Wol’n Bak Festival 2: Korinthians, White Coal Addiction, A Slice Of Life, Frozen Nation & PARADE GROUND, 6/10/2018, JH De Schakel, Sint-Lambrechts-Woluwe

Review:Festivals
  Van Muylem    7 oktober 2018

Het is redelijk warm weer buiten, er is weinig parkeerplaats, de locatie ligt bovendien vlakbij een mooi parkje en dus morren we niet als we een stukje moeten wandelen. Het mag gezegd zijn: we kennen maar de helft van de bands die zullen optreden, maar we kijken uit naar wat deze sympathieke organisatie te bieden heeft.


Korinthians uit Gent mag openen, een beetje later dan voorzien omdat de organisatie pas wil beginnen als er voldoende toeschouwers zijn en dat uit respect voor de band. We snappen het wel en doen niet moeilijk. Hun retro sound klinkt goed, al zou ik ze ook kunnen omschrijven als een rockbandje zoals er zoveel bestaan (zelf omschrijven ze zich als Wave & postpunk). De inbreng van elektronische klanken maakt veel goed. Hun drummer spreekt me wel aan en weet de aandacht te trekken. Gaandeweg vallen ze meer in de smaak eb weerklinkt de zang ook wat duidelijker. Blijkbaar is dit de finale test voor ze met hun nummers de studio induiken. Hun laatste nummer spreekt nog het meest tot de verbeelding. Dit was dus een goede opwarmer!

White Coal Addiction is een band die al sinds 2012 bestaat en zich omschrijft als noise – coldwave project. Dit trio brengt volgens mij retro wave met een snuifje Clan of Xymox. Van mij mag het iets scherper en met een beetje meer afwisseling. In het begin zijn het vooral de beelden die ze projecteren op de achtergrond (dansende vrouwen in hun ondergoed/badpak) die de aandacht trekken. Eens ze hun cover van Eisbear (Grauzone) spelen trekken ze de aandacht en schudden ze het publiek wakker. Vanaf dan vallen de baslijnen ook wel op, in positieve zin. Pas naar het einde toe weten ze me te overtuigen, al had er gerust wat meer passie en vuur mogen zijn.

A Slice Of Life klinkt van bij het begin vrij goed, kortweg het beste tot op heden. Zanger Dirk Vreys is de gedroomde frontman (hoewel de man me zelf wist te vertellen dat hij het nog maar 4 jaar geleden is beginnen doen en dat hij niets is zonder de fantastische band en in dat laatste kan ik alleen maar mee instemmen) die met de nodige schwung de band naar een hoger niveau tilt. De passie en het vuur werkt aanstekelijk en dat laat het publiek duidelijk merken. De band an sich is op zich al dik de moeite. Het valt me ook op hoe goed ze op elkaar zijn afgestemd (ondanks wat technische probleempjes spelen ze ook moedig verder en met verve). Voor mij is dit simpelweg de betere Gothic Rock band van de nieuwe Belgische lichting. Eén van de mannen speelde ooit nog bij Clouds over Tyburn en nam deel aan de Goth Rally, wel met deze band hadden ze ook hoog gescoord! Het publiek is er wild van. Het handgeklap en het nieuwe werk smaken naar meer! Met Liefde is oorlog vermengen ze een scherpe Aroma Di Amore met Pixies (Tame): een machtig resultaat! Iedereen geniet er zichtbaar van! Deze heren wil ik gerust nog is aan het werk zien!

Frozen Nation brengt met hun Dark Belgian Disco een feestje in ons huisje en dat hebben we geweten! Waar is da feestje? Hier is da Feestje! Hun album was een schot in de roos, bracht zelfs een hit singel naar voren en ook live breken ze potten. Het mag gezegd zijn: dit is de feestelijke versie van Covenant, maar dan met een animal achter de drums (u weet wel die van The Muppets) en een gitarist die de show weet te stelen. Hun cover van The Model (Kraftwerk) valt ook in de smaak. Omwille van de chaos op het einde is het niet duidelijk of er nu bisnummers waren of niet, feit is dat het publiek telkens weer meer wou en dat ook duidelijk liet blijken.

PARADE GROUND bestaat al jaar en dag en lijk hier een beetje de aftershow te spelen. De fans die zijn gebleven bouwen echter rustig verder aan het feestje. Hun retro elektro valt duidelijk in goede aard. Ik ken Béa Leblanc ook van Maria en moet zeggen dat hij daar beter tot zijn recht komt ipv hier te doen alsof hij synth speelt en tussendoor de show steelt met zijn mimiek. Het mag gezegd zijn: de zanger kan echt zingen, in tegenstelling tot VNV Nation (een paar mensen vragen zich hier alvast af wie er het eerst was op het moment dat ze beide formatie met elkaar beginnen te vergelijken). Voor mij is het hier tijd om de aftocht te blazen en laat het feestje voor wat het was.

Eindconclusie: een geslaagde avond en klaar voor de volgende editie (met oa Red Zebra& Psyche, op 19 en 20 april 2019)!