Ik had dit jaar reeds de eer om een aantal zeer goede Neue Deutsche Härte-albums te bespreken van o.a. Erdling, Unzucht, Oomph!, Stahlmann en Schattenmann, maar krijg nu ook de gelegenheid om het nieuwe naamloze album van de meesters van de Neue Deutsche Härte te reviewen. Het duurde 10 jaar vooraleer Rammstein met een nieuw album op de proppen kwam. 10 jaar om te bezinnen en nieuwe muzikale ideeën te laten rijpen. 10 jaar om ons te verrassen, verleiden en overdonderen.
In Deutschland neemt Rammstein ein op zijn minst ambigue positie in ten opzichte van het vaderland. Het nummer begint met elektronische klanken die een echo van Anne Clark’s Our Darkness oproepen. Schreeuwende gitaren en donderende drums vallen in en geven de song meer dan een extra punch. Till Lindemann krijgt vocaal ondersteuning van de andere bandleden, vooral van Richard Z. Kruspe, waardoor een echo-effect ontstaat, waardoor de tekst nog extra benadrukt wordt. Dit is een ijzersterke opener en creëert hoge verwachtingen omtrent de rest van het album.
Bij Radio wordt de korte electro-Intro snel ingewisseld voor typische Rammstein staccato gitaren en een oorworm-achtig keyboardlijntje. De drums dicteren een martiale beat. Het lied schreeuwt de liefde uit voor illegale radio-uitzendingen in tijden van dictatuur. Zeig dich is een oproep aan God om zich te tonen en op te treden tegen alle problemen in de wereld en natuurlijk getuigt het ook van twijfel aan god en religie. Zeig dich begint met een vrouwenkoor dat Latijnse woorden declameert, dat een nogal rock ’n roll vervolg krijgt tot de typische zang van Till Lindemann invalt en we een traditioneel Neue Deutsche Härte-geluid voor de kiezen krijgen.
Ausländer, dat gekenmerkt wordt door een catchy zuiders kermisdeuntje, uit ironische kritiek op sextoerisme, en is nog zo’n ijzersterke song. Sex gaat om pure vleselijke verlangens die zowel verheerlijkt als in het belachelijke getrokken worden. Een typisch Rammstein-lied: geen vluggertje maar een blijver. Puppe is een traumatisch lied waarvan het eerste langzame deel hoofdzakelijk op gitaar steunt en het tweede deel woede en verdriet uitdrukt bogend op een medium drumbeat en waanzinnig gezang. Dit is pakkend, verontrustend en vooral een super nummer.
Was Ich Liebe blijkt een pessimistisch lied over de liefde. Want liefde zal ook bederven en sterven. Dit wordt op een sublieme wijze bezongen en bespeeld. In Diamant is men eerst verliefd en verlangt men naar de schoonheid van een persoon en als men dan samen is beseft men dat uiterlijke schoonheid slechts oppervlakkig is. Je bent mooi als een diamant, maar een diamant is slechts een steen (net als je hart). Muzikaal weerspiegelt dit verlangen naar schoonheid zich in een mooie ballade op een bedje van gitaar- en keyboardklanken.
Weit Weg vertelt over verlangen – zo dicht, maar toch zo ver weg -, gedreven door een catchy melodische groove doorweven met een heavy synthgeluid. Tattoo is een poëtische verheerlijking van de tatoeëring gedragen door heavy metal riffs en background vocals door Meral AL-Mer. Hallomann is de innerlijke monoloog van een kinderontvoerder die zichzelf de Hallomann noemt. Een schokkerend thema op naar Rammsteins doen liefelijke muziek.
