TaxiWars is het 'free jazz' project rond dEUS frontman Tom barman. Internationaal vermaarde saxofonist Robin Verheyen. Al even gewaardeerde bassist, in binnen en buitenland, Nicolas Thys. En opkomende talent binnen het Jazz gebeuren, drummer Antoine Pierre. Op Nuits Botanique brachten ze een potje free Jazz van wereldniveau naar voor, en lieten de Rotonde achter in een warmhartige en bedwelmende jazz sfeer. Wij maakten van die gelegenheid gebruik om het album Taxiwars - uitgebracht via Universal Music Belgium - onder de loep te nemen en stellen vast, ook op plaat spelen deze heren op enorm hoogstaand niveau.
Net zoals op het podium van botanique, blijkt al vanaf Death Right Through Wet Snow dat deze band vooral een hecht geheel vormt. Er springt geen enkel aspect boven het andere uit, het is de kruisbestuiving tussen al die verschillende aspecten die deze plaat naar een ongekende hoogte lijkt te stuwen. Robin zijn saxofoon spel is gewoonweg hemels mooi, het doet ons terugdenken aan de grootheden die de Jazz wereld heeft voortgebracht. Drummer Antoine Pierre doet met zijn zwevende drum salvo's ons door de kamer swingen. Nicolas geeft ons , met zijn bas tonen, een warm gevoel vanbinnen. Tom zijn al even zwoele stem tenslotte, zorgt voor de kers op de taart om ons compleet over de streep te trekken.
Elk van de songs is rond datzelfde gevoel van innerlijke rust en vrede opgebouwd. Jazz is een muziekstijl die je hart raakt, maar ook lekker swingt. Alle indrukwekkende invloeden van deze muziekstijl weten TaxiWars tot één wonderbaarlijk geheel te smeden. Daarvoor moet je wel heel sterk in de schoenen staan. Want free Jazz is niet de gemakkelijkste muziekstijl op te spelen, zeker omdat improviseren dikwijls het sleutelwoord is.
Nu, ook dat blijkt geen probleem. Luister maar naar Questionsong waarbij elk haartje op onze armen komt recht te staan bij de betoverende klanken van gitaar die perfect worden gecombineerd met de al even warme drum en bas inbreng. Tom zijn vocale inbreng, het past perfect binnen het geheel. Ook trekt hij op schijf, net zoals op het podium, heel bewust niet de volledig aandacht naar zich toe. Maar naar de gehele band. Wat ervoor zorgt dat het niveau, en de kamertemperatuur, stijgen tot het kookpunt telkens opnieuw.
Kortom: TaxiWar brengt integrerende Free Jazz en profileren zich bovendien heel duidelijk als BAND. Waardoor een haast onaardse kruisbestuiving ontstaat die we niet beter kunnen omschrijven als : Grensverleggend. Elk van de songs zitten perfect in elkaar, maar er is vooral plaats voor duchtig improviseren. Waardoor de bas/drum en sax solo's zowaar naar een nog meer hoogstaande niveau lijken te stijgen. Telkens is de stem van Tom, die hier lekker zwoel en doorleeft klinkt, een kers op de taart om ervoor te zorgen dat we telkens een adrenalinestoot van jewelste te verwerken krijgen. Hierop stil zitten is onmogelijk, maar ook pinken we een traantje weg van puur genot. Bovendien geven TaxiWar de muziekstijl ook een injectie die het genre heel goed kan gebruiken, en zou ook een puur rock publiek overslag moeten gaan. Wij waren alvast, jazz en rock liefhebber zijnde, enorm onder de indruk.
Tracklist:
1 Death Ride Through Wet Snow
2 Taxiwars
3 Let's Get Killed
4 Questionsong
5 Who That
6 Borgerhout Shuffle
7 Pearlescent
8 It Went Boom
9 To The Hyphenated Poets
10 Recent Winds
11 Your Soul Or Mine
12 Colosseum
