Leffingeleuren: vrijdag 14 september 2018

Review:Festivals
 Pieter Bouckhout    17 september 2018

Volgens mij ben ik al lang vergeten wanneer ik de eerste keer naar Leffinge ben geweest voor Leffingeleuren, de traditionele afsluiter van de festivalzomer. Het moet ergens geweest zijn toen ik een jaar of 16 was, maar nog steeds een jaarlijkse gewoonte.


We hebben dit festival zien groeien en daarna vernieuwen en opnieuw verkleinen met een ander concept. Tegenwoordig ligt de nadruk meer op een “gezellige ontdekkingstocht rond de kerktoren” in plaats van een “festival dicht bij huis met grote namen”. Eerlijk gezegd vind ik dit nieuwe concept, dat nu al enkele jaren doorgaat, meer dan geslaagd. De beste manier om je zomer af te sluiten!

Openen dit jaar doen we met Lumerians. Deze mannen doen vooral opvallen door hun kledingstijl. Hun kostuums hebben wat weg van de Jawa’s uit de Star wars-serie, maar dan met shiny mantels in plaats van bruine. Ze begonnen niet echt sterk aan hun set en hadden de eerste nummers moeite om de juiste sound te vinden. Wanneer de lead-Jawa echter zijn draaitafel laat voor wat hij is en een gitaar vast pakt, wordt deze set een pak beter. De songs bevatten nu een vleugje rock, aangevuld met elektronische muziek en goede beats, meer moet dat niet zijn om de Zaal van De Zwerver te laten genieten. De beats van de drums slaat zodanig aan, dat de beentjes hier al een eerste maal worden los gegooid deze avond.

Voor de volgende band gaan we richting de kapel(tent), waar net als vorig jaar het tweede podium gevestigd is. Why? Is de naam van de volgende band. Waarom een stijl kiezen als je net zo goed je eigen ding kan doen en je eigen, unieke stijl kan ontwikkelen. We zoeken naar gelijkenissen met andere bands maar kunnen deze niet meteen vinden. Een mix van alternatieve hiphop en indierock komt misschien nog het dichtst in de buurt. Eerste leuke ontdekking van de avond!

Onderweg naar de zaal, stoppen we even aan het “busker street” - podium aan de kerktoren. Te midden van de foodtrucks mogen hier opkomende bands het beste van zichzelf geven. Zo ook de lokale oudenburgse kerels van Seagulls. Deze surfboys met zelfgemaakte instrumenten maken leuke “kampvuurmuziek”. We wanen ons even op een strand, rond een kampvuur “singing sweet home alabama all summer long”. Zeer goed gebracht door deze jonge gasten, een tweede band die ons deze avond aangenaam wist te verrassen!

Lang kunnen we hier in leffinge niet altijd blijven bij elke band, want met een druk programma willen we natuurlijk zoveel mogelijk bands ontdekken en daarom gaan we al snel terug naar de Zwerver voor Iceage. Onze eerste portie punk van het weekend. Deze Denen worden in het programmaboekje aangeprezen voor hun jongste plaat “Beyondless”, die nu al één van de platen van dit jaar zou moeten zijn. Op het podium zien we een kerel die van ver wat weg heeft van Pete Doherty en geflankeerd wordt door o.a. een saxofoon en een viool, van alternatieve punk gesproken. Terwijl vragen we ons af wat we missen, want deze band kan ons niet meteen overtuigen. Muzikaal zit het allemaal wel goed bij deze band, maar de zang laat volgens mij toch serieus de wensen over.
 

Al snel laten we deze band, die toch bij een redelijk volle zaal wel gesmaakt wordt, voor wat ze is en gaan we lekker de beentjes los gooien bij The Mauskovic dance band. Qua stijlbreuk kan dit wel tellen. Eens volledig iets anders en deze band mag zeker op het lijstje met ontdekkingen van deze avond komen. Je kan gewoon niet stil zitten op de aanstekelijke muziek van deze band en de volgelopen kapel swingt er op los.

De prijs voor de band met de meest originele bandnaam wordt vanavond weggekaapt door “A place to bury strangers”. Omschreven en aangekondigd als “de luidste band van New York” weten we meteen waaraan we ons mogen verwachten. Heeft die gitarist nu al bij het tweede nummer reeds zijn gitaar kapot geslaan? Qua enthousisme kan dat alleszins al tellen! De nogal flitsende belichting geeft alles een “slow motion” effect maar het draagt wel bij aan de ervaring van dit concert. Enkele songs verder moet ook de basgitaar eraan geloven en wordt ook deze meermaals tegen het podium geramt. Wonder boven wonder slagen ze er na al deze vernielzucht nog steeds in zeer deftige noiserock uit hun gitaren te krijgen. Zo goed als geen licht, dus zeer moeilijk fotograferen, maar voor één keer nemen we dat bij deze band er met plezier bij. Een mooie afsluiter in de zaal voor deze vrijdagavond!

Laatste band voor ons vanavond is Sons, bekend van de nieuwe lichting van Studio Brussel. Wat een energie en enthousiamse brengen deze mannen op het podium. Het dak van de kapel gaat er volledig af. Dit is gewoon goed! Rock on, volle gas vooruit, kortom gitaargeweld as it should be! Moeilijk te geloven dat deze band nog maar enkele jaren bezig is, want ze spelen als een geoliede machine. Lang geleden dat we nog iets dergelijks gezien hebben, ongetwijfeld de beste band van de avond!

Veel mooie dingen mogen ontdekken op deze eerste avond van Leffingeleuren, maar Sons stak er toch met kop en schouders bovenuit. Moe maar voldaan beslissen we de laatste optredens over te slaan en naar huis te gaan zodat we morgen weer fris op post zijn. Leffinge, tot morgen!

 


Of Mice & Men

Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015