La Jungle is een veelbelovend jong duo (gitaar/vocal + drums) uit Namen. De band mixt krautrock, mathrock en post-punk tot een verschroeiend geheel. Dat ondervonden we recent nog toen deze heren aantraden op het evenement TrixTrax in TRIX.
Dit dynamisch duo bracht ook een plaat op de markt onder de titel La Jungle. Wij namen deze een paar keer stevig onder de loep en kwamen tot de bevindingen dat de noise invloeden, tot in een soort trance belanden, ook op plaat stevig overeind blijft staan. Ook hier weer vallen de percussie het meest op binnen het geheel, zonder afbreuk te doen aan de inbreng van keyboard of het stevige gitaarwerk. Nee, het is net die kruisbestuiving tussen keyboard, drum en gitaar die ons over de streep trekken.
Ape in the Phyton is een circa 8 minuten strijd om de trommelvliezen te doen barsten. Niet alleen het angstaanjagende trommelgeroffel, maar ook de snerpende noise geluiden doen ons bovendien weerbarstig het hoofd op en neer laten slaan, in een headbang positie. Als in een trance, we menen zelfs een psychedelische ondertoon te herkennen, wordt alles tot een hoogtepunt gedreven. Waarna je als luisteraar puffend en hijgend op adem probeert te komen. Afmattend zo een trip waarmee de hersens dreigen te worden ingeslagen. En dan zijn we nog maar aan het eerst nummer toe.
L'Enfer klinkt als een mokerslag in het gezicht. Hier worden ook weer ferme meppen uitgedeeld, zonder enig medelijden met de arme luisteraar die zich gewillig laat meevoeren doorheen het weidse landschap. La Jungle klinken hier zelfs een beetje als een pure thrash metal band bij dit , naar de normen op deze plaat, korte nummer. Snel en snedig, worden we tegen de muur gekwakt.
Zin voor melodie hebben de heren van La Jungle blijkbaar ook. De groovy aanvoelde songs Caracala en Zimbabwe zitten weer boordevol verfijnde percussie kunstwerkjes, gespeend met een snedige gitaar riff. Bij beide nummers voel je dan ook weer de aandrang stevig te headbangen, als in een trance voortbewegend. Beide nummers lijken ook heel dansbaar te zijn, stil zitten is onmogelijk. En dan moet de 'kers op de taart' nog komen.
Het 8'38'' lange Trance Hysteria begint aanvankelijk met een drumritme waarmee je hersenpan dreigt te worden ingeslagen, harder en harder. Zonder omkijken worden mokerslagen uitgedeeld, waarbij je prompt hoofdpijn krijgt van al die klappen. De gitaarriffs sluiten daar knap op aan en lijken naarmate het nummer vordert zelfs meer de toon te gaan aangeven. Waarna het nummer openspat in een chaotische samensmelting tussen doorgedreven drums en gitaar riffs die je in een diepe , heel diepe trance doen belanden. Dat 'trance gevoel' wordt nog versterkt doordat alles wat trager lijkt te gaan op een bepaald moment, zonder ons in slaap te wiegen weliswaar. Daarmee zijn we weer gekomen aan de psychedelische invloeden, en het effect dat noiserock kan hebben op de mens. Heel ver weggedreven worden naar een andere realiteit, waarbij je enkel snerpende geluiden hoort die je enerzijds verdoven en je anderzijds murw slaan.
Kortom: La Jungle brengen met La Jungle een album uit dat ons doet wegdromen, tot stevig headbangen. Maar vooral alle emoties boven haalt waardoor je als luisteraar in een trance terecht komt, waarbij je hersenpan wordt ingeslagen en de trommelvliezen dreigen te gaan barsten. Wij waren onder de indruk.
Het album is integraal te beluisteren, en aan te kopen , via bandcamp: http://lajungle.bandcamp.com/album/la-jungle
Tracklist:
Ape In A Python
L'Enfer
Caracala
Zimbabwe
Trance Hysteria
