Ark Ascent, heette voorheen Prophecy en is de progmetal band rond multi-instrumentalist Jack Kirby, en bestaat verder uit voormalige ShadowKeep-zanger Rogue Marechal, de huidige DGM-bassist Andrea Arcangeli en Sirenia-drummer Michael Brush. Met deze eerste release neemt Ark Ascent je mee op reis en volgt het lot van de mensheid bij het begin van een grote ramp die uiteindelijk zal leiden tot de vernietiging ervan.
De instrumentale symfonische metal opener Arrival zou niet misstaan op een scifi-soundtrack. Op het spacy power metal nummer Point Of No Return maak ik aangenaam kennis met de stem van Rogue Marechal. Het piano interludum van Katia Filipovic mag er overigens ook best zijn. Sanctuary is een echt metal space opera song met virtuoos gitaarspel op een bedje van synths, bas en drums.
Darkest Hour, een ruwer energetisch nummer, bevat ook nog die spacy glijdende gitaarlijnen als zacht contrast voor de verder eerder beukende speelstijl. Farewell is een korte emotionele pianoballade die mogelijk wat tranen doet stromen. De zakdoek bergen we snel op bij Downfall , een stevige power metal song met heerlijke gitaarsolo’s.Ascession blijkt een ingetogen instrumentaal progrock nummer dat naadloos aansluit bij het eveneens erg progressive Innocence Lost.
Aftermath is een minder nummer waarin muziek en stem regelmatig met elkaar in botsing komen. Bovendien werken enkele chaotische passages me zeer op de zenuwen. Het korte akoestische Closer To Heaven werkt gelukkig rustgevend, al vind ik Rogue’s stem te krachtig voor dit zachtere werk. The End Of Time is een half geslaagde poging om een episch lang nummer te schrijven. Het geeft Jack Kirby alleszins ruim de tijd om al zijn gitaarkunsten boven te halen. Maar de song op zich lijdt onder al die gitaarvirtuositeit. Het resultaat is een poging tot een epische song die gewoon niet groots, indrukwekkend en heldendichtwaardig is.
