Als we een plaat onder de neus geschoven krijgen van het label Consouling Sounds weten we al waar we ons ongeveer kunnen aan verwachten: Intensieve duisternis die bij de keel grijpt. De platenhoes van Alkerdeel Lede tovert eerder een glimlach op onze lippen, dan we in angstzweet uitbaden. Maar uiteraard hebben we dan naar de songs nog niet geluisterd. Na een resem splits is Lede de 3de full album, na het in 2012 verschenen Morind. Dit album bevat amper drie songs, waarvan eentje van circa achttien minuten en eentje van bijna veertien minuten. Dit zullen lange nachten worden, doorheen inderdaad toch donkere en dreigende straten. Laten we samen verdwalen.
Regardez Ses Yeux I-II-III, je moet deze song als één geheel zien eigenlijk, is al een schoolvoorbeeld van wat ons te wachten staat. Niet alleen de instrumentale inbreng doet je rillingen krijgen, de vocalen geven ons een ware krop in de keel tot dat angstzweet ons op de lippen staat. Een geweldig gevoel van duisternis overvalt ons, de ondergaande zon die nog stond te fonkelen in de lucht krijgt een dreigende rode kleur. Nee, dit ziet er allerminst naar uit dat we deze nachtelijke trip zullen overleven. Het meest integrerende aan dit drieluik is het aanbreng van een bonte variatie. Vaak snerpende geluiden, die de trommelvliezen doen barsten. Maar ook - ik wik mijn woorden - rustmomenten die mogelijk zelfs nog meer dreigend, tergend langzaam - als een dodelijk gif - onze adderen binnen sluipen. Midden het drieluik is de spanning zodanig te snijden dat we angstig om ons heen kijken, en elke stap in onze richting we meer en meer inkrimpen. Waarna de geluiden dichterbij komen, en een weerzinwekkende schreeuw ons uiteindelijk compleet door elkaar schud. Meer dan achttien minuten lang worden we van de ene naar de andere duistere emotie gedreven. Nee, Alkerdeel heeft niet het minste medelijden met de luisteraar. Maar de band verstaat ook de kunst om op het juiste moment van richting te veranderen, zodat de aandacht nooit verslapt. Binnen de sound horen we donkere noise effecten, duivelse doom en black metal invloeden. Een hele verzameling pure duisternis in meer dan achttien minuten dus.
Lede, ook iets meer dan zes minuten, draait het botte mes nog wat meer in de wonde. We vrezen dat hier weer geen wandelingetjes in de tuin van Eden zullen gebeuren, maar eerder voelen we de tongen van het Hellevuur onze voeten likken. Wederom is er de dreigende achtergrond, zowel vocaal als instrumentaal, met een licht psychedelische tot experimentele ondertoon, die ons over de streep trekt. Bevreemdend aanvoelende vocalen en klanken lijken de luisteraar in een diepe hypnose te brengen, zijn of haar einde tegemoet gaande. Weer baden we eens in het angstzweet en vertoeven in die duistere sfeer, waar het licht van de zon geen plaats meer heeft. Enige positieve energie is hen wereldvreemd, we moeten vooral lijden. Maar dat is de manier waarop we onze donkere boterham het liefst opeten, geven we eerlijk toe
Grat Deleenaf begint met een angstaanjagend geruis, waarbij wederom opvalt dat deze band perfect inspeelt op de emoties van een mens. Telkens blijft die dreigende toon stevig overeind staan. Meer nog, net op het moment dat het geruis eentonig begint te worden, knijpen snoeiharde uithalen onze strot nog een beetje meer dicht. Dit begint met weer die dreigende vocalen, die aanvoelen als een duivelse stemmen uit de diepste kerkers van de Hel zelf. Niets, maar dan ook niets, wordt aan het toeval overgelaten om de luisteraar te brengen tot een opperste, donkere vervoering. Deze gehele plaat Lede ademt voorwaar iets donker, vuil en weerzinwekkend mooi uit, waardoor ons duistere hart wordt verwarmd. Zonder meer hebben Alkerdeel hier een indrukwekkende plaat voortgebracht, die de poorten van de Hel wagenwijd hebben open gezet, zodat de duivelse demonen vrij spel hebben om de gehypnotiseerde zielen te vermorzelen. Indrukwekkend!
Tracklist:
Regardez Ses Yeux
Regardez Ses Yeux II
Regardez Ses Yeux III
Lede
Grat Deleenaf
