Verslag: Crites ''Het ontheiligen van De Kapel'' - 18/11/2017 - De Kapel (Lokeren)

Review:Concerten
  Erik Vandamme    20 november 2017

Sinds kort ontstond in Lokeren een gloednieuwe pleisterplaats om evenementen te organiseren. De terreinen van de vroeger school Windekind gelegen tussen Heilig-Hartlaan en Kazernestraat te Lokeren, met de daarbij horende Kapel. Stonden al een tijdje leeg. Enkele verenigingen zoals Jazzklub en T-Klub hadden reeds hun zinnen gezet op de site. Ondertussen werd een deel van het gebouw gesloopt. Maar het oudste deel, waaronder de vroegere kapel, schept mogelijkheden. Deze zomer ging er onder de noemer Bar Bagijn enkele fijne en gezellige avonden door op de site. In 2018 zouden er ook meerdere concerten plaats grijpen. Op 18 november mocht de heel talentvolle formatie Crites de kapel ontheiligen. Wij waren daar uiteraard ook bij, en genoten tussen pot en pint van de gezellige en tot de verbeelding sprekende omgeving die daar wordt geschapen. Ons verslag:


FORTran mocht deze bijzondere avond openen. Al vrij snel viel het op dat het geluid niet altijd even goed zat. Vermoedelijk door de akoestiek in de kapel. Maar dat is een euvel waar vooralsnog weinig aan te doen is, alles is feitelijk nog een beetje in opbouw voor 2018 hadden we de indruk. Niet getreurd, FORTran bracht een retestrakke set naar voor, met daarbovenop de nodige aanstekelijkheid met de bedoeling: het lont aan het vuur te steken om de boel te doen ontploffen. FORTran bestaat bovendien uit muzikanten die duidelijk de kneepjes van het vak meer dan onder de knie hebben. Ondanks dat dit hun, volgens de informatie die we naderhand verkregen, debuut optreden bleek te zijn. Hebben elk van de bandleden inderdaad reeds een verleden in de muziekwereld. Zo speelden Thomas en Stefan ooit bij Matrak d'amour en Dirty Five en is Bert lid van de Brugse formatie Introver. Ze speelden hun set dan ook op een technisch enorm hoogstaand niveau. Kortom. Ook al ging alles een beetje diezelfde lijn uit, we zagen een band aan het werk die pure onversneden rock muziek zonder al teveel franjes brengen, heel hoog in het vaandel draagt. Daar kan nooit iets mis mee zijn. Een band om in het oog te houden, naar de toekomst toe deze FORTran. Is dan ook onze eindconclusie.

"Crites

Het Belgische antwoord

op The Cramps,

Sonic Youth en co."

De Gentse band Crites timmert al twee jaar aan de weg, maar de groepsleden hebben hun sporen ondertussen ruimschoots verdiend bij bands als Vandal X, Nightwitches, Mong Dosus en Blackup. De heren brengen een portie noise rock met invloeden van o.a. Jesus Lizard, Cop Shoot Cop tot Girls vs Boys. Maar daar houdt het niet mee op. Crites!, het debuut van Crites, kwam op 15 september op de markt via Starman Records. En werd op 12 oktober voorgesteld in De Nest te Gent. We schreven daarover:

''Het leek wel alsof daar een wilde kruisbestuiving op het podium stond tussen bijvoorbeeld Velvet Underground en The Cramps. De bom energie die we voortdurend op ons voelen afkomen, doet ons niet alleen met verstomming slaan. Crites verlegt grenzen binnen verschillende muziekstijlen en zijn daardoor vooral heel tijdloos. Dat bleek dus al op hun debuut, dat wordt live nog meer in de verf gezet."

De lat direct hoog leggen, het publiek bij de strot grijpen, en niet meer los laten. Crites had duidelijk zin in het ontheiligen van de Kapel. En deed er alles aan om de aanwezigen over de streep te trekken. We waren niet alleen onder de indruk van de charismatische houding van elk van de bandleden. Eveneens zag je muzikanten op het podium, die de unieke kunst verstaan om letterlijk 'magie' uit hun instrumenten te toveren. Menig gitaar/bas solo ging letterlijk door merg en been, en bezorgde ons kippenvelmomenten tot een krop in de keel. De band treedt muzikaal in de voetsporen van bands als The Cramps, Sonic Youth en aanverwante. En moeten voor deze voornoemde zelfs totaal niet onderdoen, integendeel.

Echter, het meest opvallende bij Crites is dat elk element binnen de band even belangrijk is. De gestroomlijnde gitaar riffs van Mick Windey en Miguel Moors smelten perfect samen met de aanstekelijke baslijnen van Mimi Van De Put. Die door haar uitstraling op het podium wat doet denken aan een wilde kruisbestuiving tussen Nico van Velvet Underground, Kim Gordon van Sonic Youth en Poison Ivy van The Cramps. Daarbovenop ontpopt drummer Gunther Liquette zich niet alleen als een entertainer, hij neemt vaak de bindteksten op zijn rekening. Eveneens blijkt zijn extra vocale inbreng een meerwaarde binnen het geheel.

We kunnen dan ook besluiten:

Laat vooral dit dus duidelijk zijn, het is niet zozeer één lid dat boven het ander uitsteekt binnen deze band. Het is de magische kruisbestuiving tussen enorm talentvolle muzikanten, die op Hemels hoog niveau hun ding staan te doen. Dat ervoor zorgde dat we in De Nest een heel bijzondere band zagen aantreden die ons compleet van de sokken heeft geblazen. In De Kapel te Lokeren deden ze dit kunstje , voor een goed opgekomen publiek,  gewoon fijntjes over. Crites durven wij om die reden dan ook bestempelen als 'Het Belgische antwoord op bands als The Cramps, Sonic Youth en co.' is onze eindconclusie.