A dry place of smooth stones voert ons begeleid door een minimalistische soundtrack langs droge rivieren en ravijnen, verlaten woestijnen en immense rotspartijen. Bij Drifters drijven we verder weg op de langzaam stromende muzikale rivier, dromend van zwervers die zweten onder een loden zon.
In Midnight Rain worden onze dromen ruw verstoord door getokkel op de gitaar, dat klinkt als vallende regen. De ongedurige muziek jaagt ons op in het snelle tempo van de grootstad. Bij East Wind wordt op muzikale wijze een vreemde wind uit het oosten opgeroepen. We horen de wind huilen en verbuigen door en langs allerlei metalen structuren.Ja, dit is echt wel een vreemde wind.
In The foehn and the mountain horen we een klaterend bergbeekje waarlangs koeien met koeiebellen staan te grazen, iemand die de was doet en vooral Simon Huw Jones die vanop een bergtop zijn beeldrijke poëzie declameert. Mouettes is een korte melancholieke mijmerening over meeuwen en vergane zomers. Run wih the Deer rent in een droomtoestand door de wildernis met vlinders , libellen en herten.
The Wrong Way Home vertelt over een ontmoeting met een mysterieuze vrouw: een zieneres, een waarzegster of misschien een heks. Beowa begint mysterieus en heeft een langzaam haast ritualistisch karakter. End of the line sluit af met futuristische blieps, een dreigende piano, een hypnotiserende stem en dromerige sfeerzetting.
