De Kerk Van Melculy – Fleddy Melculy (Sony Music Entertainment)

Review:CD-reviews uit BeNeLux
  Van Muylem    12 februari 2018

Belgian Asociality zend haar zonen uit, zoveel is zeker! Ja, zo iets moet je gedacht hebben toen Jeroen Camerlynck op de proppen kwam met Fleddy Melculy en de bijhorende video T-Shirt van Metallica! Sinds 2016 bekomen we niet van het lachen en hebben we steevast plezier met elke track die ze op ons loslaten! Op menig podia bewezen ze al dat ze ook live een stevige reputatie kunnen uitbouwen en vandaag pakken ze larger dan live uit met niet minder dan 29 nummers!


De cover spreekt je ook nu aan, voor wie het niet goed kent het appelleert ons het album Brick By Brick van Iggy Pop of menig cartoon in de Humo. Ook dit aspect is een schot in de roos. Hoe langer we er bij stilstaan hoe meer we denken dat er een uitstekende machine achter steekt en dat de heren maar al te goed weten waarmee ze bezig zijn en aan inspiratie lijken ze voorlopig geen gebrek te hebben!

CDI – Opus I:

Kerk zal bij menig katholiek mens wel wat herinneringen oproepen, ook bij mij, want ook ik kon niet ontsnappen aan het gezeik waarover dit nummer gaat. Ik ben verplicht geweest om mijn eerste communie te doen, kwestie van de familie wat te paaien en daardoor snap ik het verhaal wel en kan ik er maar al te goed inkomen. Om van daar uit je eigen kerk uit de grond te stampen, wel er zijn er al velen je voorgegaan en geven hun volgers zelfs troetelnaampjes. Op muzikaal vlak ben ik weg van de opbouw, de dreigende sfeer en de explosie op het einde die zowaar het grote inzicht oproept! Nog één gedachte voor ik er een boek over schrijf: lekker schoppen tegen de brave schaapjes mentaliteit die maar al te vaak heerst is nu net wat deze mensen goed kunnen zonder de grens van het fatsoenlijke te overschrijden!

Zijde Gij nu Hier nog? Steekt stevig van wal alsof we even tegen de wind in moeten urineren. Lekker schreeuwen, grunten, rammen en mensen uitzeiken. Live kan dit alleen maar aanslaan, hiermee kunnen ze onmogelijk de bal misslaan! Ergens heeft het ook een beetje een Nirvana gevoel waarbij Kurt Cobain zichzelf in de voet schiet en toch krijgen ze hem niet klein!

2 Dagen te laat: begint met een vrouwelijke BV die even schreeuwt dat ie te laat is, waarna we allerlei voorbeelden krijgen van waarvoor we allemaal 2 dagen te laat kunnen zijn op een speed metal tempo met ronkende gitaren. Het doet me een beetje denken aan Morregen van Belgian Asociality (yup: altijd al een fan geweest van deze heren). Lekker rammen op z’n Vlaams, met de nodige humor in de teksten en op technisch vlak de ene hoogvlieger na de andere! Kort en krachtig: dit zal ook live vonken en gensters geven!

Ander clipje ging al de wereld rond: Camouflage waarbij ook een beetje zelfspot hoort. Al is de opmerking van Maksiem onder de clip terecht:” Ik kocht er meteen 5: Een groene en een grijze, en op de groei nog twee beige. Wat is er met die 5de gebeurd?” Beetje wiskunde was er allicht teveel aan?

Foto Van Uw Hoofd is even schoppen tegen mensen die Tinder gebruiken (ik hoor daar gelukkig niet bij), lekker lachen en rammen! Het refrein doet me wel wat denken aan Poep in je hoofd van de Raggende Mannen. Lekker genieten, met wat in het begin ook wat doet denken aan Motorhead.

Verplicht Akoestisch intermezzo haalt wederom het best naar boven in de oermens die hier even aan het woord mag: het lekker laten verkloten door je vrouw omdat het eten klaar is, lachen maar en toch heb ik het gevoel dat dit een waar gebeurde situatie is.

Varken is nog zo een situatie: zuipen en zwaar doorzakken na een zware week (met de nodige voorbeelden) en aldus een complete black-out tot gevolg. Magistraal en een muzikale topper!

Ik wil niet gaan: gaat over dat je ergens heen moet, waar niet heen wil en toch sleuren ze je ernaartoe. Vele kids, jongeren en sloeffen onder ons kennen dat gevoel. Ik hou ook wel van het zacht stukje naar het einde toe waar de breekbare kant even aan bod komt.

Moeidunidotcom is alvast mijn lievelingsnummer, gewoon omdat ik de situatie herken en de tekst perfect aansluit bi wat ik destijds zelf meemaakte met iemand. De muziek past er perfect bij en blijft lekker hangen! Moshpitten! Maak aub hiervan een singel met video, zal zeker aanslaan!

Min Duizend Scenepoints is lekkere Punk metal met een knipoog naar Papa Roach en lekker afgeven tegen mensen die erbij willen horen zonder te beseffen hoe belachelijk ze wel zijn.

Serge, De Robot is zowaar een liefdesliedje welk zachtjes heen en weer wiegt op de tonen van Serge, de robot. Robotseks op de tonen van twee robots. Oh, ja schatje: ik wil nog een keer!

