Na vrijdag de 13de volgt altijd zaterdag de 14de. Voor de tweede dag op rij zakten we af naar het Kerelsplein in Roeselare. De muzikale klappen die we een dag eerder hadden geïncasseerd zinderden nog na, maar veel tijd om te recupereren was er niet. Gelukkig waren we al verzekerd van een uitstekende omkadering dankzij het uitstekende werk van de Evil Or Die crew. Een positieve weersvoorspelling maakte het allemaal nog wat lichter verteerbaar. Vandaag stonden op Evil or Die Fest een tiental bands uit het brede spectrum van het metalgenre klaar om het podium om te toveren tot een platform van de hel.
De eerste band neemt het begrip ‘platform van de hel’ al meteen vrij letterlijk op. Op het podium staan 2 panelen van een lijkbleke mens die enerzijds een mes naar zijn keel brengt en anderzijds ditzelfde wezen waaruit het bloed stroomt. Geen twijfel mogelijk dat de thema’s en de muziek van Nil Miserans niet meteen met luchtigheid worden geassocieerd. Het vijftal onder leiding van Pieter Vanderschaeghe wist van bij de start de aandacht van het publiek vast te grijpen. De band bracht hun verhaal over jaloezie en broedermoord in de Griekse mythologie op een uiterst professionele manier naar voren en wist het publiek probleemloos mee te voeren tot diep in de onderwereld. De intense en scherpe blackened death metal ging een dik half uur lang door merg en been. Elke vroege vogel werd probleemloos aan de oevers van de Styx afgezet, klaar om naar nieuwe krochten in de onderwereld gevaren te worden.
Deze editie van Evil Or Die Fest kan evengoed de geschiedenisboeken ingaan als de editie waar Kevin Rouserez alom tegenwoordig was. Na 2 performances op vrijdag stond hij er vandaag opnieuw. Dit keer geflankeerd door co-vocalist xAtix in het brutal death metal project Deconsecrate. De band had er absoluut zin en liet op het podium alle remmen los. Maar al bij al duurde het wel een tijdje vooraleer het publiek helemaal terug was uit de onderwereld van de vorige band. Dankzij de hondsbrutale aard van de muziek en de wisselwerking tussen hoge en lage growls slaagde de band uiteindelijk toch in zijn opzet om het publiek mee te krijgen in hun felle activiteiten. De track Forged Into One uit de recente EP "Recentment" voelde daarbij aan als het kantelpunt. Deconsecrate speelde de ziel uit zijn lijf en met de laatste restjes energie volmaakte Planetary Holocaust het toch wel geslaagde optreden.
Wegens een ingepland interview met een andere band moesten we helaas het eerste deel van het optreden van Mr Myst aan ons voorbij laten gaan. Bij binnenkomst van de hal bracht een lekkere cover van Elton John’s I’m Still Standing ons meteen in de sferen van glam en sleaze rock waarbij het jaren 80 gevoel nooit ver weg was. Bij dit soort glam mochten een blote bast en een glam hoed op het podium uiteraard niet ontbreken. Mr Myst had zeker zijn werk gemaakt van extra’s en beperkte zich niet tot een basisperformance op het podium. Enkele ballonnen hielden het publiek bezig en een kleinschalige explosie van snippers zorgde voor een knallend einde. Tijdens Metal Messiah liet zanger JSD zich bovendien op de schouders ronddragen in het publiek om de rock ‘n roll party compleet te maken.
Geen voor de hand liggende party bij Fractured Insanity. Dit gezelschap uit Moorslede is naar Roeselare afgezakt om het publiek te laten kennismaken met een te duchten portie ‘Serious Death Metal’. Met de boodschap ‘No Religion Is Worth Dying For’ eiste de band onmiddellijk de aandacht op. De set was strak en songs als Inferno of a Narcissist vielen in de smaak bij de doorwinterde death metal fans. En zo waren er een heleboel aanwezig. We kunnen ons wel inbeelden dat een dergelijke pot brutaliteit en geweld de enkele aanwezige leek al snel met knikkende knieën de zaal uit kon jagen. Tussen de songs door nodigde de band het aanwezige zootje ongeregeld uit tot regelmatig headbangen en zelfs een voorzichtige mosh. Toch bleef de actie voornamelijk beperkt tot het podium, waar met Forced To Rome het hoogtepunt van de show werd neergezet.
