Marche Funèbre – Into The Arms of Darkness (MLF records)

Review:CD-reviews uit BeNeLux
  Erik Vandamme    20 februari 2017

Reeds sinds 2007 timmert de uit Mechelen afkomstige band Marche Funèbre aan de weg. Een weg boordevol pure duisternis, die resulteerde in al even indrukwekkende albums. Ondertussen heeft de band niet stil gezeten. Naast het verder uitbouwen van een ijzersterke live reputatie stellen Marche Funèbre  in 2017 hun nieuw album aan het publiek voor. Into the Arms of Darkness komt op maandag 20 februari op de markt. Op het evenement 'Darkness over the North Sea' in OHK te Oostende, wist de band ons al over de streep te trekken met een heel beklijvende show, die aan de ribben bleef kleven. De verwachtingen van dit nieuwe album, dat uitkomt via MLF Records, waren dan ook bijzonder hoog gespannen. Onze bevindingen:


Het meest opvallende aan deze pure Doom plaat, is de lange duurtijd van de songs. Om dan de luisteraar te blijven aanspreken, van begin tot einde, moet je heel sterk in je schoenen staan.Marche Funèbre bieden echter voldoende tempowisselingen aan, combineren trage duisternis, met lekker loos gaande riffs. Niet alleen op instrumentaal vlak, ook vocaal blijkt frontman Arne verschillende uiteenlopende toonaarden aan te kunnen.  Deprived (Into Darkness) is zo een typisch Doom pareltje, waardoor je als luisteraar prompt koude rillingen over de rug voelt lopen. Wat opbouw betreft, ligt alles gelukkig niet in diezelfde lijn. Er zitten zodanig veel verrassende wendingen binnen deze song, dat je aandachtig blijft luisteren. We waren daarbij niet alleen onder de indruk van die bijzondere stem van Arne. Het totaalpakket trok ons nu al over de streep. En dan waren we nog maar aan het begin van deze toch wel heel duistere, intensieve trip. Capital of Rain bevestigt deze eerder ingenomen stellingen alleen maar.

En dan zijn we nog maar gekomen aan twee 'kortere' songs van circa acht minuten. Uneven klokt af op twaalf minuten, vijfendertig seconden! Dat is een bijzondere lange tijd. En toch doet Marche Funèbre het dankzij een heel vernuftig uitgekiende, vaak subtiele, inbreng van eerder vernoemde uiteenlopende tempowisselingen. Lijken alsof deze song twee minuten duurt. Dat alleen al is een heel sterke prestatie. Een prestatie die we op de hoed mogen schrijven van de perfecte manier waarop instrumenten en vocalen in elkaar vloeien. Tot een wonderbaarlijk, doom geheel.

Het ellenlange epos Lullaby of Insanity klokt af op circa vijftien minuten. Zonder meer klinkt deze song heroïsch, net als in die legendarische films over het Romeinse rijk - om maar een voorbeeld te nemen. Lang uitgesponnen riffs, die diepe gensters slaan in je donkere hart. Koude rillingen stromen over je rug, als zweetdruppels. Hartverscheurende vocalen en instrumentale huzarenstukken, worden opeengestapeld en omgevormd tot een magisch geheel. Een kwartier lang de luisteraar ademloos doen luisteren en laten genieten tot het diepste van zijn of haar genen? Daarvoor moet je inderdaad heel sterk in de schoenen staan. Bij afsluiter The Garden of all things Wild doen de heren dat kunstje nog eens over.

We kunnen dan ook besluiten:

Het is haast niet te geloven hoe perfect alles in elkaar vloeit op deze plaat. Je kunt er geen speld tussen krijgen, maar voelt wel een donkere walm op jou afkomen. Die je naar adem zal doen happen, en je hart doet ineenschrompelen. Marche Funèbre heeft al enkele jaren een heel sterke reputatie binnen het Doom gebeuren. Met Into the Arms of Darkness bewijzen ze niet alleen dat ze nog steeds meesters zijn van de ultieme duisternis. De band verlegd na al die jaren zowaar grenzen binnen hun eigen kunnen. En, dat alleen al, trekt ons compleet over de streep. Pure Doom krijgen we voorgeschoteld, die je hart inderdaad doet verschrompelen van puur innerlijk en duister genot.

Tracklist:

  1. Deprived (Into Darkness)
  2. Capital of Rain
  3. Uneven
  4. Lullaby of Insanity
  5. The Garden of all Things Wild