De zon schijnt uitbundig in Zandvoorde. Zandrock maakt zich op voor de tweede festivaldag van zijn tiende editie. Een dag/avond die duidelijk in het teken stond van de komst van beroemde Oostendenaar Arno met Tjens Matic. Bleek over de gehele dag er bitter weinig volk te bespeuren in de tent, dan stond die naar de avond toe bij SONS, ID!OTS en dus vooral Tjens Matic, plots zo goed als overvol. En toch was er op de tweede festivaldag veel meer te beleven dan de doortocht van Arno en zijn kornuiten. Meer nog, Tjens Matic zou zelfs niet het absolute hoogtepunt van de dag vormen, zo zou later blijken. Ons verslag van de tweede festivaldag Zandrock.
Foto: Franky Schutz
Plaatselijke talenten kregen op Zandrock de kans zich te tonen op het podium. Meer nog, aan het publiek werden Cd's uitgedeeld van 'De Grote Post'. Onder de noemer ''8400" krijgen drie plaatselijke bands de gelegenheid om drie nummers uit te brengen, die op deze verzamelaar terecht komen. Dit jaar zijn dat Mostly Whites - Pigeon, Siskin & Stone en Your Life On Hold. Deze twee laatste stonden ook op het podium van Zandrock 2018. Voor elk optreden werden enkele vragen gesteld, wie de juiste antwoorden gaf mocht zo een cd in ontvangst nemen. In 2017 werd een eerste CD uitgebracht, waarop ook Lethal Injury prijkte. Deze jonge, talentvolle thrash metal band deelde reeds het podium met vrij grote namen binnen het thrash metal gebeuren zoals Nervosa, Hirax en Anthrax. In september 2018 zou eindelijk hun debuut op de markt komen. Ondertussen maken ze menig podia onveilig.
Foto: Franky Schutz
De heren moeten voor die zogenaamde grote namen binnen de scene alvast niet onderdoen. Vanaf die eerste noot legt de band de lat enorm hoog, alsof ze niet voor circa dertig fans maar een overvolle zaal staan te spelen. Het siert hen. Naast de spijkerharde drum salvo's als kanonskogels, verschroeiende riffs die diep doorheen je vege lijf snijden, waren we onder de indruk van het hoge stembereik van de bewegelijke en heel charismatische frontman van Lethal Injury. Zonder meer blijft de man de aanwezigen aanspreken en entertainen. Alsof hij staat te preken voor een volle kerk. En dat is de grote sterkte van een band als Lethal Injury. Een band die bestaat uit enorm talentvolle muzikanten, een zanger met enorm veel charisma. Maar vooral een goed geoliede machine, waar elk van de leden een spelplezier uitstraalt dat ons doet uitzien naar een gouden toekomst voor deze Oostende Thrashers.
Foto: Franky Schutz
Meer foto's: Lethal Injury
Foto: Franky Schutz
Na deze mokerslag van jewelste, krijgen we een band voorgeschoteld waarvan de respectievelijke bandleden reeds heel wat watertjes hebben doorzwommen. Comet Street bestaat uit ex-Miava leden Brecht Vanvyaene (gitaar/vocals), Jelle Reynaert (Gitaar/backings) en Thijs Vangheluwe (Bas) aangevuld met Ace Zec (Customs, Helsinki, Death before Disco, Mannouvres) op Drums. De heren blijken dan ook één voor één virtuozen en tovenaars te zijn met hun respectievelijke instrumenten. Door de meeslepende en zweverige klanken die uit de gitaar, bas en drum voortspruiten worden we als het ware gehypnotiseerd en naar andere oorden doorverwezen. Echter het meest opvallende aspect binnen Comet Street is de bijzonder heldere stem van Brecht. Die je telkens opnieuw een krop in de keel bezorgt.
Foto: Franky Schutz
Het enige minpunt aan die concert is dat alles iets te nadrukkelijk diezelfde lijn uitgaat, waardoor de aandacht naarmate het concert vorderde een beetje verslapt. Echter, door die bedwelmende samensmelting van riffs en bijzondere vocale aankleding, zijn we ondertussen al ver boven de wolken aan het zweven en in een diepe trance terecht gekomen waardoor dit niet echt stoort. Maar iets meer variatie had zeker gemogen. Comet Street is een band die, ondanks die jarenlange ervaring, eveneens nog steeds kan groeien, zoveel is duidelijk. In elk geval zorgen de sfeervolle en zwevende klanken, gecombineerd met een betoverende heldere stem ervoor dat we heel even vertoeven in een onaards aanvoelende wereld waaruit we niet wille ontsnappen. Waardoor we alsnog over de streep worden getrokken.
Foto: Franky Schutz
Meer foto's: Comet Street
Foto: Franky Schutz
We begonnen ons bang af te vragen waar het publiek toch bleef? Bij Your Life On Hold, die met volle goesting op de post-punk revival zijn gesprongen met hun debuut 'Burning for the ancient connection', kon op redelijk wat bijval rekenen. De uit Oostende afkomstige band speelt niet alleen een thuismatch, Your Life On Hold brengt intensieve, post punk die recht doorheen je hart boort, van begin tot pril einde. Meermaals halen we bands als Sisters of Mercy, Fields of the Nephilim of dergelijke meer voor de geest. Echter moet Your Life On Hold totaal niet onderdoen voor de grote namen binnen de post punk een aanverwante donkere goth scene. Integendeel.
Foto: Franky Schutz
Niet alleen de muzikanten doen ultieme duisternis neerdalen in de tent. Door verdovende riffs en drum salvo's naar voor te brengen, die je ziel doormidden scheuren. De heel charismatische en - naar post punk normen - vrij spraakzame frontman, verdooft je hart nog meer en doet je ziel uiteindelijk compleet verschrompelen met zijn al even intense stem. Zo typisch aan het post punk gebeuren, maar op een zodanig hoog niveau gebracht dat we prompt overslag gaan en in diepe vervoering ons gewillig laten meenemen over die donkere walmen van diepe intensiviteit die de band ons aanbiedt.
Foto: Franky Schutz
Zonder meer blijkt dit optreden uit te monden tot één van de absolute hoogtepunten van Zandrock 2018. De post punk liefhebber in ons genoot met volle teugen, maar ook de aanwezigen aten zonder moeite uit de hand van deze band. Your Life On Hold brengt het soort intensieve post punk, dat je van begin tot einde verdooft tot bedwelmt. Indrukwekkend!
Foto: Franky Schutz
Meer foto's: Your Life On Hold
Foto: Franky Schutz
Vijfentwintig jaar podiumervaring en vriendschap, resulteert in een - laat ons maar zeggen - uit de hand gelopen hobby. Maurice Duyvejonck, Pascal Seys en Luc Steen vormen samen Pigeon, Siskin + Stone. De heren brengen, volgens de biografie in het boekje van Zandrock, catchy poprock nummers. De heren stralen in elk geval enorm veel spelplezier uit, en blijken rasechte virtuozen te zijn met hun respectievelijke instrumenten.
Foto: Franky Schutz
De aanstekelijke wijze waarop Pigeon, Siskin + Stone je bij de strot grijpt, zorgt ervoor dat je prompt zelf een potje luchtgitaar begint te spelen en hevig begint te headbangen. Hierop stilstaan is namelijk onmogelijk. De band legt de lat dan ook enorm hoog, en drijft het tempo telkens op naar een hemels maar vooral sfeervolle hoogte. Pigeon, Siskin + Stone brengt het soort pure pop rock dat net door die eenvoudige, verdovende aanpak eveneens aan de ribben blijft kleven.
Foto: Franky Schutz
Meer foto's: Pigeon, Siskin & Stone
Foto: Franky Schutz
Eén van onze recente ontdekkingen is de als psychedelische garagepunk omschreven formatie SONS. toen we de band onlangs zagen aantreden in Kavka te Antwerpen schreven we daarover: ''De band drijft het tempo op, binnen een toch eerder monotone omkadering. Daar hebben de fans echter geen boodschap aan. Die gaan lekker uit de bol op de bolletjes energie die de band op hen afschiet. Ook Sons bestaat uit muzikanten die kunnen toveren met hun instrumenten, en een frontman met tonnen charisma. Waardoor het publiek zonder morren uit hun hand eet."SONS ontstond pas in 2016 maar heeft ondertussen een indrukwekkend parcours afgelegd. De muziek van SONS wordt ondertussen ook op Studio Brussel gedraaid, en de band staat dus op een boogscheut van een doorbraak naar een ruim publiek toe.
