Oomph! zijn al bijna drie decennia synoniem van zelfvernieuwing, pioniersgeest en zorgeloze creativiteit. De Duitsers zijn opgevoed met EBM, rock en new wave, begonnen per ongeluk een nieuw subgenre in de jaren 90 (de zogenaamde Neue Deutsche Härte die Rammstein en nog veel meer beïnvloedde ) en waren crossover wanneer cross-over niet eens was geboren. Vele jaren later zijn legioenen fans met verschillende muzikale achtergronden verslaafd en is de band geen onbekende op de hoogste chartposities. Met “Ritual” belooft Oomph! hun meest agressieve, zwaarste en donkerste album sinds jaren, dat politiek, oorlog en misbruik aanpakt. Eloquent, controversieel, grillig en onontkoombaar.
Oomph! kun je deze zomer o.a. op zaterdag 10 augustus op het M’era Luna Festival in Hildesheim (D) zien.
“Ritual” knalt van bij de start. Tausend Mann und ein Befehl is een hard anti-militaristische song. "Nooit meer oorlog!", schreeuwt men op een toon alsof men reeds duizenden oorlogen heeft meegemaakt. Achtung! Achtung! begint met een industrieel keyboardgeluid die de hard gitaarsound verzacht. De song kenmerkt zich door meeslepende doch bombastische refreinen en wellicht als tegengewicht voor al deze bombast een muziekdoosmelodietje. Kein Liebeslied is een agressief zwartgallig lied dat getuigt van woede en wraak, hoon en haat, barsheid en boosheid... en toch is het ook een aanstekelijke song. Trümmerkinder begint met marcherende voetstappen alsof er een heel leger langs de voordeur passeert en vreemde fluitende marsmuziek. Wie de tekst een beetje verstaat, begrijpt dat ook dit geen liefelijk lied is, maar wel een nummer om je wakker te schudden.
Op Europa, een oorverdovende pessimistisch hymne over actuele gebeurtenissen en problemen in heel Europa, krijgt Dero vocale ondersteuning van Chris Harms, de zanger van Lord Of The Lost. Oomph! verhoogt het tempo voor de brutale, misschien iets te simpele religie-kritische rocksong Im Namen des Vaters ("In de naam van de vader"). In Das Schweigen der Lämmer gaat de godsdienstkritiek verder tegen een achtergrond van stemmige gothische keyboard-wandtapijten. TRRR - FCKN – HTLR dat ondanks de zware gitaren bezwangerd is met electro-industrial klanken maakt een groot “fuck you”-gebaar naar zowat alles wat verkeerd is in deze wereld. Phoenix aus der Asche is een melodieuze relatief zachtere song die me wat doet denken aan Schattenmann. Lass’ die Beute frei blijkt een typisch ramlied met een uiterst catchy refrein. Seine Seele tenslotte is een door merg en been gaande song over kindermisbruik en ironisch genoeg ook een sterke meezinger.
