit de bol. Met Dirk is dat namelijk geen probleem, of dat nu in een club is of grote festivalweide. DJ Dirk Stoops brengt een set waarop je bezwaarlijk kan stil staan. Dat was nu op Lokerse Feesten ook weer het geval. We sloten deze tweede festivaldag dus af met een wervelend feestje, zonder weerga. Dank u Dirk!
