Leffingeleuren: zaterdag 15 september 2018

Review:Festivals
 Pieter Bouckhout    18 september 2018

Beginnen doen we vandaag met duyster. Het legendarische radioprogramma werd voor Leffingeleuren vanonder het stof gehaald voor een reeks unieke concerten in de kerk van Leffinge.


We krijgen deze middag een viertal concerten te horen in deze unieke setting. We pikken met plezier de eerste sessie mee van Bram Vanparys (bekend van The Bony King of nowhere). Live brengt hij hier enkele nummers van zijn nieuwe plaat, volledig herleid tot de essentie. De muziek komt in deze kerk echt wel mooi tot zijn recht, dit smaakt naar meer! De mensen voor ons shazammen erop los, maar moeten vaststellen dat hij blijkbaar niet bekend is bij het grote publiek, of moeten we zeggen nog niet?

Door het drukke programma deze vooravond in Leffinge moeten we stukjes van concerten meepikken, willen we toch zoveel mogelijk gezien hebben. Zo gaan we na de kerk een kort stukje luisteren naar Cabbage. Britse punk, naar analogie met het succes van de band Idles vorig jaar, stond deze band op ons lijstje in fluo aangeduid. Deze britten weten waar ze mee bezig zijn en jammen er lustig op los.

Lang kunnen we hier echter niet blijven, want we willen ook absoluut nog een stukje luisteren naar Sylvie Kreusch. Sylvie, bekend van bands als Soldier’s Heart en Warhaus, staat nu ook solo op het podium. Dit op haar eigenzinnige, kenmerkende wijze. Sensueel, dromerig en speciaal (in de goede zin van het woord), zo zouden we haar muziek omschrijven. Ze gaat compleet op in haar muziek en we laten ons graag meevoeren op de tonen van haar muziek. Vooraan op het podium zijn ook twee percussionisten prominent aanwezig. Deze lijn wordt doorgetrokken in haar muziek, waar de beats, voor het nodig dansritme zorgen. Ze eindigt haar show tussen het publiek, want ondanks dat je zou denken dat ze vooral in haar eigen, artistieke bubbel staat te zingen en dansen, is de interactie met het publiek toch belangrijk voor haar. Begin deze zomer zagen we haar reeds aan het werk op Vama Veche in Brugge en dan kon ze ons niet meteen bekoren. Vandaag kunnen we zeggen dat we onze mening duchtig moeten herzien, want zij wordt vandaag als eerste hoogtepunt van de dag gezien.

Nadat we onze honger gestild hebben bij de diverse foodtrucks gaan we opnieuw richting de kapel voor Bob Log III. Deze man wil het concept van de onemandband nieuw leven in blazen. Hij speelt tegelijk gitaar, drums en zingt daar nog eens bij ook. Zijn outfit bestaat uit een motorhelm waar een oude telefoonhoorn (van zo’n toestel waar je nog echt de nummers moest draaien) op gemonteerd werd als micro. Hij nodigt iedereen uit om tijdens zijn show op zijn schoot te komen zitten en een selfie te nemen, wat het publiek dan ook gretig doet. Een misschien wat vreemde ontdekking, maar een ontdekking is het zeker!

We gaan opnieuw richting de kerk om het laatste concert uit het duyster concept te volgen. Hier mag Will Samson, samen met violiste Beatrijs De Klerck ons in vervoering brengen. Deze mythische muziek, zorgt voor een welkom rustpunt op deze zaterdagavond. Het perfecte tijdstip om even de ogen te sluiten en weg te dromen, terwijl we genieten van deze muziek. Zeer mooi in deze kerk, waar de akoestiek zich zeker leent voor dergelijke optredens.

Vervolgens is er nogal wat aandacht op het programma voor hiphop. Rap en hiphop is immers “in” en “hot” dezer dagen. Dat bewijst het succes van artiesten als Brihang, Romeo Elvis, Zwangere Guy en ook de volgende band Stikstof. Deze Brusselse rappers (of moet je zeggen woordkunstenaars) worden door een volle zaal zeker gesmaakt.

Omdat we niet echte liefhebbers zijn van het genre, laten we het optreden van Jimothy Lacoste na enkele liedjes al voor wat het is, genoeg hiphop en rappers wat ons betreft.

Sylvie Kreusch

We staan echter wel opnieuw klaar wanneer Flying Horseman het podium in de zaal betreedt. Deze Antwerpse groep rond Bert Dockx, maakt grillige, mysterieuze, soms dromerige en soms toch serieus dansbare muziek. Aan het begin van zijn set valt het me vooral op hoe dynamisch deze groep is. Nadeloos gaan ze over van intieme nummers naar wat meer uptempo nummers, een tweede topper van vandaag in de zaal als je het ons vraagt.

De laatste band die de zaal mag afsluiten is Equal idiots. Hun passage in de kapel van vorig jaar zijn we nog lang niet vergeten en we keken dan ook uit naar deze afsluiter. Opnieuw een portie deftige garagerock en opnieuw een belgische band die de dag besluiten. Zien we daar een gelijkenis met de toppers van Sons van gisteren? Mogen we dat ook meteen beschouwen als voorbode voor The Van Jets morgen? We kijken er alvast naar uit!


Equal Idiots is op een jaar uitgegroeid tot een steengoede liveband. Vol energie en overgave op het podium zijn ze duidelijk ook muzikaal gegroeid. De nummers zijn nu ook bekender bij het publiek (wat een beetje airtime op studio brussel allemaal niet kan doen met een band). Hitjes als Tooth paste Jackie en afsluiter Put my head in the Ground worden meegebruld door een uitzinnige, nokvol gevulde zaal. Tijdens verschillende liedjes wordt er vooraan in de zaal een serieuze mosh pit gehouden, iedereen amuseert zich duidelijk kostelijk. Een laatste concert voor een tijdje in België zeggen ze zelf, wel laat het ons een waardige afsluiter van hun tour en voor ons ook een waardige afsluiter van deze zaterdag noemen!

Op naar morgen voor een laatste dag Leffingeleuren!