De uit Utrecht afkomstige Troubadour Kim Janssen liet voor het eerst van zich horen via de gesmaakte plaat Ancient Crime. We schrijven 2012. Later volgde de EP The Lonely Mountains. Toen werd het plots wat stil rond Kim Janssen. Op 31 maart komt eindelijk een nieuwe plaat uit, via Snowstar Records. Cousins. Dit nieuwe schijfje is opgenomen met de hulp van een rits begenadigde artiesten binnen de folk en aanverwante gebeuren. Marla Hansen (Sufjan Stevens, The National), gearrangeerd door Eiríkur Orri Ólafsson (Sigur Rós), gemixt door Chris Coady (Beach House, Future Islands) en gemasterd door Greg Calbi (Blood on the Tracks, Graceland). Kim heeft zich duidelijk heel goed laten omringen, wat resulteert in een plaat die gevoelige snaren weet te raken, zonder al teveel de melige kant op te gaan. We gaven Cousins enkele luisterbeurten. Onze bevindingen:
Dynasty, Take Shelter . Het zijn heel toegankelijke songs, gebracht op een warmhartige en beklijvende mooie wijze. Waardoor je prompt begint te zweven boven de wolken. De zon gaat schijnen, ook bij het regenachtige weer van tegenwoordig. Echter, zonder de klef te gaan klinken. En dat is nog de grootste meerwaarde aan deze plaat en artiest. Kim Janssen brengt zijn songs op een eerlijke en oprechte manier, je voelt gewoon dat hij het meent. Er wordt dus geen show opgevoerd, zijn songs 'leven' als het ware. Het meest opvallende echter is de vreugdedans die we prompt willen maken, bij elk van de songs op deze plaat. Cousins raakt niet alleen je hart, maar brengt de zon mee na een regendag. Binnen dat alles valt de wondermooie stem van Kim Janssen het meest op. En vooral de vele toonaarden dat deze artiest aankan.
Breekbaar, tot aanstekelijk aanzetten tot dansen en genieten. Het is er allemaal bij. In Cousins verteld Kim bovendien niet alleen zijn persoonlijke verhaal. Hij vertelt het verhaal van ieder van ons. Vertwijfeling, huiselijke vrede, vreugde, pijn tot immens verdriet. Het zit allemaal verweven binnen deze plaat. Luister maar naar Host waarbij de haast snikkende stem van Kim je kippenvel bezorgd. Binnen een intieme atmosfeer, breekbaar als porselein, worden we ondergedompeld in een bad vol weemoed en melancholie. Kippenvelbezorgende songs als deze, zijn echter eveneens omgeven door een zekere positiviteit.
Night-Heron is zo een song waarbij je dus niet alleen een traan wegpinkt, maar ook die zon weer ziet schijnen achter de donkere wolken van het leven. Warm en teder drijft Kim je naar een diepe gemoedsrust, waaruit je nooit meer wil ontsnappen. Voorwaar is dit niet alleen de rode draad doorheen het geheel, maar nog het meest positieve aan Cousins. Nog een mooi voorbeeld van deze stelling, is het lekker aanstekelijke Gouldians, waar vreugde en pijn elkaar vinden in die ene drijfveer om nooit op te geven: Hoop. Hopen op betere tijden, terugkijken op het verleden en vooral leven in het heden. Is eveneens een wederkerend thema op deze plaat. Actor, Bottle Rockets, Cousins en afsluiter RamaVI . Kim Janssen blijft met deze schijf telkens die begane wegen bewandelen.
We kunnen dan ook besluiten:
Kim Janssen brengt met Cousins een gevoelsplaat uit. Waarin hij zijn hart openzet, en zichzelf bloot geeft. Binnen elk van de songs krijgen we echter nooit het gevoel dat de pijn waarover hij zingt ons onderdompelt in een depressieve atmosfeer, eerder een weemoedige. De meer uptempo songs zorgen voor een welgekomen, eerder dansbare, afwisseling. Echter is dit vooral een heel persoonlijke plaat geworden waarin zielroersels worden naar voor gebracht, die ieder van ons persoonlijk raken. Omdat het ook over ons leven gaat. Met steeds die terugkerende boodschap, als het eens wat minder gaat. Blijf geloven in de hoop op betere tijden, die er altijd zal komen.
Tracklist:
