De Genkse meesters van de melancholie, Bonfire Lakes, brengen op 22 maart een nieuwe EP, genaamd Dead People uit via hun label May Way Records. Alle fans van hun dromerige mix van singer-songwriter, indierock, americana, postrock en dream/treur pop aan dek, waarmee ze ook al op hun eerste naamloze EP (2014) en eerste album Leaves (2018) hoge ogen gooiden. Wat hen al in het voorprogramma van Heather Nova, Isbells, Marble Sounds en Girls In Hawai bracht. Met Dead People brengt Marino & co opnieuw een pareltje uit met hun gekende thema’s als gemis, verlies, rouw, ditmaal verwerkt hij het verlies van zijn vader en grootmoeder de afgelopen jaren. Hoe erg ook, het levert opnieuw zeemzoete melancholie op.
“You said the Keg was empty, but I didn’t know what you ment, You never said you loved me, but I can feel it deep within”, Bonfire Lakes, Laat je meewiegen op de schoonheid en afwisseling van huilende gitaren en tonen van opener ‘The Keg’, vrij vertaald als het vat, waarin Marino betreurt dat hij nooit gezegd zou hebben dat hij van ze hield. ‘Old Soul’ begint rustig, Roosen zingt over het gemis van zijn ouders ‘I’m going back to my mother and father, who I haven’t seen for such a long time now’, ‘Im going back to the home of my childhood’ en eindigt met luide schreeuwende gitaren.
In het gevoelige ‘Song For Ma’ wordt zijn grootmoeder gehuldigt met stille gitaren maar de zalvende tekst: ‘we sealed it with a laugh and a cry as you and I said goodbye and omg it is hard to see you leave, definitively I’ll miss you forever cuz you’re not coming back and here’s to you ma and the good times we had.’
In de Pink Floyd achtige, want 14 minuten lang durende afsluiter ‘Vacancy’, zijn de afwisseling van iets luidere gitaren en tonen van de toetsenist terug. ‘There’s a vacancy that can’t be filled, the chair is still empty, if anyone did ever take a place in that seat again.’ Net wanneer je denkt dat het rond 5:00 gedaan is volgt komen de gitaren terug rond 10:00 ‘a smile on you face and a sparkle in your eyes, is this what happyness is like. En zoals het begon zo eindigt deze EP, met een mix van melancholische gitaren en dreampop achtige tonen.
De afgelopen jaren zagen ze enkele bandleden komen en gaan, gitarist Lennart Janssen vertrok naar Statue zagen en bassist Daan Schepers huist nu bij Bazart en Warhola en ook tweede stem Sarah Pepels zagen ze naar Portland vertrekken, de band die vorig jaar de Nieuwe LIchting van Studio Brussel won. Maar we mogen zeggen, de nieuwe EP Dead People heeft daar niet onder te lijden.
Onder leiding van de vertrouwde frontman Marino Roosen en met nieuwe leden van Sophia, Fornet (Cis De Gendt - drum), Teen Creeps (Bert Vliegen - gitaar, toetsen, stem) en Rhinos Are People Too (Patrick Dubois - Bas) hebben ze niet de minsten onder hun rangen en brachten ze opnieuw een pareltje met hun gekende thema’s als verlies, rouw en verwerking. Melancholie: schoonheid en tristesse tegelijk of de traan met de lach zoals Marino Roosen, zanger van de Genkse band Bonfire Lakes het zo mooi zingt. Oh, die zeemzoete melancholie toch!
Wil je hen live eens zien dan krijg je daar binnenkort de kans toe, op 23 maart in Café Café in Hasselt, samen met Mauger, op 27 maart in Bar Mirwaar in Gent, op 28 maart in Asse (‘t Smiske) op 13 april in Bocholt (De Kouter,) 27 mei opnieuw in Gent (BarBroos), 23 mei in Retie (Foli-A) in 22 juni in Muziekcentrum Dranouter en 23 november in de CC Muze te Heusden Zolder, samen met Marble Sounds. Niet te missen, deze americana versie van Tim Vanhamel!
