Hoewel we ondertussen in 2017 zijn aanbeland, kunnen we het niet laten om nog eens achterom te kijken. Een van de vele releases die , tot onze grote schaamte, aan ons is voorbij gegaan is deze van Eno Kreft ofwel naamgenoot Eric Van Damme, uit Mechelen. Met Turning Point bracht hij in dat betreffende jaar 2016, een plaat uit die bol staat van donkere ambient, pure new wave en soundscapes die je koude rillingen zullen bezorgen.
In sombere tijden, hunkerend naar een beetje levensvreugde, zullen walmen van complete duisternis je terugbrengen tot de harde realiteit van het leven. Another Dark Night geeft al de toon aan. Niet alleen de verdovende klanken, brengen je tot donkere sferen. Bovendien is er die vocale aankleding, waardoor je prompt koude rillingen over je rug voelt lopen. En dan zijn we nog maar aan het begin gekomen van deze trip. You Better sleep with one eye open. Het is niet enkel een lekker neerslachtige song, het is eveneens een waarschuwing. Daardoor is deze plaat niet enkel een trip doorheen ultieme duisternis, er houdt zich telkens ook een boodschap schuil achter elk van die betreffende songs.
Somberheid is echter wel degelijk de rode draad doorheen het geheel. Diezelfde somberheid die we terugvinden in bands uit die jaren '80 toen new wave weelderig tierde. Hypnotised is daar een voorbeeld van. Heerlijke new wave tot postpunk 'moves', die doen terugdenken aan artiesten als Fad Gadget, om maar en voorbeeld te geven. Het is echter de variatie, en aanbieden van een wijds pallet van 'donkere' muziekstijlen, dat ons over de streep trekt. Instrumentale huzarenstukken als Posthuman Dream - de titel zegt het zelf. Doen je in een, al even duistere, trance belanden. Tot het angstzweet je op de lippen staat. Griezelig en hartverscheurend, zijn het zulke instrumentale songs die je de keel nog wat meer dicht knijpen. Tot je, gewillig en ademloos, jouw demonen in de ogen kijkt verstart van pure angst kan je niet meer bewegen en ook geen kant meer uit. Gedreven door allesomvattende ambient en new wave die je hart in twee lijkt te scheuren. We're Breaking Out zit boordevol waanzin, echter binnen eerder verstilde sferen. Langzaam als een gif dat je adders binnen stroomt, zo voelt de kilte aan.
Enzo Kreft gebruikt hiervoor gedoodverfde elementen, ooit wel eens voorgedaan in het verleden. Maar net dat samensmelten van new wave met donkere Ambient maakt deze plaat tot een bijzonder pareltje. The Road Never Taken, bevat ondanks die duistere ondertoon, toch weer een boodschap. Om ook eens een andere weg te proberen, nog nooit voorgedaan? Om te ontsnappen uit die donkere draaikolk die je ziel zal doen branden in de hel. Er is altijd hoop. Head Held High brengt ons wederom new wave in zijn meest pure vormen en kleuren. Hoewel de meest voorkomende kleur donker zwart blijkt te zijn, is er dus elke keer die subtiele boodschap om daar iets aan te doen, en het tij te doen keren.Turning Point is een plaat die je onderdompelt in pure duisternis, het doemdenken is zeker de rode draad doorheen het geheel. Maar ook lijkt Enzo Kreft een eventuele oplossing aan te bieden, om diezelfde duisternis te ontvluchten. Is onze eindconclusie.
Tracklist:
Another Dark Night
You Better Sleep With One Eye Open
I Am The Cockroach
Desperately Seeking For Some Other Place To Live
Hypnotised
Posthuman Dream
We’re Breaking Out
The Road Never Taken
Before I Go
Numb
Head Held High
The Walk
