The 69 Eyes - West End (Nuclear Blast)

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
 Koen Asaert    4 september 2019

The 69 Eyes vieren hun 30ste verjaardag met de release van een nieuw, erg apocalyptisch, album. De titel “West End” heeft meerdere , tamelijk duistere , betekenissen voor de band. Zo symboliseert het de zonsondergang en daarmee het einde. Het staat voor de dood en transitie in iets nieuws. En het alludeert op het einde van de westerse beschaving. Maar waar het zeker niets mee te maken heeft is Pet Shop Boys of Londen.


 

The 69 Eyes vallen met Two Horns Up direct met de deur in huis. Op dit catchy nummer dat zich situeert tussen Killing Joke en Deathstars, krijgt Jyrki 69 vocale ondersteuning van Dani Filth. 27 & Done heeft die typische The 69 Eyes sound, die de band zo onweerstaanbaar maakt en steekt de draak met de zogenaamde ’27 club’ van dode (rock)sterren. Met een titel als Black Orchid verwacht je een donkere goth ‘n’ roll song. En jawel hoor de donkerromantische Helsinki vampires verleiden met een rockend gotisch geluid.

Change is een tranen plengende ballade waar de hypnotiserende bitterzoete stem van Jyrki 69 centraal staat. Burn Witch Burn blijkt een meeslepende single-waardige song en uit kritiek op de hedendaagse social media gekte. Cheyenna wordt voor the 69 Eyes als wat “Severina” voor The Mission, “Marilyn” voor Indochine en “Michelle” voor Clan Of Xymox is, niet alleen een femme fatale maar ook een goth fan’s favourite.

 

 

The Last House On The Left is een hommage aan Wes Cravens cult horror film met dezelfde naam. Met de hulp van Danni Filth, Wednesday 13 en de vrouwelijk stem van Calico Cooper van Beastö Blancö en dochter van Alice Cooper is dit een perfecte Halloween horrorpunk song geworden. Death & Desire start sprookjesachtig en ontpopt zich tot een 80ies style hardrockballade. Tijd voor een plakkende slow gevolgd door het betere luchtgitaarwerk.

Outsiders serveert goth ‘n’ roll met invloeden van The Sisters of Mercy en punkrock. Be here now is geen originele titel, maar de song is dat wel en leent zich wonderwel tot meezingen, -dansen en –klappen. Met Hell has no Mercy pakken The 69 Eyes uit met een langzame hypnotiserende song, doorspekt met gierende gitaren.

Conclusie:
"West End” is een meer dan uitstekend album van de stichters van de goth ‘n’ roll The 69 Eyes, die ik op dezelfde hoogte durf te plaatsen als hun platina-albums “Blessed Be” en “Paris Kills”. Na hun sleazerock geïnspireerde uitstapjes op “Devils” en “Angels” en de wat mindere albums “X” en “Univeral Monsters”, lijkt End” op een thuiskomst in de oude vertrouwde grafkelder van de Helsinki vampieren. Het loont de moeite om uit je kist te komen en deze schijf aan te schaffen.

Website / Facebook