Foto: Franky Schutz
De heren leggen die lat dan ook heel hoog, en gaan als wilden tekeer op het podium. De gitaristen behandelen hun instrumenten alsof hun leven ervan afhangt, terwijl de drummer van dienst vuurballen uit zijn drumstokken tevoorschijn tovert die als kanonskogels in je gezicht terecht komen. Zonder oponthoudt blijft SONS mokerslag na mokerslag uitdelen tot je compleet murw bent geslagen. Het lijkt alsof de ene opkomende wervelstorm na de andere op je hoofd terecht komt, tot geen spaander van je hersenpan heel blijft. De band kan op heel wat bijval rekenen, en zorgt door een verschroeiende set dat de grond onder ons voeten begint te daveren van zoveel oorverdovend noise tot garage punk rock geweld. De wereld daarmee veroveren? Het is een kwestie van tijd, houdt deze jongens in het oog. Op Zandrock deden ze alvast een aardbeving ontstaan, als je nog niet wakker was, dan was dat na de verschroeiende doortocht van SONS zeker en vast wel het geval.
Foto: Franky Schutz
Meer Foto's: SONS
Dick Descamps en Luc Dufourmont hadden enig succes in de jaren '90 met Ugly Papas waarmee ze in HUMO's rock Rally 1990 hoge ogen gooiden. Beide heren richten later ID!OTS op samen met enkele jonge, talentvolle artiesten als Wouter Spaens, gedreven gitarist die zelfs wordt vergeleken met Jimmi Hendrix in sommige media. En Tom Denolf, een drummer die in diezelfde media wordt omschreven als: the "bastard kid" of Mario Goossens. Dat zijn superlatieven waarmee je toch volle zalen zou moeten trekken? Bovendien heeft frontman Dufourmont ondertussen wat bekendheid weten vergaren door zijn deelname aan de populaire serie Bevergem.
Foto: Franky Schutz
Toen we ID!OTS enkele jaren geleden zagen aantreden in Concert zaal de Casino te Sint-Niklaas schreven we daarover: ''ID!OTS brengt dan ook een potje pure rock, vanuit het hart van die muziekstijl, zonder enige scrupules en met een gedrevenheid waarbij je als aanhoorder niet anders kan dan compleet uit de bol gaan."
Dat is een aanpak waarmee ID!OTS ook op zandrock stevig weet uit te pakken. Het meest opvallende daarbij is de kruisbestuiving tussen oude rotten in het vak, met jonge wolven die als virtuozen verschroeiende toverkunsten uithalen met hun instrumenten. Gitarist Wouter beweegt als waanzinnig geworden over dat podium, zoals inderdaad een artiest als Jimmi Hendrix dat ook deed. Die vergelijking blijkt dus te kloppen. De nieuwe drummer Minco De Bruin , in ontblote torso op het podium, haalt zo verschroeiend hard uit dat de trommelvliezen het dreigen te begeven. Gerugsteund door de ervaren muzikant in Dick Descamps, die met zijn virtuositeit u met verstomming slaat, kunnen we stellen dat de muzikale omlijsting minstens even belangrijk is. Bovendien is er de charismatische frontman en zanger Dufourmaont. Door zijn imposante verschijning op het podium, en ervaring als acteur beschikt Dufourmomt inderdaad over een natuurlijk charisma waardoor hij zelfs de grootste zuurpruim uit zijn hand doet eten.
Foto: Franky Schutz
ID!OTS had het nochtans niet gemakkelijk om een publiek dat naar de tent was afgezakt voor afsluiter Tjens Matic over de streep te trekken. Maar de band bleef gewoon doorgaan met mokerslagen en muilperen uitdelen waardoor je toch prompt overslag moest gaan. En dat is dus niet alleen de verdienste van spraakwaterval Dufourmaont, maar net de kruisbestuiving tussen hem en uitzonderlijk talentvolle muzikanten die deze band een unieke parel maken in ons kleine landje.
Foto: Franky Schutz
Meer Foto's: ID!OTS
Foto: Franky Schutz
Zoals we in het begin van dit verslag al aangaven, pas bij de laatste drie bands stond er plots wat meer volk in de zaal. Het werd ons al vrij vlug duidelijk dat het gros van de aanwezigen voor één act naar Zandrock waren afgezakt. Tjens Matic. Het concept waarmee Arno zijn vroeger werk met TC Matic en Tjens Couter nieuw leven wil inblazen. De man laat zich omringen door klasse muzikanten die ook hebben meegewerkt aan zijn solo projecten, maar trekt de meeste aandacht uiteraard naar zich toe. De genodigden komen vooral voor een potje nostalgie, en krijgen dat dan ook voorgeschoteld.
