We herinneren ons nog levendige dat bandje dat mocht aantreden in de finale van Humo's Rock Rally, circa tien jaar geleden. In 2006 werden menig wenkbrauwen gefronst bij het aantreden van deze heel jonge band, met jongeren die nog volop in hun puber jaren zaten. Maar gaandeweg zou Freaky Age ervoor zorgen dat elk beetje kritische benadering van de band, in de prullenmand terecht zou komen. Ondertussen is niet alleen de band, maar ook hun muziek meer en meer volwassen geworden. Met Inner Stranger bracht Freaky Age op 3 maart hun vierde album ondertussen, op de markt. Via Starman Records.
All For Nothing geeft reeds de toon aan. Je hoort dus duidelijk een band die volwassen is geworden, maar hun jeugdige spontaniteit blijft gelukkig ook stevig overeind staan. Echter het meest opvallende is de vernieuwingsdrang, zichzelf heruitvinden en blijven evolueren binnen het aanbrengen van hun muziek. Dat is vaak de ultieme reden waarom een band ons over de streep trekt. Like a Machine klinkt niet alleen aanstekelijk, de band verlaat de veilige wegen en klinkt zelfs vrij avontuurlijk. Drink About it, Waste no Tears. Je blijft aanvoelen dat we hier met een band te maken hebben die hun jarenlange ervaring niet gebruiken om een routine klus af te leveren, het zichzelf gemakkelijk maken is er niet bij. Gelukkig maar!
Everything is better now zet eerder ingenomen stellingen nog wat meer in de verf. Uiteraard klinkt de plaat vertrouwd, en blijft de muziek enorm toegankelijke naar een ruim publiek toe. Maar dat Freaky Age links en rechts durven experimenteren binnen hun gedoodverfde geluid, dat kunnen we dus alleen maar toejuichen. Een voorbeeld daarvan is Someone Else. Een song die begint met warme klanken, die zelfs iets intimistisch bevat, en je bij de keel grijpt. Waarna alle remmen worden los gelaten, en een knallend einde je murw slaat. Binnenin zitten echter heel verrassende wendingen, die er telkens op wijzen dat de band een nieuwe bladzijde heeft omgeslagen. Echter, zonder hun vertrouwde sound compleet weg te gooien. Het siert hen.
Op dit elan blijft de band doorgaan, tot het einde. Waardoor we kunnen besluiten.
De jonge welpen van toen, zijn hongerige wolven geworden, die op het punt staan, om hun prooi te verscheuren. Freaky Age laat zich bovendien niet in een hokje duwen, maar volgt eigenzinnig een eigen weg. Waardoor ze een parel van een plaat kunnen uitbrengen, die een ruim publiek zal aanspreken. Maar waaruit vooral de avontuurlijke ingesteldheid van deze band naar voorkomt. Inner Stranger klinkt dan ook spannend en toegankelijk, binnen één en hetzelfde concept. En dat is net de reden waarom ook wij compleet over de streep worden getrokken. Dit is een parel van een plaat, gebracht door een band die durven evolueren en zichzelf uitvinden. Echter zonder hun 'eigenheid' uit het oog te verliezen. Wat duid op pure klasse, en een heel doordachte planning. Het einde is nog niet in zicht, integendeel! Is onze eindconclusie.
Tracklist:
