Fungus in Mugs bestaat uit muzikanten die heel wat meters op de teller hebben staan, wat ook te horen is. De band bracht recent een eerste schijf op de markt Early Hour. We zagen de heren reeds op het podium van Café Bonaparte te Lokeren het beste van zichzelf geven. En schreven daarover: '' Ga het bij Fungus in Mugs vooral niet te ver gaan zoeken, de schoonheid ligt net in de eenvoud tot donkere perfectie die de band ons aanbiedt. Puur muzikaal bekeken schippert de band tussen aanstekelijke Blues en Rock. Met telkens die vette knipoog naar donkere melancholie. Bovendien straalt elk van die muzikanten enorm veel spelplezier uit. Bovenop die eerder vernoemde perfectie, ontstaat daardoor een soort magie die ons prompt onder hypnose brengt waardoor we in een deugddoende trance terecht komen. En uiteindelijk toch over de streep worden getrokken." Ook op die schijf Early Hour is het net dat schipperen tussen melancholie van de meest donkere kant, met lekker aanstekelijke Blues elementen dat ons het meest over de streep trekt.
De ervaring in het vak zorgt ervoor dat ook op plaat de perfectie wordt overschreden. Maar dat wil niet zeggen dat Fungus In Mugs een routineklus afwerkt. De warme bluesklanken boren recht doorheen je hart, als een mes door een blok boter. Zalvend, zonder te klef te gaan klinken. Gitaarpartijen die verdoven, zonder je in slaap te wiegen, worden gecombineerd met drumpartijen en keyboardklanken die je letterlijk koude rillingen bezorgen. Met als kers op de taart een vocale aankleding die enerzijds breekbaar klinkt, anderzijds worden alle registers open gegooid. Daardoor bezorgt die stem je het ene kippenvelmoment na het andere. Om maar te zeggen: Fungus In Mugs doet dankzij een heel melancholische trip, binnen een donkere omkadering, een traan wegpinken en bezorgt je geregeld een ware krop in de keel.
Elk van de leden steekt enorm veel emoties in de manier waarop ze zingen en hun instrumenten bespelen. Ook dat valt ons iedere keer opnieuw op. Dat blijkt al bij die eerste song Early Hour. Een gegeven dat blijft opvallen over de gehele plaat, als een rode draad die ons leidt naar een magisch eindpunt. Bovendien varieert de band voortdurend binnen elk van de songs. Startende binnen een verstilde sfeer, gaat het tempo soms de hoogte in waardoor alle registers nog meer worden open gegooid en emotionele paden verder verkend. Best indrukwekkend is de kruisbestuiving tussen de vocale inbreng en die verduiveld
hoogstaande, verschroeiende bas- en gitaarlijnen. Gerugsteund door keyboard klanken die niet zomaar een kers op de taart vormen, maar het geheel naar een hoger niveau optillen. Telkens opnieuw en opnieuw. Bovendien bespeelt de drummer van dienst zijn drumvellen met zoveel gedrevenheid, dat die kroppen in de keel elkaar opvolgen. Tot je verweest achter blijft, in de donkere hoek in je kamer.
We kunnen dan ook besluiten:
Fungus in Mugs gooit al zijn talent in de weegschaal om een perfecte Melancholische Bluesschijf af te leveren waarbij zowel vocaal als instrumentaal grenzen worden verlegd, gevoelige snaren geraakt en zielen worden verwarmd. Er is gewoon geen speld tussen te krijgen, zo perfect zit deze schijf in elkaar. Maar vooral spatten de emoties voortdurend uit de boxen. Eveneens vocaal en instrumentaal. Maar eerlijk is eerlijk. Ook al is het enerzijds die stem die je raakt of die ene piano klank, verdovende drum salvo of snijdende gitaar riff die doorheen datzelfde hart klieft als een vlijmscherp zwaard. Het is de kruisbestuiving tussen al deze elementen die er voor zorgt dat we niet gewoon verweesd achter blijven. Fungus In Mugs bezorgt ons een gevoel van innerlijke rust, binnen een donkere omkadering. Zonder pijn te doen, eerder door je ziel te verwarmen als een duister deken tegen de koude nacht.
Tracklist:
