Elise LeGrow is gaan grasduinen in de catalogus van het legendarische Chess label en heeft een aantal klassiekers en minder gekende songs naar haar hand gezet. De productie was in handen van S-Curve Records oprichter Steve Greenberg, R&B legende Betty Wright en studio genie Mike Mangini. En dat is ook te merken. Door klassiekers te bewerken, neemt de artieste een groot risico. Omdat bewerkingen van die indrukwekkende songs helaas soms flauwe afkooksels van het origineel dreigen te worden. Elise LeGrow gooit echter haar indrukwekkende stem in de strijd, en geeft de songs een nieuwe injectie waardoor ze eerder worden heruitgevonden. Op zich een heel sterke prestatie, als je het ons vraag. We namen Playing Chess onder de loep, keerden terug in de tijd en bleven toch met beide voeten in het heden.
Bo Diddley's Who Do You Love, You never can tell van Chuck Berry worden gebracht op een zodanige wijze dat je de artiesten in kwestie niet alleen terug hoort in die songs, weliswaar in een andere vocale aankleding. De song krijgt telkens een injectie waardoor het lijkt of Elise ze zelf heeft geschreven. Streepjes Jazz, R&B en soul vermengt Elise LeGrow tot een zodanig indrukwekkend geheel, dat het de fans van voornoemde artiesten koude rillingen zal bezorgen. Elise beschikt bovendien over een uitzonderlijke stem die doet terugdenken aan zangeressen die haar zijn voorgegaan als Etta James - wiens geest ronddwaalt op songs als Hold On, Over the mountain across the sea - Maar ook een streepje Amy Winehouse menen we te herkennen in de bijzondere stem van Elise.
Meermaals grijpt haar stem je letterlijk bij de keel. Luister maar naar het wonderbaarlijke, breekbare, Long Lonely Nights. Waaruit nog maar eens blijkt met wat voor een bijzonder talentvolle zangeres en artieste we te maken hebben. Song na song blijft Elise LeGrow je met haar wonderbaarlijke, warme stem dieper en dieper raken. Tot je prompt totaal verweest achterblijft, in de hoek van de kamer. Going Back Where I Belong, omgeven door aanstekelijke drum en gitaar arrangementen, doet ons terugkeren naar het ontstaan van de rock-'n-roll in de jaren '50. Of neem nu Rescue Me, waar warme Jazz arrangementen inclusief een streepje blazers klanken die de song naar een nog hoger niveau doen opstijgen, je nog maar eens verdoven en een glimlach op de lippen zal toveren om je uiteindelijk te doen wegdrijven naar heel andere oorden.
We kunnen dan ook besluiten:
Elk van de songs zijn omgeven door een opwindende, soulvolle groove. Met daarbovenop een heerlijk warme uitstraling. Met dit onwaarschijnlijk mooie debuut verlegt Elise LeGrow meerdere grenzen, waar geen grenzen meer zijn. Elk van de artiesten, wiens songs ze bewerkt, zijn één voor één uitgegroeid tot mijlpalen in de geschiedenis. Om deze songs te bewerken, zonder uit de toon te vallen, moet je al heel sterk in de schoenen staan. Het is wonderbaarlijk hoe Elise LeGrow door haar stem en uitstraling een artieste zou kunnen worden die een meer dan gouden toekomst tegemoet gaat gaan. Enerzijds klinkt ze breekbaar als porselein, anderzijds zorgt ze voor een wervelend rock-'n-roll feest waarbij menig rock band verbleekt. De jongedame heeft zich voor deze schijf goed laten omringen, maar bewijst zelf ook heel sterk in de schoenen te staan. Ze laat alvast een onuitwisbare indruk achter.
Tracklist:
