Herinneren onze lezers zich Cóndor nog? Deze band hebben,volgens we lezen in menig biografie - veel informatie is er niet te vinden over hen - ervaring opgedaan bij veel bands uit Zuid-Amerika. Ze brengen een bonte mix van heavy, death tot doom metal. Maar daar houdt het niet mee op. Binnen hun muziek hoor je bevreemdende, donker aanvoelende klanken die je niet altijd thuis kan brengen. Hun debuutplaat Nadia (2013) werd overal goed ontvangen. Over hun album Duin (2015) schreven we het volgende: Duin is geen hapklare brok vlees maar vergt van de luisteraar een inspanning. Echter zouden zowel de globale doom als death metal fans zich hierin moeten kunnen vinden. Net doordat Cóndor de sfeer die bij beide genres ook merkbaar is, hier perfect kunnen weergeven. en ook: Alles is verweven rond een waas van donkere, angstwekkende soundscapes die de luisteraar de ene keer doet wegdromen, gesteund door een twinkelende gitaar riff, de volgende keer je de stuipen op het lijf haalt. Net die aanpak zorgt er dus voor dat we uiteindelijk moeten bekennen, dat er in dit album eigenlijk wel degelijk voldoende tempowisselingen merkbaar zijn. Op 12 oktober komt er een nieuwe plaat op de markt Sangreal. We lieten ons wederom onderdompelen in absolute duisternis, op Zuid-Amerikaanse wijze.
Met Sangreal lijkt Cóndor begane wegen verder te bewandelen. Wederom voelen we telkens die ijzingwekkende duisternis als grijpende klauwen ons de strot dichtknijpen. Perfectie bestaat niet , maar Cóndor benaderen deze perfectie griezelig dichtbij. Dit blijkt al bij die eerste song Sangreal. Een trip van circa twaalf minuten die ons badende in het zweet van angst achterlaat. Bij elke mokerslag, elke gitaar riff en elke angstaanjagende growl voelen we koude rillingen over onze rug, maar ook dat we dieper aan het wegzakken zijn naar een heel andere duistere dimensie.
Bovendien worden ook nu weer die ingrediënten van death en heavy metal perfect verweven met typisch doom metal aspecten, vooral dat laatste. Waardoor op de muziek van Cóndor niet echt een klever te plakken is. Se extienden Las sombras blijft verder wendelen in die sombere tot donkere sferen, met een typisch Zuid-Amerikaans accent toch wel. Dankzij het zingen in de Spaanse taal, maken we hier wederom iets heel uniek mee. Zuid Amerikaanse Doom? Zo zou je het zeker kunnen noemen, want in onze gedachten komen veel bands voor van dat genre, bij het beluisteren van deze plaat. Outremer drijft ons nog wat meer tot waanzin, mede door die bezwerende duivelse vocale aankleding. Waarna we de demonen van ons leven star in de ogen kijken, onbewegelijk laten we ons meevoeren naar het absolute einde. Tot de uiteindelijke verbranding in de diepste kelder van de Hel. Naast de stem is het vooral die haast je hersens verpulverende percussie, en diep snijdende gitaarriffs die ons de strot dicht knijpen. Adembenemende schoonheid, in doom metal vormen, krijgen we voorgeschoteld.
En net als je denkt, "er is niet veel veranderd aan het gedoodverfde concept", krijgen we plots een heel andere wending met Sainte-Terre , een haast zwevende tot intimistische song. Die zelfs een spranketje hoop en zonnigheid lijkt uit te stralen boven de ultieme duisternis die wordt aangeboden op deze plaat. Maar lang duurt dit niet, want met een knetterende mokerslagen - klinkende als hoevegetrappel van wilde paarden - keren we weer terug naar die donkere zijde van het leven. Al arbol de La Muerte bezorgt ons weer angstaanjagend kippenvel, mede dus door die al even angstwekkende vocalen.
Angst opwekken, een mens tot waanzin drijven. Het is op Sangreal ook de rode draad doorheen het geheel. Daarvoor worden alle doom en death metal registers open gegooid, binnen een typisch Zuid-Amerikaanse omkadering. Wat een band als Cóndor uniek maakt. Niet alleen de vocalen, ook de instrumentale inbreng ademt iets uit van dat continent. Luister maar naar de bezwerende klanken van fluit op Ronesvalles, wederom perfect verweven met al even angstaanjagend perfect drum en gitaar uithalen. Die de haren op onze armen doen recht komen. Waarna die vocalen je die ultieme doodsteek geven.
Kortom kunnen we stellen. De gedoodverfde ingrediënten van Duin worden ook bij Sangreal naar voor geschoven. Waardoor we wederom een kruisbestuiving krijgen van donkere en duistere intensiviteit, met een toch typisch Zuid-Amerikaans accent. Echter zitten links en rechts, heel subtiel , toch verrassende wendingen. Maar de rode draad blijft: diepe duisternis, vocaal en instrumentaal. Waarbij Doom Metal invloeden het meest naar voor komen. Het blijft zonder meer indrukwekkend hoe deze duistere trips van Cóndor ons telkens weten te raken, tot het diepste van onze duistere ziel. Reden genoeg om deze plaat, als je dus echt houdt van indrukwekkende duisternis en doom, aan te schaffen. Lijkt het ons.
Tracklist:
1. Sangreal
2. Se extienden las sombras
3. Viejo jabalí
4. Outremer
5. Sainte-Terre
6. El árbol de la muerte
7. Roncesvalles
