Mother Bass is een Nederlandse hardrock band die muziek brengt die diep geworteld is in de jaren '70, maar eveneens knipogen uitdeelt naar grunge van de jaren '90 en dit vooral met het oog naar de toekomst gericht. De band bracht vorig jaar een schitterende schijf op de markt: ''Mother Bass'' die ook ons niet is ontgaan. We schreven daarover: ''Mother Bass brengt een indrukwekkend debuut uit dat de old school hardrock liefhebbers over de streep zou moeten trekken, maar ook liefhebbers van hedendaagse rock, extreme metal en aanverwante zouden prompt overslag moeten gaan voor dit uitzonderlijke meesterwerk." Met 'The Bullet Wound is Gone' levert Mother bass een nieuwe mijlpaal af in het verlengde van hun voorgaande meesterwerk.
Typische psychedelische muziek doet je wegdromen naar de gouden tijden in de jaren '70, zoals bij opener 'predator' al het geval is. Waarna een zeer uiteenlopende stemgeluid je al een eerste kippenvelmoment bezorgt. En dan zijn we vertrokken voor een trip waarbij uiteenlopende decennia met elkaar worden verbonden alsof dat de normaalste zaak van de wereld is. Want ook nu weer komen eveneens grunge invloeden vaak om de hoek kijken. Van meeslepende riffs, over rauwe mokerslagen naar alle registers open gooien en zorgen voor een climax die aanvoelt alsof je hart doormidden wordt gekliefd is een andere rode draad doorheen songs als 'Birdsong', 'Frozen Eyes' tot 'Vampires'. Alsof Led Zeppelin overgaat tot een potje jammen met Stone Temple Pilots, of één van de vele grunge bands, zo voelt het telkens aan. Daan zijn stem leunt, vooral bij de hoge noten, zelfs dicht aan deze van Robert Plant. Maar vooral is Mother Bass geen kopie van Led Zeppelin, laat dit duidelijk zijn. Daarvoor zijn er net iets teveel andere invloeden (gaande van voornoemde StoneTemple Pilots naar Soundgarden) waardoor deze band vooral over een eigen smoel beschikt. Want ook bij afsluiter 'Troubled Man' voel je diezelfde adrenalinestoot die we krijgen als we typische jaren '70 riffs uit de boxen horen loeien en als die lekker aan de ribben klevende grunge de haren op onze armen doet recht komen.
Besluit:
In een jaar tijd zien we niet zoveel evolutie, dat debuut was nu eenmaal eentje dat ons met verstomming sloeg. Maar Mother Bass levert wel wederom een verdomd sterk staaltje af, van verbinden van uiteenlopende decennia en komt daar mee weg door kwaliteit af te leveren waardoor adrenalinestoten worden gevolgd door kroppen in de keel. Mother Bass tast vooral dus zijn eigen grens verder af op deze 'The bullet wound is gone'. Als het de bedoeling is om rock liefhebbers van alle kleuren, geuren en decennia met elkaar te verbinden, dan is Mother Bass met brio in zijn opzet geslaagd.
Tracklist:
