Lento is een Italiaanse post metal/doom band. Lento timmert reeds sinds 2004 aan de eigenzinnige weg. Komende uit de tot de verbeelding sprekende stad Rome, kunnen we ons al inbeelden waar zij hun inspiratie vandaan halen. Op 6 oktober kwam een gloednieuwe schijf, de vierde ondertussen, op de markt via Consouling Sounds. Een minstens even eigenzinnig label, dat een oog heeft voor 'donkere kwaliteit'. Onze bevindingen:
Elementen vermengen van Doom/post metal met ambient? Het is wel al voorgedaan, maar telkens we heel diep worden geraakt in onze donker hart, malen we daar niet om. Ook Lento slaagt er in om complete duisternis te doen neerdalen over de zonnige weiden van ons menselijk bestaan. fourth is echter vooral een heel gevarieerde plaat geworden. Waar al die eerder vernoemde duistere elementen uitvoerig uit de doeken worden gedaan.
Is dat nu door hard en meedogenloos uit te halen, zoals bij opener A Penchant for Persistency of door heel subtiel en haast in verstilde sfeer, je hart te doen breken zoals we merken bij songs als A Gospel of Resentment. Lento slaagt er voortdurend in emoties los te maken, die je enerzijds een krop in de keel bezorgen er anderzijds voor zorgen dat je met het angstzweet op de lippen je demonen in de ogen kijkt. Dat dit allemaal verwezenlijkt wordt zonder gebruik van vocalen? Is een extra pluim op de hoed van deze Italiaanse band. Het meest indrukwekkende is dat de muziek van lento, net door een ruim aanbod van muziekstijlen aan te bieden, niet in een hokje kan duwen.
Van enig zonlicht is op deze plaat geen sprake. Songs als Self Conviction of Belief, Let Bygones Be Bygones (A grievance) zijn omgeven door donkere walmen van innerlijke somberheid en weemoedigheid. Bij A Matter of Urgency menen we zelfs een streepje Black Sabbath te herkennen. Echter is Fourth geen metalplaat, daarvoor zit er dus teveel variatie tussen uiteenlopende muziekstijlen in. In het kader van 'vernieuwend' zouden we wellicht kunnen stellen dat dit trucje wel al een paar keer is voorgedaan. Het is dus niet zo dat Lento een nieuwe muziekstijl uitvindt - kan dat nog eigenlijk? Maar met dit instrumentale meesterwerk kan de Italiaanse band een ruim publiek over de streep trekken. Gaande van Doom liefhebbers, tot fans van Ambient of Post Metal. En zelfs dan merken we zijuitstappen op die ons, na meerdere luisterbeurten, aangenaam verrassen.
We kunnen dan ook besluiten:
Lento heeft met Fourth een adembenemend , donker en griezelig perfect meesterwerk uitgebracht. De mix tussen verschillende duistere muziekstijlen, doet je wegzinken in diepe gedachten. Van de meest donkere soort. En toch gaat er niet echt iets dreigend uit vanuit deze plaat, het is een soort duistere gemoedsrust die we over ons voelen neerdalen. Binnen dat doom sfeertje, worden we dieper en dieper weggetrokken naar de meest donkere kant van onze ziel. Telkens opnieuw en opnieuw. Net door het aanbieden van een gevarieerd pallet duisternis, blijf je na meerdere luisterbeurten nog steeds geboeid luisteren en genieten. Liefhebbers van instrumentale muziek van de meest donkere soort, zouden nu al naar de platenboer moeten rennen. Is dan ook onze eindconclusie.
Tracklist:
