Solitude Within – Disappear (BoxFish Records)

Review:CD-reviews uit BeNeLux
  Erik Vandamme    23 augustus 2017

Toen men mij het debuut Disappear van de Female Fronted Metal band Solitude Within onder de neus schoof, vreesde ik voor een 'dertien in een dozijn gevoel'. Ondertussen zijn er honderden bands in dit genre opgestaan. Je ziet door de bomen het bos niet meer. Echter, soms kom je toch onontgonnen parels tegen, die boven de middelmaat uitsteekt . Via hun eigen label BoxFish Records, bracht Solitude Within een debuut uit dat ons mijn verstomming slaat. Van begin tot pril einde.


De grote sterkte van deze schijf is de perfecte combinatie tussen symfonische rock met puur metal. Songs als Fade Away, Blame, Morrigan, Fly bezorgen ons koude rillingen die we al lang niet meer voelden bij deze muziekstijl. Want laat ons eerlijk zijn, alles lijkt al voorgedaan. Vernieuwen binnen de scene is bijzonder moeilijk tot onmogelijk geworden. Waardoor de verveling nogal snel toeslaat. Ook al blijft de band ook bij de daarop volgende songs begane wegen verder bewandelen. Je krijgt nergens het gevoel dat alles dezelfde lijn uit gaat.

Het ultieme goudhaantje, dat boven de massa uitsteekt? Dat is wellicht iets teveel pluimen op de hoed steken van deze Belgische parel. Maar één ding is zeker, elk van de songs die Solitude Within op deze prachtschijf naar voor brengt, gaan recht doorheen je hart en bezorgen ons telkens opnieuw kippenvelmomenten. Met als rode draad doorheen het geheel. Die wonderbaarlijke engelen stem van Emmelie die je als het ware hypnotiseert, meevoert naar onaards mooie landschappen en in een diepe trance doet belanden.

Dit echter zonder afbreuk te willen doen aan de al even magische instrumentale aankleding. De drumpartijen worden telkens opnieuw naar een hoogtepunt gedreven, de gitaar riffs klinken lekker aanstekelijke. Als we een puntje van kritiek mogen geven? Alles klinkt nogal vrij braafjes, er wordt bovendien voortdurend binnen de lijntjes gekleurd. Echter ook dit stoort eigenlijk amper. Meer nog , net die perfecte kruisbestuiving tussen die magische stem van Emmelie met de verdovende instrumentale aankleding, zorgt ervoor dat we ook dit euvel snel vergeten.

Het lijkt alsof we voortdurend worden gehypnotiseerd en we daardoor elk beetje wilskracht verliezen. Waarna we ons zonder morren laten meevoeren naar de bonte wereld die Solitude Within ons aanbiedt. Net dit maakt Solitude Within wellicht toch een unieke parel binnen dat typisch Female Fronted gebeuren. Is dan ook onze eindconclusie.

Tracklist:

  1. Fade Away
  2. Blame
  3. Morrigan
  4. Fly
  5. Burn
  6. Disappear
  7. In My Mind
  8. Eternal Flame
  9. Turn Away
  10. Paralyzed
  11. In The Dark