Fields of Troy uit Ieper was volgens onze informatie toch een vijftal, maar vandaag bestegen slechts 4 leden het podium. Gitarist en backing vocalist Sven Herssens kon elk moment vader worden, waardoor deze onverwachte bezetting meteen een logische verklaring kreeg. Ook de drummer was nieuw: de 20-jarige Lothar Ryheul nam voor het eerst plaats achter de drums en kende op dit festival zijn grote vuurdoop. Deze twee veranderingen weerhielden de West-Vlamingen er echter niet van om het publiek met gemak in te palmen met lekkere melodieuze metal zoals in Copper Shores. De melodie in hun hoog aangeschreven portie heavy metal bood een mooie afwisseling ten opzichte van enkele voorgaande bands en het publiek vermaakte zich kostelijk in deze lichtere brok metal van een ondertussen vaste naam in het Belgische metallandschap.
Lang zou het lichtere werk niet duren. De panelen die Reject The Sickness op het podium droeg bereidden ons voor op een nieuwe portie snoeiharde death metal. De band speelde een set waarbij hun snelle en messcherpe riffs de aanwezigen bijna letterlijk doormidden leken te klieven. De heren hadden er meer dan zin in en menden het publiek zonder ophouden, zelfs toen de uitputting naar het einde toe even leek toe te slaan. Maar de show moest verder. Er werd met Bloodstained Eyes teruggegrepen naar één van de songs die op hun allereerste demo verscheen… 10 jaar geleden. De feestelijkheden op dit Evil Or Die Fest waren nu echt begonnen.
Een jubilaris pur sang is Thurisaz. Met een carrière van ondertussen 20 jaar mochten ze op een festival dicht bij huis zeker niet ontbreken. Het sfeervolle geheel met verschillende vocale stijlen bracht het publiek in een soort roes waarbij alle besef van tijd leek te vervagen. Recente nummers als Point Of No Return werden aangevuld met de klassieker Years Of Silence in een uiterst verzorgde set. De band speeld met ontzettend veel gevoel het publiek naar een donkere droomwereld waar de melancholie regeert. In All Remebrance was het majestueuze slotnummer dat voor een pakkende apotheose zorgde van een al even aangrijpende set.
De band die vandaag op de meeste t-shirts prijkte, was Ostrogoth. De verwachtingen voor het optreden van deze oude rotten waren met andere woorden hoog gespannen. En dat de verwachtingen werden ingelost staat buiten kijf. Josey Hindrix ontpopte zich op het podium als een entertainer van de zuiverste soort die het publiek onophoudelijk bleef bespelen, verwennen en uitdagen. De oproep tot Scream Out! werd gewillig tot op de laatste rijen beantwoord en andere klassiekers als Shoot Back sleepten de massa mee in deze portie klassieke rock 'n roll van uitzonderlijk hoog niveau. Paris By Night werd dan weer uit volle borst meegezongen. Visuele variatie was de laatste troef van Ostrogoth. Na enkele nummers mocht gitarist Tom Tas zijn kunnen laten bewonderen in een snedige solo en tijdens het voorlaatste nummer zwaaide Josey duchtig met de zwarte vlag waarop het welbekende logo van de band prijkte. Ostrogoth mag terecht de hoorns in de lucht steken en zonder schroom zijn overwinningsvlag in de Roeselaarse grond neerplanten.
De headliner van deze editie van Evil Or Die was opnieuw een band die iets te vieren had. Primal Fear bestaat 20 jaar en heeft besloten om dit jaar extra hard te feesten met de fans. Ook Roeselare zal dit geweten hebben. De legendarische woorden In Metal We Trust uit de gelijknamige song waren het eerste hoogtepunt in een set die verder nog crowd pleasers als Nuclear Fire en Angels of Mercy bevatte. Elke levende ziel op of voor het podium had duidelijk zin in een power metal feestje om dit festival af te sluiten. Zanger Ralf Scheepers zweepte het publiek constant op tot meer horns en screams waarop het publiek zijn laatste greintje energie gewillig afstond aan deze levende legende.
Slotconclusie: Tot slot willen we nog een laatste keer de aandacht vestigen op de uitstekende organisatie van dit indoor festival in het hart van West-Vlaanderen onder leiding van Dieter, Evy en hun vriendelijke, plichtsbewuste crew. Gedurende 2 heftige dagen heeft West-Vlaanderen de ruige gitaarmuziek met bravoure haast letterlijk in het hart gedragen.
Of Mice & Men
Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015