Bonustracks bij Opus I:

T-Shirt van Metallica krijgt een Beastie remix, letterlijk en is tevens een knappe versie waarbij de Beastie Boys trots op mogen zijn, kwestie van het nummer een nieuwe elan te geven (op de tonen van So What'Cha Want)!

Party Bij Jou Huis (feat. Arno Carstens en Francois Van Coke) gaat over alles wat een normale mens niet mag doen als hij uitgaat (en allicht nooit zal doen). Het is lekker rammen en lachen met dat rijkeluisjongetje waar ze de party zullen doen crashen (letterlijk)! Ook live hoor ik flink wat mogelijkheden tot het bouwen van een feestje!

Den Bus Gemist (feat. Goe Vur in den Otto) is dan weer een ode aan Sepultura met Refuse/Resist. U kent ze ook wel van Chaos AD & Roots, Bloody Roots! Ik laat de mindsetting over aan de fans en geniet gewoon lekker van deze knaller! Natuurlijk lopen we af en toe wel eens onze bus mis of onze trein en dan lijkt dit nummer wel goed gemikt! Uiteraard mag ik niet vergeten vermelden dat de drums echt wel vet klinken!

Afsluiten doen we met een live track van op Beerputrock 2017: Feestje in uw huisje! The roof is on fire!

CD 2 – Opus II

Ik Ben Kwaad voelt aan als een hit: klaar om de Vlaamse velden te veroveren! Moshen, springen, wall of death … Alles moet kapot! Geef je volledig! Hevig, snedig, woekerend op de woede en buitengewoon meesterlijk!

De Ware Aard beschrijft ook wel goed bepaalde mensen, terwijl de echte mannen lekker rammen. Niet iedereen kan zijn ware aard steeds tonen, kwestie van toch even de situatie te schetsen, wat ze hier met de nodige humor doen (zoals steeds).

668 kennen jullie allicht reeds: de sublieme samenwerking met King Hiss. Het is een vette knipoog richting Iron Maiden en Number of The Beast, maar dan omgezet naar een Vlaamse situatie met een Epic Solo! De clip is zeker het bekijken waard! Je snapt al snel waarom deze heren hot zijn!

Ik hou van U en ik haat U gaat over bands die in een andere taal zingen dan hun moedertaal terwijl ze zelf ook wat Engels gebruiken en het nummer daardoor juist een internationale uitstraling geven! Hiermee scoren ze hoge punten! Op muzikaal vlak is het eveneens een hoogtepunt en zwaar genieten! Even je Triggerfinger opsteken naar je weet wel wie.

Pinokkio of hoe het verhaal echt hoort te gaan en wie die walvis in het echt is en dat het niet zijn neus is die plots gaat groeien maar zijn derde been en dat hij slechte vrienden had die hem toonden waarvoor dat ding wel dient. Pinokkio was dus een vetzak en een asshole. Welk ander verhaaltje gaan ze op de volgende schijf aanboren bedenk ik me dan. Lekker springen of meebrullen!

Verplicht en duister Intermezzo, is euh een duister verhaaltje over hoe je pannenkoeken bakt. Ja, de boog moet je niet altijd strak spannen, hoor!

Het gat dat niet groot genoeg was krijgt de vocale steun van Urbanus en onze vriend van De Goede Snaar (Jan De Smet). Op tekstueel vlak is het gewaagd, platte humor slaat echter ook aan en we kunnen ermee lachen (zeker als er groteren aan meedoen). Tevens is het hele vogelverhaal ook wel een knappe verwijzing naar beide gasten.

Tussendoor nog wat extra humor met Apu’s Revenche. Fans weten waarom het zo grappig is!

Voor Altijd Jong had een cover kunnen zijn, maar gaat eerder over mensen die willen scoren en alles van zich willen afgooien. Ik hou echt wel van dit nummer, ondanks het beetje Engels in de tekst. Het nummer is een beetje het national Fleddy Melculy anthem!

Nooit Meer Drinken oftewel de kater teveel. Ha, wie heeft dit al meegemaakt? Lijkt een beetje biografisch, met een complete black-out en het afzweren van alcohol op de tonen van wat even goed van Cradle of Filth had kunnen komen, met af en toe een rustpunt en doom metal invloeden.

Het interview zal menig journalist moeten afschrikken en lijkt meteen ook een flinke verwittiging, luister maar mee tot aan het gaatje!

Bonustracks:

Wederom iets live van op Beerputrock: Het is wat het, Ik haat Jazz, Proven (Hatebreed cover) enT-Shirt van Metallica en is louter voor de mensen die het nog is willen beleven of voor wie ze nog moet meemaken op een podium: laat je lekker gaan en brul gerust mee!

Het was een lange, maar uiterst aangename trip met heel wat songs die er staan als een huis en waar we nog veel plezier aan gaan beleven! Het laatste stuk kan je alleen maar overtuigen om hen ook live aan het werk te zien! Tenslotte beseffen ook wij dat niet iedereen staat te springen om een groep als deze, maar wie een brede smaak heeft kan hier zeker van genieten en al de anderen kunnen de boom in!