Met SchattenMann duikt een band op uit de duisternis die de scène van "Neue Deutsche Härte" (Rammstein, Oomph!, Eisbrecher,...) nieuw leven in blaast. Ze combineren dat stoïcijns onverbiddelijke, machineachtige geluid dat de NDH al vele jaren zo succesvol maakt met geavanceerde, speelse componenten. Het is niet voor niets dat ze verschijnen in de mantel van de SchaduwMan. SchattenMann biedt een even mysterieuze als meedogenloze reis tussen licht en donker. Zowel muzikaal, tekstueel als optisch zijn ze de toegangspoort tot een wereld die nog niet echt is ingevoerd. "NDH 2.0", als u dat wilt. "Epidemie", hun tweede album, is een emotionele achtbaanrit waarbij SchattenMann een meer persoonlijke kant laat zien. Ik heb genoten van hun optreden op het Wave-Gotik-Treffen en kijk ernaar uit om ze weer te zien op zondag 21 juli 2019 op het Amphi Festival te Keulen (D).
Schattenland is aanstekelijke single-waardige Duitstalige darkrock die je ziel meesleurt naar Schaduwland. Het valt direct in positieve zin op dat Frank Herzig een fantastische zanger is. F.U.C.K.Y.O.U. , de tweede single van het album, biedt een crossover van cyber metal, Neue Deutsche Härte en degelijke melodieuze rock waarbij de titel voor zichzelf spreekt.
Schlag für Schlag doet qua zangstijl wat denken aan Rammstein en is een degelijke song, doch niet zo sterk als de twee voorgaande. Titelsong Epidemie en vierde single uit dit album is dan weer een oorworm van formaat, klinkt als Oomph! en slaat live in als een bom. Wahrheit oder Pflicht is nog zo’n bom en kandidaat voor een single. Het is onmogelijk om hierop stil te blijven zitten. En zelfs al ken je amper Duits, toch krijg je zin om mee te brullen.
Ruf der Engel biedt een emotionele power ballade en goedgekozen derde single waarbij de kans op een traantje reëel is. Kopf durch die Wand, was in februari de eerste single en biedt meeslepende industrial metal met catchy refreinen. Het begin van Schwarz = Religion herinnert heel sterk aan “The Beautiful People” van Marilyn Manson en heeft het potentieel om één van de hymnes van de “Schwarze Szene” (de wave-gothic-dark electro scene in Duitsland) te worden. Gewissen staat op dezelfde hoogte als Schlag Für Schlag, degelijk en aanstekelijk, maar toch niet van die kwaliteit dat het een single kan worden.
Darkroom start als fout electrometal à la Beast In Black maar evolueert gelukkig snel tot kwalitatieve Neue Deutsche Härte 2.0 zoals we die kennen van Unzucht en Erdling. Nadel und Faden is net als Ruf der Engel een emotionele krachtballade die je diep in het hart treft. Phantom tenslotte biedt lekker meezingbare darkrock van uitstekende kwaliteit.