Ugly Papas - Atomium Pluto

Review:CD-reviews uit BeNeLux
  Tom V    23 september 2017

Cultbands, het is een wereldje apart en al zeker als ze uit Vlaanderen komen. Ugly Papas brengt op 6 oktober 2017 hun derde full-album uit en ze namen contact met ons op om de mening van een gezuiverde recensent te horen. De pre-release is een week eerder, op 30 september, ter gelegenheid van The Night Of The Ugly Papas. Liefhebbers van het genre moeten dus zeker daar naar afzakken want het belooft een speciale avond te worden. Enkel en alleen al om Luc Dufourmont en Dr. Dekerpel na 20 jaar nog eens te mogen aanhoren in die formatie.


We brengen graag nog een stukje historie aan boord ook rond deze band want voor velen zullen deze heren onbekend zijn wellicht. De Ugly Papas werden bekend begin de jaren ’90 en haalden in het jaar 1990 ook de finale van Humo’s Rock Rally. De ideale uitsmijter voor de band om te pronken met hun titel. Niet kort daarna ging het alleen maar bergop voor de band waardoor ze lange tijd deel uitmaakten van de Belgische rockscene. Vooral door de keuze van het specifieke genre trokken ze de aandacht van menig muziekliefhebber en recensent.

Op een bepaald moment (1997) besloot de band te splitten en werd er na 2 albums geen derde meer geproduceerd. Er lag echter wel materiaal klaar om dat te doen en de beginselen hadden ze ergens op een stoffige plank gelegd. We kwamen de leden later nog tegen in toppers als Ozark Henry, ToO, Id!ots, … maar nooit meer in de officiële formatie. Pas in 2006 deed de band een korte reünie tour. Anno 2017 kon het label MayWay Records (nieuw en Belgisch label!) de hand leggen op enkele unieke opnamestukken en werd er een derde full album geproduceerd in naam van de band. Met andere woorden: de stoffige tracks werd nieuw leven in geblazen. Atomium Pluto is geboren.

Op het album vinden we 10 tracks weer die gecreëerd werden in de gouden jaren, namelijk 1996-1997. Doorheen het volledige album is Dr. Dekerpel zowat de rode draad. De geweldige gitaarpartijen, de onmogelijk haalbare ritmische secties, de fluwelen aanpak van de gitarist neemt dan ook heel vaak de bovenhand. Het album moet dan ook vooral beoordeeld worden op datgene wat gecomponeerd werd met de instrumenten. De zeemzoete interacties tussen de verschillende instrumenten en de vocale ondersteuning ontbreken hier zeker niet.

De stem van Dhr. Dufourmont mag uiteraard ook bepluimd worden. Hoewel we ze niet vaak waarnemen brengen ze een uitermate grote meerwaarde aan het geheel. Breng die stem in interactie met de instrumentale ondersteuning en we krijgen een album dat het volledige genre pakket doorloopt: van jazz naar funk naar psychedelica en zo verder. Heavy metal en stevige hardcore laten we in de genres uiteraard buiten beschouwen.

De Ugly Papas spelen een éénmalig reünieconcert op 30 september in Menen op de Night Of The Ugly Papas. Of er nog meerdere shows zullen komen is voorlopig onbekend.