Foto: Franky Schutz
Er zijn weinig artiesten die er mee wegkomen. Maar Tjens Matic liet in eerste instantie een indruk achter alsof ze hier een routineklus gingen gaan afleveren. Dat is echter buiten de onaardse uitstraling van Arno gerekend. Zijn tot de verbeelding sprekende bewegingen, kwinkslagen en subtiel gevloek tot grappige anekdotes zorgen ervoor dat je hem alle zonden vergeeft. Arno hoeft maar gewoon zijn songs naar voor te brengen, op zijn eigenzinnige wijze en je gaat prompt overslag. Willen of niet. Bovendien is hij nog steeds goed bij stem, kan ook een potje mondharmonica spelen, en beschikt over een hoge dosis humor en zelfrelativering waardoor je telkens opnieuw over de streep wordt getrokken.
Foto: Franky Schutz
Uiteraard heeft zowel TC Matic als Tjens Couter klassiekers uitgebracht, die zoveel jaar later nog steeds staan als een huis. Tjens Matic hoeft maar uit te halen met kleppers als Viva Boemba, Being somebody else of Oh La La La van TC Matic en het dak gaat er prompt af. Ook kleppers van Tjens Couter gingen er in als zoete broodjes. En dat is niet alleen de verdienste van Arno alleen. Gitarist Bruno Fevery trekt alle registers open, en bezorgt je door middel van menig gitaar riff telkens een kop in de keel. Gerugsteund door de verschroeiende drum salvo's van Laurens Smagghe en broeierige hete baslijnen van Marco Banovic. Die songs staan net door die uitzonderlijke samensmelting gewoon op zichzelf en worden anno 2018 door Arno en zijn kornuiten met even veel gedrevenheid gebracht als in de jaren '80.
Afsluiten doet Tjens Matic met o.a. Putain Putain om daar nog een bisnummer aan toe te voegen, en zo een ingekorte set met een klap af te sluiten. Ook dat is zo eigen aan Arno. De man doet gewoon zijn eigen zin, of je dat wil of niet. Maar ook daar komt hij gewoon mee weg. Net omdat Arno pure rock-'n-roll uitstraalt, van een eenzame soort.
Foto: Franky Schutz
Meer foto's: Tjens Matic
We kunnen dan ook besluiten:
Ook al voelt deze doortocht van Tjens Matic eerder aan als een pure nostalgische trip, zonder daar meer of minder aan toe te voegen, het blijft super. Als je een complete tent van vooraan tot ver naar achter, van begin tot einde van de set in vervoering kan brengenen de songs kan doen meebrullen, en ons laten dansen tot de beenspieren daarvan pijn doen? Dan lijkt ons de missie meer dan geslaagd.
De DJ act laten we doorgaans links liggen. Na één of meerdere lange dagen, hebben onze oude botten behoefte naar rust. De tijd dat we 'afterparty's' tot de vroege uurtjes deden ligt al lang achter ons. Maar voor sommige bijzondere DJ's maken we graag een uitzondering. DJ Chesko is binnen gothic, new wave en aanverwante middens geen onbekende meer. De man heeft sinds de jaren '80 een reputatie opgebouwd binnen de scene. Niet alleen als DJ. Ook als frontman van legendarische bands als Der Klinke.
Foto: Franky Schutz
DJ Chesko sluit met zijn set boordevol mixen van New Wave, Retro, Gothic, Post punk en aanverwante perfect aan bij wat de aanhoorders voordien kreeg voorgeschoteld. Zijn set startende met de Ramones klepper Blitzkrieg Bop is de toon van de avond gezet. Al vrij vlug gaan de handen in de lucht, en zet de tent het op een dansen, dansen en dansen tot de vroege uurtjes. DJ Chesko doet de tent dan ook, voor de laatste keer, compleet ontploffen door te zorgen voor een wervelend dansfeest, dat ons terugvoert naar de jaren '80 maar door vaak eigenzinnige remixen, met beide voeten in het heden.
Meer foto's: DJ Chesko
Foto: Franky Schutz
