De Lokerse Feesten zijn dit jaar aan de eenenveertigste editie beland. Voor de zesde keer in de geschiedenis van het festival, werden de metalheads op hun wenken bediend. We hebben het uiteraard over de eerste zondag van augustus, beter bekend als de Metaldag. Een affiche bestaande uit Skindred, Epica, Channel Zero, Black Label Society, Rob Zombie en headliner Soulfly wist wederom heel wat volk naar een zonnige Grote Kaai te lokken. Een grote naam als Alice Cooper of Motörhead mocht dan wel ontbreken maar dit liet het publiek niet aan zijn hart komen. Hieronder een verslag van de Lokerse Feesten dag 3.
Skindred
Met het boeken van Skindred nam de organisatie een aanzienlijk risico. De Welshe groep tapt uit een bijzonder vaatje: een aanstekelijke mix tussen Reggae en Metal (Ragga Metal in het vakjargon). Het festivalterrein was al bijzonder goed volgelopen toen Benji Webbe en co. hun set openden. Door Kill the Power in te zetten als opener, zat de sfeer er reeds van de eerste minuut goed in. Ik had het niet verwacht, maar een aanzienlijk deel van de aanwezigen leek wel uit de hand van de groep te eten. Tijdens Nobody viel zelfs de eerste crowdsurfer van de dag op te merken. Voorts vielen nummers als Ninja en Ratrace zeker te smaken. Een winnende gok, zoveel is zeker!
Epica
Het Nederlandse Epica kan steeds op een trouwe schare fans rekenen, in Lokeren was dit niet anders. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen geen groot liefhebber te zijn van het symfonische/gotische subgenre. Wel moet ik erkennen dat de groep onder leiding van gitarist Mark Jansen me beter wist te bekoren dan Within Temptation gedurende de voorgaande editie. Wat schwung en Metalgehalte betreffen, haalt Epica het met de vingers in de neus van Sharon den Adel en co. Gezien de grote aanhang van Epica, was het best vreemd dat de groep zo laag op de affiche stond geprogrammeerd.
Channel Zero
Op de tonen van Suck My Energy, betraden de heren van Channel Zero het podium. Het tragische overlijden van drummer Phil Baheux in 2013 lijkt stilaan een plaats te hebben gekregen, wat resulteerde in een geslaagd optreden. Een sterke setlist – een mix tussen oud en nieuw materiaal – typeerde de enige festivalshow die de groep dit jaar speelde. Met een cover van Iron Maiden (The Trooper) wist Channel Zero het publiek op een verrassing van formaat te trakteren. Middels het alom bekende Black Fuel, kwam er een einde aan de Lokerse passage van de groep. Een greep uit het overig gespeelde werk: Help, Fool’s Parade, Duisternis en Dark Passenger.
Black Label Society
Wanneer je Black Sabbath (War Pigs) en Led Zeppelin door de speakers hoort knallen, dan weet je dat Zakk Wylde en gezelschap staan te trappelen om het podium te betreden. Op gitaartechnisch en vocaal vlak, viel er op Black Label Society niets aan te merken. Een technisch perfecte set is uiteraard niet alles, interactie met het publiek is eveneens een must! Wat dit laatste betreft, lieten de Amerikanen het publiek toch wat op zijn honger zitten. Wylde mag dan niet als spraakwaterval bekend staan, bindteksten tussen nummers (zonder overdaad) zijn geen overbodige luxe. Ook opvallend was het feit dat tussen de nummers door, er steeds een roadie kwam aangesneld met een gigantisch blad papier waarop de songteksten stonden gedrukt. Hoe dan ook: kanjers als Suicide Messiah, Bleed For Me en afsluiter Stillborn maakten zoals steeds de nodige indruk.
Rob Zombie
Hoe toepasselijk: de zon was nog maar net onder gegaan en Rob Zombie betrad het podium. Een in een horrorstijl gedecoreerd podium – backdrops met daarop de afbeelding van ondermeer Godzilla, Frankenstein en Nosferatu – liet er geen twijfel over bestaan: Robert Cummings en zijn muzikanten hadden zin in een feestje! De Industrial Metal van Rob Zombie mag dan niet het niveau halen van groepen als Ministry of Fear Factory, het showaspect beheerst de groep als geen ander. Een meebruller als Superbeast werd al snel ingezet, bekende hits als More Human Than Human / Living Dead Girl / Thunder Kiss ’65 en Dragula (slotnummer) mochten natuurlijk ook niet ontbreken. Naast deze eerdergenoemde nummers coverde Rob Zombie erop los: Blitzkrieg Bop (Ramones), School’s Out (Alice Cooper) en zelfs Sex Machine (James Brown) passeerden de revue.
Soulfly
Ten huize Cavalera is Metal een familiegebeuren. Anno 2015 staat Soulfly als volgt op het podium: Max Cavalera (zang en bas), zonen Zyon en Igor Cavalera (drums / gitaar) en vriend-van-het-huis Marc Rizzo (gitaar). Op de familiale bezetting na, waren er twee zaken die me het meest opvielen aan de passage van Soulfly. Ten eerste was het een domper dat bandleider Max Cavalera erg zwak bij stem was. De vocalen van de in Arizona residerende Braziliaan waren erg timide en kwamen zelden goed door de mix heen. Ten tweede was het opvallend om zien dat Sepultura-klassiekers als Roots Bloody Roots, Refuse/Resist en Territory tot op heden het hoogtepunt vormen van een Soulfly-optreden. Een Sepultura-reünie – in de originele bezetting - moet toch echt eens bespreekbaar worden gemaakt! Eerlijkheidshalve voeg ik hier wel aan toe dat Soulfly-nummers als Back to the Primitive (met Channel Zero gitarist Mikey Doling als extra gitarist!), Seek ‘n’ Strike en Prophecy de hartslag van het publiek ook de hoogte injaagden. Van het opkomende album (Archangel) werd één nummer gebracht, het weinig overtuigende We Sold Our Souls To Metal. Max Cavalera gaf eerder op de dag de aftrap van Lokeren – Charleroi, toen de set op zijn einde liep, trad hij zoals voorspeld ook aan in een truitje van de lokale voetbalploeg. Een geslaagd optreden al gooiden de stemproblemen van Max toch wat roet in het eten.
