Anna Meredith - Varmints

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
  Erik Vandamme    27 mei 2016

De Veelzijdige artieste Anna Meredith is niet alleen componiste en producer. Ook profileert ze zich als performer van zowel akoestische als elektronische muziek. Bovendien blijkt ze met verschillende uiteenlopende projecten bezig te zijn binnen radio , films en publiciteitscampagnes. Eerder dit jaar bracht Anna Meredith een eerste album op de markt. Varmints , dat via Moshi Moshi/PIAS in maart op het publiek werd losgelaten, blijkt een waar kunstwerkje te zijn geworden, voor fijnproevers.


Er gebeurt daadwerkelijk van alles bij die eerste song Nautilus, ook op de volledige plaat is dat het geval. Meer dan vijf minuten lijken beats, percussie en chaotische geluiden je als het ware te hypnotiseren. Echter worden vooral de trommelvliezen aangevallen, tot we in een diepe trance lijken te  belanden. Dat het geen gemakkelijke trip gaat worden merkten we al toen we Anna Meredith aan het werk zagen in Botanique tijdens Les Nuits Botanique, zaterdag 14 mei.

"De kruisbestuivingen tussen bijvoorbeeld drum en vocalen, of cello geluiden met tuba, zijn zonder meer magisch te noemen. Magisch in de ruime zin van het woord, maar ook is dit geen wandeling over rechtlijnige wegen. Het vergt inderdaad een inspanning van de luisteraar om de muziek van Anna echt te begrijpen. Wij lieten ons gewillige meevoeren over de wilde wateren, en werden meegesleurd in een draaikolk die ons tot complete waanzin leek te drijven."  

Schreven we daarover. Dat blijkt ook op plaat het geval te zijn. De luisteraar tot een staat van waanzin brengen, is blijkbaar de drijfveer? In elk geval blijven songs als Taken, Scrimshaw tot Something Helpfull aan de ribben kleven. Opvallend daarbij is niet dat één instrument erboven uit steekt, of dat de vocalen de rest overtreft. Het is de kruisbestuiving tussen eerder genoemde heel uiteenlopende elementen die de doorslag geven.

Complex aanvoelende huzarenstukjes worden op de aanhoorder afgeschoten, waarbij we ons heel diep voelen wegzakken naar een heel andere dimensie. Zonder meer is dit geen gemakkelijk in het gehoor liggende muziek. Het vergt wel degelijk wat inspanningen om het echt 'te begrijpen'. Anna Meredith blijkt zich als geen ander te ontpoppen tot een meester , of meesteres, in muziek tot ware kunst verheffen. Vaak krijgen we zelfs een intieme, verstilde aankleding. Zoals bij R-Type  het geval  is, waarbij de zachtmoedige stem van Anna je in diepe vervoering lijkt te brengen. Tot uiteindelijk alle demonen worden los gelaten, en als een losgeslagen horde bloeddorstige wolven die hun prooi zullen verscheuren, uiteindelijk de song totaal uit zijn voegen barst tot een ultieme climax. Waarbij de trommelvliezen letterlijk bloeden, en harten en zielen tot gruzelementen worden verpulverd.

Dit is in een notendop hoe dit gehele album is opgebouwd. Vaak subtiel, verstild en zelfs intiem strelen. Langzaam maar zeker, binnen een oorverdovende chaos, uiteindelijk de aanhoorder compleet murw slaan. Telkens opnieuw en opnieuw worden vuurpijlen op ons afgeschoten, die bol staan van bevreemdende klanken. Nee, een gemakkelijke trip is het inderdaad  niet geworden, maar voor wie er echt voor open staat gaat er een bonte wereld open. Vol magisch mooie plekjes, die weinigen zullen begrijpen en ontdekken. Varmints is dan ook een plaat die je niet beluisteren , puur en alleen met het gehoor, maar vooral moet 'voelen' tot het diepste van je genen. Eens het is doorgedrongen tot je hart en ziel, gaat er één paradijselijke wereld open die bol staat van onontgonnen parels, en adembenemende taferelen. Een plaat om 'te ondergaan' in plaats van 'te beluisteren' is onze uiteindelijke conclusie.

Tracklist:

1. Nautilus
2. Taken
3. Scrimshaw
4. Something Helpful
5. R-Type
6. Dowager
7. The Vapours
8. Honeyed Words
9. Last Rose
10. Shill
11. Blackfriars