Onder het motto 'TrixTrax Duystert', pakt de organisatie van het gezellige evenement TrixTrax uit met twee artiesten die vooral hartverwarmende songs weten te brengen, die de luisteraar in een haast onaardse trance doen belanden door middel van adembenemende soundscapes. Illuminine bracht met #1, naar onze mening, DE plaat van het jaar op de markt. Kevin liet ons, in een gesprek vooraf, ontvallen dat er medio 2017 een nieuw album op de markt zou komen, bovendien opteerde hij in TRIX voor een intieme setting, zonder visuele effecten. Het volledige interview lezen jullie binnenkort uiteraard ook op snoozecontrol.be. Benjamin Holland is een jonge artiest die vooral ons laat onderdompelen in een folk aanvoelend sfeertje. Het verslag:
De TRIX café was goed gevuld deze avond, niet dat je over de koppen kon lopen, maar er heerste toch een gezellige drukte - bij wijze van spreken - in het café. Binnen die sferen moest Benjamin Holland op zijn eentje de aanwezige proberen te overtuigen van zijn kunnen, helaas bleek het overgrote deel van het publiek duidelijk gekomen voor Illuminine waardoor Benjamin zijn performance wat verloren ging in het gekeuvel-tussen-pot-en-pint aan de bar. Inderdaad heel jammer, want Benjamin is niet alleen een begenadigde gitarist, hij bespeelde zijn akoestische gitaar met zoveel liefde dat de hemelse klanken je in vervoering weten te brengen, maar vooral beschikt hij over een heel warme stem die voelt als een zalvend deken tegen de koude nachten in de winter. Bovendien kregen we een soort 'kampvuur gevoel', Het deed ons terugdenken aan lange zomeravonden waarbij we inderdaad samen rond het kampvuur liedjes brachten die menig traan deden wegpinken en koppeltjes in elkaars armen deden belanden.
Ook Benjamin Holland blijkt zo een artiest die met zijn stem, de knappe gitaar partijen en vooral een beminnelijke uitstraling onze ziel wist te raken. Op een eenvoudige wijze, zonder daar teveel woorden aan vuil te maken kon hij ons daardoor geheel over de streep trekken. Een naam binnen het singers-songwriter tot Folk gebeuren om in het oog te houden deze Benjamin Holland.
We schreven het al, alles kaderde deze avond in een heel intimistisch aanvoelende sfeer, dat was mede de verdienste van de podium aankleding. Zo was er een donkere doek gespannen, waar sfeervolle lichtjes het effect hadden van fonkelende sterren in de duistere nacht. Bovendien lagen er matten voor het podium, waar het publiek kon neerzitten om beter te kunnen genieten van de intense shows.
Als de grenzen van intensiteit werden verlegd, dan slaagde Illuminine erin de lat heel hoog te leggen in 2015. We waren benieuwd wat het effect zou zijn zonder de grensverleggende visuele effecten, want nu moest de muziek voor zich spreken. Uiteraard laat Kevin zich steevast omringen door klasse muzikanten. Beide violisten en de Cello speelster bespeelden hun instrument alsof hun leven ervan afging, de gitarist bewerkte eveneens dat instrument met zoveel gedrevenheid dat het soms leek alsof die gitaar elk moment in vlammen ging opgaan, zo intensief was hij aan het spelen. Onze ogen vielen echter vooral op de pianist/keyboardspeler, die haast in tranen, in diepe trance klanken uit zijn keyboard jaagde die het midden hielden tussen een zachte bries en een wervelwind.
Eerlijk gezegd, we waren wel een beetje sceptisch op voorhand, want de breekbare songs zijn uiteraard pareltjes maar zouden ze zonder die hypnotiserende visuele effecten het publiek in de ban kunnen houden voor de gehele set? Nu, dat bleek geen probleem te zijn, vanaf de eerste noten voelden we een deugdzame rilling over onze rug, gingen de haren op onze armen de hoogte in en pinkten we bovendien menig traan weg bij de weemoedige en hartverscheurende klanken. Nee, dat is geen overdreven bewieroken, want ook de aanwezigen werden er helemaal stil van. Geen applaus na elke songs, geen gekeuvel of gebabbel. Iedereen stond voor zich te staren in diepe gedachten verzonken, je kon een speld horen vallen in TRIX café.
Zonder meer heeft Illuminine op deze avond weer een grens weten te verleggen waar we dachten dat die al was bereikt. Binnen het intieme kader slaagde Illuminine erin ons vanaf begin tot einde in diepe ontroering te brengen. Een set boordevol melancholische songs, waarbij elke gitaaraanslag of piano en viool tot cello toon je hartkloppingen bezorgde. Dat is wat we voorgeschoteld kregen.
Eén keer echter werd het tempo de hoogte ingedreven door een wervelstorm van instrumentale huzarenstukken, het leek wel of alle demonen zich ontsponnen uit al de voornoemde instrumenten, eindigende in een luidkeelse naar de keel grijpende climax. Binnen het heel intieme kader waar breekbare songs onze ziel wisten te raken, was dit nog maar eens het bewijs dat Illuminine veel meer in zijn mars heeft dan weemoedige songs voortbrengen. Waarna het publiek voor het eerst wel ging applaudisseren. Niet dat iedereen het voordien niet goed vond, maar door de breekbaarheid van de songs zou applaus de sfeer teniet hebben gedaan. Na deze kakofonie van noise geluiden, werden we weer verwarmd door die zwevende songs om de avond in schoonheid te eindigen.
Illuminine heeft de TrixTrax reeksen van het jaar 2015 afgesloten met een set waarbij we in een diep trance leken te belanden, maar waarbij we vooral ook verweesd achter bleven. En de zaal verlieten met een brede glimlach, nog nagenieten van deze avond 'onze ziel verwarmen'. We zien al uit naar meer, veel meer in de toekomst van Kevin en zijn kornuiten.
Setlist::Dualisme// For what is Worth // Melancholia // Ardency // Elegy // Lumen reign // Llyr // Svengali
