Het blijft stil rond Tool, ook al komen we geregeld nieuwsberichten tegen over mogelijke nieuwe releases. Dat wil niet zeggen dat frontman Maynard James Keenan op zijn lauweren aan het rusten is. Met zijn project A Perfect Circle staat hij op 24 juni op Graspop Metal Meeting. Op 20 april ligt er een gloednieuwe schijf van A Perfect Circle op de toonbank. Eat The Elephant zal wellicht sommige fans raar doen opkijken tot zelfs doen afhaken. Wij horen vooral een band die weigert binnen de lijntjes te kleuren, en durft zichzelf heruit te vinden. Waardoor we bij elke luisterbeurt over de streep worden getrokken. Onze bevindingen:
Sommige songs zijn, naar A perfect Circle normen althans, enorm melodieus. Zoals Eat the Elephant. Andere liggen in de lijn van wat de band ooit heeft voortgebracht, zoals het prachtige Hourglass, Feathers. Het meest opvallende aan deze schijf is echter dat A Perfect Circle zijn eigen grenzen aftast, daardoor verrassend uit de hoek komt. Maar vooral een gevarieerde schijf naar voor brengt, die bewijst dat de band anno 2018 nog eenzaam aan de top staat binnen hun genre tot ver daarbuiten. Net zoals de man op de platenhoes, bevat deze schijf dus vooral twee tot zelfs meerdere gezichten die je zullen verrassen. Of dat aangenaam of minder aangenaam is? Dat laten we over aan het oordeel van de luisteraar.
Dat niet iedereen zich zal kunnen vinden in het aanbod, kunnen we best begrijpen. Bij sommige songs zullen wellicht wenkbrauwen worden gefronst, bij andere komt de typische sound van A Perfect Circle dan weer voldoende boven drijven om de fan van het eerste uur ook over de streep te trekken. Maar vooral begaat A Perfect Circle op Eat The Elephant gloednieuwe wegen die we van hen niet gewoon zijn. Net dit trekt mij, als liefhebber van bands en artiesten die durven buiten die lijntjes te kleuren, enorm over de streep bij het beluisteren van deze schijf, ook na meerdere luisterbeurten is dat nog steeds het geval.
Eat The Elephant is dus geen doorsnee A Perfect Circle album geworden. Poprock parels , waarbij de piano een voorname rol speelt, als By Down the river of Het lekker elektronisch klinkende Hourglass met een vette knipoog naar typische Industrial geluiden . Gecombineerd met typische songs zoals we dat van de heren al jaren gewoon zijn. Bewijst dat avontuurlijke paden inslaan, niet per se moet leiden tot flauwe afkooksels. Integendeel.A Perfect Circle levert een schijf af die voor enorm veel uiteenlopende meningen zal zorgen, met wellicht evenveel voor als tegenstanders tot gevolg. Ook wij keken vaak raar op, en moesten zelfs even checken of we wel naar de juiste schijf en band aan het luisteren waren. Maar eerlijk is eerlijk die avontuurlijke, gedurfde aanpak. Het zorgt ervoor dat we een band te horen krijgen die zich niet blijft vastpinnen op oude succesformules. Met respect daarvoor, bladzijden omdraaien en andere wegen durven inslaan. Zonder scrupules, wetende dat je daarmee heilige huisjes zult omver duwen en deuren instampen. Daarvoor moet je verdomd heel sterk in je schoenen staan. Is onze eindconclusie.
Tracklist:
