Terwijl Fritz 'n Johnson na een tussenlanding in IJsland hun vlucht verder zetten richting Nederland om er op 28 augustus de Europese release van hun laatste album 'The Bastard Sons of Texas' te vieren in de Baroeg in Rotterdam , vinden wij het hoog tijd om ook onze focus even te verleggen naar WhiskeyDick, hun nieuwe plaat en de bijhorende tour op het oude continent.
Minstens 18 dagen piekte 'The Bastard Sons of Texas' op nummer 1 in de iTunes Alternative Country Charts. Terecht, want het 6'de studio-album van deze Texaanse bastaardzonen stelt dan ook op geen enkel moment teleur. Wie de band ooit live zag, weet dat de jongens van WhiskeyDick aardig wat in de vingers hebben en met hun semi-acoustische gitaren de hele club in beweging krijgen. Doorgaans toch, want zoals ze het zelf zeggen: 'tegen de tijd dat we ons laatste nummer spelen is ofwel de merch uitverkocht ofwel de club leeg'. Aan humor ontbreekt het Fritz niet om de country en hillbilly tracks aan elkaar te praten tijdens een live show, wat de sfeer extra ten goede komt. WhiskeyDick staat dicht bij het volk en schuwt een praatje met de fans niet. Kortom, Reverend Johson en Fritz zijn graaggeziene gasten geworden in de Europese clubs. Toch deed de band er ruim 8 jaar over vooraleer ze hun eerste show in Europa speelden. Dat die tour, twee jaar geleden inmiddels, goed onthaald is geweest, daar zijn we absoluut niet verbolgen om. Na iedere show kijken we alweer reikhalzend uit naar de volgende, want de verslavingsgraad van WhiskeyDick ligt wel érg hoog. U weze gewaarschuwd.
'The Bastard Sons of Texas' vermeldt 13 tracks op de hoes maar bevat er 14 die, zoals we gewoon zijn van WhiskeyDick, schipperen tussen dronkenmanspraat en sentiment. Ons valt meteen op dat de balans tussen die beide extremen hersteld is, nadat het vorige album 'From The Devil's Boots' toch een ietwat meer melancholische bijklank had. Op het nieuwe album wordt dus weer ongeremd gefeest, en we proberen al lang niet meer te tellen hoe vaak woorden als 'drunk, stoned, fuck, whiskey, devil, truck en Texas de revue passeren'. Qua thema's brengt deze plaat overduidelijk niks nieuws, maar waarom zou dat ook moeten. De formule werkt al tien jaar en ze gaat niet vervelen, integendeel. Altijd draait het cirkeltje rond: van liefdesverdiet naar drank en drugs over Fuck The World, om daarna terug met de voeten op de grond te landen en de levenslessen te trekken.
De openingstrack 'Whoops I Was Drunk' is een erg ludieke song met een even ludiek animatiefilmpje eraan vast, beide representatief voor het carpe diem gehalte van WhiskeyDick. Een hoop kwajongensstreken, net zoals in de titeltrack 'The Bastard Sons of Texas', 'Fast Life' of 'Goddamn I Need Some Whiskey', waarbij dat laatste nummer met bijpassende whiskeystem wordt vertolkt. Tussendoor de moraal van het verhaal in 'Restless, Heartbroke And Stoned', het gebroken hart in 'Memories Of You' en de verliefde ziel in 'One More Day'. Resten ons nog een paar straffe verhalen over 'Edna en Earl' en 'Crazy Uncle Blue', om natuurlijk te besluiten dat de heren 'Truck Drivin' Blood' hebben. Het geheel is vlot beluisterbaar en stemt je willens nillens vrolijk. 'The Bastard Sons Of Texas' is eigenlijk de ideale plaat voor iedereen die met het verkeerde been uit bed is gestapt en vervolgens constateert dat de koffie op is. WhiskeyDick brengt redding.
De Europese tour start zoals gezegd op 28 september in Rotterdam en sluit af op 24 oktober in de gezelligste kroeg van Deinze. Daar tussenin zitten tal van shows in kleinere en grotere clubs, in eigen land en in de buurlanden. Opties genoeg zoals de tourkalender laat zien, en zodoende heeft niemand nog een geldig excuus om WhiskeyDick deze keer te missen. Leg dat geruit hemd alvast klaar en haal die cowboylaarzen uit de kast. We zien jullie daar!
