Eind februari van dit jaar liet ik jullie kennismaken met het Limburgse viertal The Insect Soldiers Of The Sky. Hun psychedelische rock met een futuristisch kantje liet meteen een goede indruk na, waardoor er heel snel ‘ja’ werd gezegd toen hun tweede EP werd aangeleverd. Onder de werktitel “Coming Twenty One ...And The Rest Of Human History Will Be The Earth Cleaning Us Away” krijgen we opnieuw 5 nummers op ons bord binnen een bestek van ongeveer 25 minuten.
Met een apocalyptische aandoende titel als deze trek je natuurlijk al de aandacht. Maar met een goede openingstrack doe je dat nog meer. Kevin Parker is een rauwe brok psychedelica met een vuile garage punk sound. De naam Kevin Parker verwijst naar alle waarschijnlijkheid naar de zanger van de welbekende band Tame Impala. De lyrics geven niet echt veel extra informatie prijs, want de Limburgse frontman beperkt zich vooral tot het intens herhalen van deze naam. Omgeven door een donkere walm wordt het mysterie enkel groter.
Iets luchtiger gaat het eraan toe op Tyranitar, een naam die bij de fans van Pokémon wellicht bekend in de oren zal klinken. Tyranitar lijkt qua uiterlijk een beetje op Godzilla waarmee de link met het apocalyptische van de albumtitel gelegd kan worden. Dat Pokémon luchtiger is dan Godzilla uit zich op zijn beurt weer in de onderliggende psychedelische melodieën van de synthesizer die de garage sound doet zweven op een dreigende roze wolk uit een Japanse manga.
The Red Button! De knop van het grote gevaar en de knop waarmee een nucleaire oorlog wordt ontketend. We vermoeden dat de inspiratie voor dit nummer gevonden werd bij de Russische officier Stanislav Petrov die in volle Koude Oorlog een nucleaire aanval heeft voorkomen door orders van bovenaf te negeren. Het gevoel van de jaren '60 en '70 is duidelijk hoorbaar in deze brok psychedelische rock die al een pak volwassener en gepolijster klinkt dan de muziek op “Dust”.
De tendens van meer volwassen en holistische psychedelische rock zet zich door tijdens de laatste twee nummers Sun Stuff en Little Anakin. Ondanks deze evolutie slagen de Insect Soldiers erin om hun roots niet te verloochenen en bijten ze zich vast in de underground. Dit maakt dat deze EP, op de openingstrack na, veel minder aanvoelt als een reeks losse songs, maar veeleer als een weldoordacht geheel van songs. Is onze eindconclusie.
