Dat het kleinkunst genre aan een heropleving bezig is, dat merkten we deze zomer nog op Dranouter waar o.a. Tourist LeMC en Yevgueni bewezen dat de muziekstijl springlevend is. Meer nog, veel van deze bands en artiesten verleggen grenzen binnen de Nederlandstalige muziek. Geert Noppe, toetsenist van Yevgueni , richtte een zijproject op. Walrus. Toen wij deze band zagen optreden op Dranouter schreven wij daar het volgende over: Uiteraard zijn er nog groeimogelijkheden, maar mits het nog meer samen optreden zien we deze band uitgroeien tot één grotere naam binnen het - laat ons maar stellen - kleinkunst met rock'n'roll gehalte - gebeuren. Wij waren echter nu al overtuigd van deze heren hun kunnen. Het publiek op Dranouter, uiteindelijk ook hadden we de indruk. De band sloot af met een wervelstorm van knetterende gitaar, drum, saxofoon inbreng tot een gezapige vocale aankleding, die harten doet breken. Kortom: In het oog houden deze Walrus, want hun muziek is niet alleen heel sprankelend tot aanstekelijk mooi, maar ook enorm toegankelijk naar een ruim publiek toe. In een fijn gesprek met Geert, na het concert, stak hij zijn voorliefde voor kleinkunst en Nederlandstalige muziek niet onder stoelen of banken. Datzelfde enthousiasme vinden we ook terug op het meesterwerk dat Walrus eind vorig jaar afleverden Terug naar het Begin. Doorgaans gaan we niet terug in de tijd, maar voor zulke parels maken wij uiteraard een uitzondering. Onze bevindingen:
Bij Straks maak ik je wakker voel je reeds die liefde door de boxen loeien. Deze song is deels hartverwarmend tot weemoedig. Maar Walrus legt vooral direct de lat vrij hoog. Wat het verschil is tussen Walrus en Yevgueni, hadden we ons in het eerder vernoemde gesprek afgevraagd? Nu het antwoord kom al meteen bij deze song. Uiteraard zijn de knipogen naar kleinkunst aanwezig, maar Walrus experimenteren hiermee iets meer. Zo menen we ook een streepje alternatieve rock tot symfonische pop te ontdekken binnen het geheel. Zo gaat het tempo zelfs wat de hoogte in bij het vrij dansbare Iemand moet de slimste zijn waarbij ook opvalt dat Geert zich heeft laten omringen door één voor één klasse artiesten en instrumentalisten. Elk haartje op onze armen komt recht te staan bij de lekker catchy riffs, tot al even lekker knallende drumpartijen. Die bovendien mooi samenvloeien in de zang van Geert. Deze perfecte kruisbestuiving valt ons dus ook op Cd enorm op.
Een ander pluspunt aan Terug naar het begin is variatie. Van een toch eerder 'rock' nummer gaan we naar een ware kippenvelbezorgde song, die snaren raakt. Het verhaal van Benjamin raakt je zonder meer. Met opwellende tranen beluisteren we die song, laten de indrukwekkende tekst op ons inwerken. En vragen ons terecht af, hoe is het met Benjamin veder verlopen? Een song waar je stil van wordt, en een bewijs dat Walrus vele wegen durft en kan inslaan met hun muziek. Wegen die ons met verstomming slaan, of doen dansen door het weidse landschap
Benjamin
Wees nu maar stil
Ooit komt het goed
Benjamin
Nog wat geduld
En binnenkort
Is het aan jou
Die zwaarmoedigheid in tekst, en brengen daarvan ,keert ook weer terug bij Tegenpool. Subtiel houdt Walrus ons een spiegel voor en doet ons ontwaken uit onze droom, terug naar de vaak harde realiteit. Met een lach en een traan. Annelien is dan weer een vreugdevolle song, die zelfs wat ruikt naar de betere Nederpop. Met een melodie die aanstekelijk werkt, en een heel positieve ingesteldheid, lijkt de zon toch plots boven de donkere wolken van het leven te gaan schijnen. Maar toch weer, die subtiel boodschap tussen de regels door...
Wat zou het meisje
Dat je vroeger bent geweest
Denken als ze hier nog eens passeert
Zou zij vergeten zijn
Wat zij mij heeft beloofd
Of heeft ze alles geprobeerd
We hadden het over het rock gehalte van Walrus. Luister maar naar voor het stopt. Waar de gitaar riffs snijden als een scherp scheermesje. Het tempo gaat de hoogte in, jawel we krijgen zelfs te neiging hevig te gaan headbangen hierop. Gecombineerd met de Nederlandstalige teksten zorgt dit toch voor een uitermate magische kruisbestuiving. Het vriest dat het kraakt is dan plots weer een weemoedige song, die de gevoelige snaar weet te raken. Waaruit we wederom besluiten, dat variatie, mensen raken, experimentele kleinkunst met een snuifje rock en nederpop. De rode draad zijn doorheen deze knappe plaat.
Grenzen verleggen, dat is wat Walrus zeker en vast doet. Ze kiezen hiervoor niet altijd de gemakkelijke weg, maar zorgen voor een plaat die beklijft van begin tot einde. Maar vooral ons in de ene naar de andere verrassende wending doet belanden. Meteen de hoofdreden waarom we deze band op Dranouter een zo warm hart toe hebben gedragen, op deze CD bevestigen ze wat we al hadden ontdekt. Walrus is waarachtig een grensverleggende band binnen de Nederlandstalige muziek, die een wijds pallet aan weet te bieden van die muziekstijl. Onroerend tot weemoedig, knallend tot subtiel een spiegel voorhouden. Genoeg superlatieven om te spreken van een waar meesterwerk binnen die Nederlandstalige muziek, deze Terug naar het Begin.
Tracklist:
Straks maak ik je wakker
Iemand moet de slimste zijn
Benjamin
Tegenpool
Annelien
Brakke grond
Terug naar het begin
Voor het stopt
Het vriest dat het kraakt
Lege maan
